Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Die zag ik niet aankomen

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

PopUpGedachte vrijdag 26 april 2019 – die zag ik niet aankomen

In de stilte van de vroege ochtend zoek ik naar wijsheid. Zonder te weten wat dat is, wijsheid. Een gedachte die je aanvliegt, een gevoel dat je bekruipt, dierlijke termen: aanvliegen, bekruipen. Je ziet het niet aankomen. Het moet je dus maar gebeuren. En vandaag staat er dit zinnetje in één van de lezingen:

De steen die de bouwers hebben versmaad, 
die is tot hoeksteen geworden.

 

Het is een juichzinnetje uit een Psalm, het gezangenboek van het Joodse volk. Het is altijd direct toegepast geworden op Jezus in de christelijke traditie. Hij was versmaad, maar kijk aan, nou. Hij is de hoeksteen, het fundament, dat waar het hele bouwwerk op leunt. En waar de bouwers eerst van dachten dat het waardeloos stuk graniet was en het hadden weggekiepert.

Altijd een mooi verhaal, hè. De underdog die dan toch overwint, de boxer die niets in te brengen lijikt te hebben maar wonder boven wonder met de zegen naar huis gaat, Ajax dat blijkbaar een soort uit de dood is verrezen terwijl men bijna vergeten was dat het iets anders was dan een schoonmaakmiddel. Dat soort verhalen, ze doen het goed. Vooral als ze over jezelf gaan of degene die je liefhebt.

Dat joodse volk moet zichzelf zo gezien hebben. De wereld kijkt op ons neer, we worden aangevallen en klem gezet, we worden tot slaaf gemaakt en aangevallen, soms ook meewarig bekeken, maar kijk nou en dan zingen ze:

De steen die de bouwers hebben versmaad, 
die is tot hoeksteen geworden.
Het is de Heer, die dit heeft gedaan, 
een wonder voor onze ogen.
Dit is de dag, die de Heer heeft gemaakt : 
wij zullen hem vieren in blijdschap.

Mooi toch? Tot diezelfde tekst tegen je gebruikt wordt. Want dat doet Petrus in de tekst vandaag. Als hij na Pasen het verhaal van Jezus de Messias verteld, wordt hij gearresteerd en dan zegt hij tegen de joodse leiders over Jezus exact deze woorden: de steen die de bouwers (jullie dus) hebben versmaad, is tot hoeksteen geworden.

Dat moet pijn doen, hè. Bij de slachtoffers horen is te doen, bij slachtoffers horen die uiteindelijk winnaar worden of zullen worden, dat is prettig, bij de daders horen is minder fijn, zeker als het daders zijn die ook nog in het stof gaan bijten.

We leven in gepolariseerde tijden waarin het trekken van de slachtoffer-kaart een internationale sport is geworden. Dat klinkt neerbuigender dan ik bedoel, want heel vaak zijn mensen ook slachtoffer. Vluchtelingen claimen het recht om gezien te worden, om zich daar tegen te verweren trekken Europeanen opeens ook die kaart uit de mouw: hun bestaan zou bedreigd worden. Dan hebben we natuurlijk nog de emancipatie strijd van LGBTQ-ers, andere groepen die zich gedscimineerd weten – ook tegenover hen trekt de tegenpartij een eigen slachtofferkaart. Want er wordt hun zoveel afgenomen: vlees eten, Sinterklaas vieren, herkenbare toiletten.

En zo kan ook Forum voor Democratie zich een bouwsteen voelen die door de bouwers is versmaad. Evenals de moslimgemeenschap en zoveel anderen. En wat moet je dan?

Misschien dit: de God van het Jodendom lijkt graag te werken met versmade groepen. Hij houdt van het verhaal van de underdog. Net als wij mensen. Hij werkt met blinde bedelaars en rebelse prostituees, een gekruisigde Messias en een moederskindje dat zijn broer vreest maar heel goed linzensoep kan maken. Dat zijn geen types die zichzelf de slachtofferrol aanmeten maar soms gewoonweg verbaasd lijken te zijn als God met hen wil werken en zich laten inzetten of latinzetten, soms met het nodige verzet van hun kant.

Dit verhaal is niet bedoeld om te kijken of jezelf misschien die versmade minderheid bent. Maar welke versmade bouwsteen ik nú weer over het hoofd heb gezien. Zodat ik er niet meer zo van schrik als ik dat doe en bij mezelf kan denken: ja hoor, het is weer zover. Over het hoofd gezien, versmaad. Stom. Herstellen. En door.

Op het verkeerde paard wedden is een menselijke sport. De verhalen zijn bedoeld om het niet allereerst te voorkomen maar om het te herkennen als het gebeurt en zacht te zijn naar jezelf als je het weer eens doet – want hé, het kan de besten overkomen. Én om nieuwsgierig te blijven met welke weggeworpen steen er nu weer een compleet nieuw gebouw uit de grond gestampt gaat worden. In navolging van de manier waarop er is gewerkt met Jezus van Nazareth, de sleutelsteen.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

afbeelding
afbeelding.

Rikko Voorberg (38) is theoloog, schrijver, ‘activist/kunstenaar’ en initiatiefnemer van o.a. ‘We gaan ze halen’.

Wil je betrokken raken bij het werk van Rikko? Kijk dan hier.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--