Gonnie runt het Opel-museum in het Friese Tijnje

Natuurlijk zei ik weleens: ‘We hebben al genoeg auto’s,’ maar die éne moest er altijd nog bij. Kopen en restaureren, dat was zijn lust en zijn leven.

Toen we in 1996 een vergunning aanvroegen voor een loods waar we de auto’s konden stallen, grapte de wethouder: ‘Kun je er niet een museum van maken?’ Hij had gelijk: anderen moesten de wagens ook kunnen bewonderen. Sindsdien ben ik elk weekend van april tot oktober in het museum te vinden. Ook nadat mijn man in januari 2016 was overleden. Dit betekende alles voor hem, dus ik doe het graag.

Inmiddels staan hier zeventig Opels uit bouwjaren tussen 1935 en 1980. Alleen de Kadett D heeft een zwarte plastic bumper, die vanaf 1970 in opkomst was. Auto’s uit de jaren vijftig en zestig vonden we het leukst, want die herinnerden ons aan onze jeugd. Ons paradepaardje is zonder twijfel de Opel Kapitän uit 1959. Een prachtige en wat luxere auto in twee kleuren: lichtblauw met een wit dak. Hij staat helemaal vooraan in het museum te pronken.

Waarom we voor het merk Opel hebben gekozen? Dat is puur toeval: de eerste auto die Meindert restaureerde, was een Opel. ‘Dit had net zo goed een Ford-museum kunnen zijn,’ gaf hij altijd eerlijk toe.”