Dominee Barbara Lamain te gast in 'Andries'
'Het is winst dat ik via een omweg dominee ben geworden'
Als 15-jarige zei Barbara Lamain tegen God dat ze later in Zijn Koninkrijk wilde werken. Het liep anders. Ze ging geschiedenis studeren en werd directeur HRM bij een grote multinational. Toch bleef die belofte aan haar trekken, vertelt ze in Andries.
“Ik deed die belofte aan God in een opwelling,” vertelt Barbara. “Ik schrok ook toen ik het gezegd had. Want als je iets belooft aan God, moet je het ook doen. Maar ik had geen idee wat dat kon betekenen. Je denkt daar ook niet weloverwogen bij na. En ik dacht ook egoïstisch: ‘Ik wil niet naar Afrika.’”
Het was voor Barbara in elk geval geen optie om dominee te worden. In de kerk waarin zij opgroeide, was geen ruimte voor vrouwen in het ambt.
Respect voor geloof
Na haar middelbareschooltijd studeert Barbara geschiedenis en wordt ze directeur Human Resources Management bij een multinational. “Ja, dat is een andere wereld. Mijn collega's wisten dat ik geloofde, daar heb ik nooit een geheim van gemaakt. Juist bij mensen die niet geloven, ontdekte ik meer respect en waardering voor het geloof en de manier waarop ik dat invul, dan je soms in de kerk meemaakt. Mensen staan er vaak opener tegenover dan we onszelf voorhouden.”
Predikant in het kleinste dorp
Door de jaren heen merkt Barbara dat haar studie en werk toch minder voldoening geven dan de kerk. Het wordt haar steeds duidelijker waar ze geroepen wordt en zegen vindt, en waar juist niet. Ze gaat theologie studeren en wordt dominee in de Protestantse Gemeente in ’t Woud. “Volgens Wikipedia is dat het kleinste dorp van Nederland: er wonen 36 mensen. De meesten gaan ook naar de kerk. De andere gemeenteleden komen uit Den Hoorn.”
Via een omweg
“Het is winst dat ik via een omweg dominee ben geworden. Ik ben daardoor meer gaan beseffen dat het leven vaak anders gaat dan je plant en wilt. Daar is mijn leven geen uitzondering op. Achter dingen die ik zelf niet plan of organiseer, blijkt God juist te zitten. Dus ik heb geen idee hoe mijn leven gaat, maar ik heb daar vrede mee. Ik hoef het niet te weten.”
