'Een huisarts op Urk stierf als barmhartige Samaritaan'

Met ontroering zat ik daarom gisteren te kijken naar de plechtigheid op het Capitool. Ja, ik weet hoe anders Democraten denken. Maar toch zag ik daar veel mensen die in gebed gingen. En ja, er waren ook mensen die ogenschijnlijk alleen voor zich uit staarden, maar velen baden mee. Velen zongen mee met het lied Amazing Grace.

Wat is er bezig zich te voltrekken, ook in Nederland? Mensen vragen: hoe betrouwbaar is de overheid?
Ik zie twee dingen die we als christenen zeker kunnen doen: bidden en offers brengen. Ja, dat laatste ook. Ik weet dat er in Nederland veel christenen zijn, die juist waarschuwen voor de vaccins tegen corona. Toch moeten wij arme landen in staat stellen ook medicijnen te kopen. Neem een voorbeeld aan de barmhartige Samaritaan. Die ging niet in discussie, maar hielp.

• Lees ook: 'Ik laat me wel vaccineren'

Met ontroering las ik een paar weken geleden van een huisarts op Urk. Hij was ziek geworden en stierf vorige week aan het coronavirus. Hij zal ook niet gedacht hebben: wie help ik wel, wie help ik niet. Hij hielp alle zieken. Juist hij overleed.
Om stil van te worden. Voor mij is het iets als lijken op de Here Jezus. Ik leg niemand een strobreed in de weg om verder te discussiëren. Maar zelf denk ik toch aan die barmhartige Samaritaan: hij onderbrak zijn reis en hielp.

‘Ik kom terug’. Ik wil eigenlijk vergeten dat Trump dit zei. Maar ik wil nooit vergeten dat het een woord van Jezus was: 'Ik kom terug'. Tot die dag staan christenen misschien steeds minder bekend als kerkgangers. Maar wel steeds meer als helpers.