Elbert ging in transitie: 'Ik was geen vrouw, ik was man'
Elbert Bot kon lange tijd niet zichzelf zijn: daar was een transitie voor nodig. Presentator Marleen Stelling gaat met hem in gesprek en vraagt wat de woorden bid, bedank en bewonder voor hem betekenen.
Het leven van Elbert Bot was niet altijd even makkelijk. Op de lagere school werd hij veel gepest. “Ik was niet het standaardmeisje. Dat viel op natuurlijk. Ik zag eruit als een meisje, maar zo gedroeg ik me niet. En dat viel mensen op, daardoor werd ik ook vaak uitgescholden voor jongen of onzijdig. In ieder geval gaven ze me het gevoel dat ik heel raar was.”
In stilte worstelen
Hoewel Elbert al vroeg aangaf dat hij liever een jongetje wilde zijn, kon hij er moeilijk woorden aan geven. “Het was ook niet de tijd waarin er veel over gevoelens gepraat werd. Dus dat is allemaal ondergronds gegaan.”
Het was niet het enige waarmee hij in stilte worstelde. Toen hij op z’n 14e met het gezin naar Oostenrijk op vakantie ging, werd zijn vader vermist na een bergwandeling. Hij kwam niet meer terug en werd ook nooit gevonden.
Eerlijk worden
Zowel de gevoelens over zijn lichaam als het verdriet over zijn vader stopte Elbert jarenlang weg. Niet te veel nadenken en hard werken werden zijn strategie om te overleven. Tot hij door de ziekte van Lyme zeven maanden niets kon en zo werd stilgezet en gedwongen werd om de confrontatie met zijn gevoelens aan te gaan. Toen kon hij niet anders dan eerlijk worden naar zichzelf en zijn omgeving en vertellen dat hij weliswaar in een vrouwenlichaam was geboren, maar man was.
Aan Marleen vertelt Elbert hoe die dieptepunten in zijn leven en zijn transitie ervoor hebben gezorgd dat hij meer kan bidden, bedanken en bewonderen.
Kijk hier het hele gesprek:
