Een lichtje in het duister tijdens Halloween

“Ik heb Halloween altijd al een vreemd feest gevonden met al die gedrochten en enge wezens. Normaal is Halloween altijd wat verder weg, maar sinds een aantal jaar gaan ze hier in het dorp er ook echt mee aan de slag. Tuinen worden omgetoverd tot hele rare scenario’s, mensen lopen een soort Halloweenoptocht, ga zo maar door. Daar ergerde ik me al jaren aan en vanuit daar is mijn actie ontstaan.

'Ik moest een tegengeluid brengen'

Vorig jaar ben ik daarmee begonnen, samen met een vriendin. Ik heb ervoor gebeden en toen heb ik heel duidelijk op m’n hart gekregen dat ik iets anders moest doen, een soort tegengeluid moest brengen. Steeds meer kinderen doen mee aan Halloween, ook vanuit de christelijke hoek en daarom is het belangrijk om jezelf af te vragen waar je je kinderen aan blootstelt."

Tijdens de optocht gaan de mensen langs de huizen waar een pompoen voor staat en dan vragen ze een snoepje. Ik wilde het licht meegeven aan de kinderen en daarom ben ik begonnen met het geven van lichtstokjes, die je moet knakken om het licht te laten geven. Daar zit dan nog een kaartje aan met een versje:

‘Lief kind,
Je hoeft niet bang te zijn,
Al gaan de lichten uit.
God is er en Hij blijft,
Als jij je ogen sluit.’

Er kwamen hele mooie reacties. Iemand zei bijvoorbeeld: “Ik heb er nooit zo over nagedacht, maar eigenlijk is het een heel raar feest.” Iemand anders vertelde: “Volgend jaar wil ik meedoen, want ik wil mijn kinderen er ook niet meer aan blootstellen.” Ook niet-christelijke mensen vonden het een mooi initiatief, ze vonden het niet opdringerig, wat soms natuurlijk wel eens zo over kan komen. Dat wilde ik ook echt niet, ik wilde gewoon iets geven aan de kinderen, maar net wat anders dan anderen.

'Ik heb van tevoren met mijn kinderen gesproken'

De kinderen zelf vinden zo’n lichtstaafje natuurlijk gewoon leuk. Ze houden van dat soort hebbedingetjes. Met mijn eigen kinderen heb ik het wel van tevoren besproken. Ik wilde niet dat ze erop aangekeken zouden worden als ik zo’n actie zou beginnen. Daar kwamen hele mooie gesprekken uit voort. Een van m’n kinderen vroeg of ik het feest dan niet voor anderen zou verpesten. Ik legde toen uit dat ik het niet op een veroordelende manier wilde doen, maar enkel en alleen het goede nieuws wilde brengen. Op die manier begrepen ze het wel en vonden ze het zelf ook wel mooi.

Zelfs in België

Vanuit het geloof denk ik dat we allemaal het licht moeten uitdragen. De donkere kant hoort niet bij God, dus ik denk ook niet dat we daaraan mee kunnen doen. De actie wordt nu op meerdere plekken in Nederland gehouden, doordat ik het op Facebook heb gedeeld. Verschillende mensen werden hierdoor geïnspireerd. Zelfs in België wordt het licht op deze manier verspreid! Daarnaast heb ik dit jaar aan de interkerkelijke evangelisatie commissie van de drie kerken in het dorp gevraagd of ze mee wilden doen. Zij hebben mensen in het hele dorp ingeschakeld om mee te doen aan de actie. Er worden ruim 400 lichtstaafjes uitgedeeld. Zo wordt er steeds meer licht door heel het dorp verspreid tijdens de donkere Halloweendagen.”

Zorgen over Halloween: nodig of niet? Lees ook deze column van BEAM-collega Bas Derks.