Een vriendschapsuitnodiging van Anja

“Ik heb een vriendschapsuitnodiging,” zegt mijn man. “Van Anja. Wie is Anja?” Ik kijk op van mijn gestrekte Netflix-positie op de bank. Mijn echtgenoot – niet zo’n Facebookliefhebber, maar hij komt er ook niet helemaal los van – heeft blijkbaar zijn slapende account even geheractiveerd.

'Accepteer 'm maar'

“Ze is bevriend met meerdere mensen bij ons in de kerk,” fronst hij. “O, dan weet ik wie het is,” roep ik. “Accepteer maar, het is een lief mens.” “Ik ken haar amper,” knort mijn lief. “Jawel, je kent haar wél,” zegt dochter, die zich er nu ook mee bemoeit en die haar social media-poort nog wijder open heeft staan dan ik. Manlief drukt zuchtend op een knop (geen idee welke) en leest: ‘vriendschapsuitnodiging is verzonden’. Oeps. Anja wilde helemaal geen vrienden met hem worden: Facebook stelde haar alleen voor als potentiële vriendin. Gelukkig slaapt zijn account vanavond alweer.

Wachtrijtje

Mijn man is niet de enige die weleens worstelt met Facebookvriendschapsissues. Na acht jaar lidmaatschap vind ik de relatie-etiquette op dit platform nog steeds ingewikkeld. Zo bevindt zich in mijn account een wachtrijtje mensen die me een vriendschapsverzoek hebben gedaan. Ze zijn bevriend met vrienden. Wonen in dezelfde woonplaats. Of hebben een account vol mooie Bijbelteksten. Ik ken hen alleen niet. Om je broeders en zusters in de Heer in de prullenmand te kieperen is ook zowat, maar een officieel ‘ja’ is ook een risico. Soms hebben ze een goede reden om contact te leggen. Maar het kan ook zijn dat iemand een 200 pagina’s tellend boek heeft geschreven over de samenstelling van di-atomische moleculen, en van mij en mijn Eva-collega’s verwacht dat we hier een themanummer aan wijden. Of misschien zit onder dat lieve hoofd wel een enge stalker. Huh.

Misschien word ik ook wel stiekem gesnoozed

Ik kan me niet herinneren ooit zelf een vriendschapsuitnodiging te hebben gestuurd naar een onbekende. Maar misschien sta ik ook wel ergens op de ‘wachtlijst’ – bijvoorbeeld omdat ik dácht dat die persoon het leuk zou vinden om bevriend met mij te zijn, en dat niet het geval is. Of ik ben nog wel bevriend met iemand, maar met Kerst niet meer. Een van mijn Facebookmaatjes houdt elk jaar wanneer de kerstklokken beieren een grote ontvriendingsronde. Misschien word ik ook wel stiekem gesnoozed – de meest vriendelijke variant, waarbij je nog wel vrienden bent, maar andermans berichtjes niet meer ziet. Ik denk er verder maar niet over na; een mens zou van minder in therapie moeten.

Nieuwe contacten

Hoe dan ook, toch ben ik dol op social media. Ook – en misschien wel juist – als er nieuwe contacten uit voortkomen. En juist omdat jullie daar zitten, als geweldige Eva-volgers. Mocht je me een 200 pagina’s tellend boek willen sturen, volg me dan gerust via m’n Instagram: dat account is gewoon open. Of spreek mij en m’n collega’s in real life even aan. Dat is tenslotte het allerleukst. Gelukkig maar, anders had ik een probleem, met een echtgenoot die slechts eenmaal per halfjaar z’n Facebookaccount opent.

Nog zo'n social media-issue: de stress van WhatsApp-groepen. Lees hier een lesje WhatsApp-etiquette.