Ex-commando Dai Carter: ‘Het is heel krachtig om je verbonden te voelen met iets buiten jezelf’

De 33-jarige voormalig commando kreeg een survival-mentaliteit van huis uit mee. “Toen mijn ouders uit elkaar gingen, vond ik dat moeilijk. Er volgde een chaotische periode in mijn leven. Een periode die ervoor zorgde dat ik het gevoel kreeg mezelf te moeten verharden voor de buitenwereld. Ik wist op jonge leeftijd dat ik weerbaar moest zijn omdat de wereld dat van mij verlangde.”

Mijn zoon, luister naar de lessen van je vader, verwaarloos niet wat je moeder je leert (Spreuken 1:8)

“Ik heb een sterke moeder. Ze had geen makkelijke jeugd, dus dan is het niet zo gek dat er scherpe randjes aan haar persoonlijkheid zitten. Ze is een geëmancipeerde vrouw en heeft altijd geloofd dat ze het alleen kon en geen man nodig had om mij en m’n zus groot te brengen. Ook door het pleintje waar ik opgroeide in de Rivierenbuurt in Amsterdam, ben ik een survivor geworden. Daar werd van je verwacht dat je je mannetje stond. En omdat ik steeds verhuisde, was dat altijd het thema in mijn leven. Zeker in de stad. Je moest jezelf telkens bewijzen. Op school zocht ik de grens op. Ik kreeg een leerachterstand en kwam op het speciaal onderwijs. Die achterstand heb ik later weer ingehaald.”

Wat omgaat in een mensenhart is als diep verborgen water, iemand met inzicht brengt het naar boven (Spreuken 20:5)

“In sommige situaties is het beter om niet te spreken, maar te voelen. Dat voelen hangt samen met het idee dat we allemaal deel zijn van iets. Sommige mensen noemen dat God, anderen noemen het de energie van het universum. Ik ben niet godsdienstig opgevoed en mijn moeder was een beetje anti-kerkelijk, dus ik dacht misschien onbewust dat godsdienst iets engs was. Maar ik ben wel naar op zoek gegaan naar zingeving. Toen ik acht was, begon ik met Kungfu en werd ik geïntroduceerd in de oosterse filosofie. Daar ben ik als het ware spiritueel ontwaakt.”

Door de oosterse filosofie ben ik als het ware spiritueel ontwaakt

“In mijn tweede boek wil ik graag het verhaal van kickbokser Robbie Hageman delen, die in Kamp van Koningsbrugge zei: ‘Ik loop niet alleen.’ We verschillen behoorlijk in opvatting, maar ik wil zijn woorden aanhalen om te laten zien wat de kracht is van spiritualiteit. Robbie noemt het God, iemand anders noemt het iets anders, maar het is echt. Ik ben nu ook een boek aan het lezen over spiritualiteit waarin het wetenschappelijk belang van spiritualiteit wordt aangetoond: het spirituele brein van Lisa Miller. In momenten van weerbaarheid is het heel krachtig om je verbonden te voelen met iets buiten jezelf. Ik kan daardoor ‘uitzoomen’. Als ik denk aan de energie van het heelal, hoe oneindig groot dat is, realiseer ik me dat we vaak zo bezig zijn met het leven hier op aarde, met onze eigen gedachten. Maar als je je bewust wordt van iets groters buiten jezelf, dan kun je relativeren.”

Wie een vrouw gevonden heeft, heeft iets goeds gevonden, hij ontvangt de gunst van de HEER (Spreuken 18:22)

“Onlangs heb ik mijn vrouw Zoila op Curaçao ten huwelijk gevraagd. We zijn al elf jaar samen en we bouwen daarop voort. Ik denk er weleens over na wat er zou gebeuren als Zoila iets zou overkomen. Daar zou ik helemaal kapot van zijn. Maar ik denk dat ik ook op zoek zou gaan naar de variabelen waar ik wél controle over kan uitoefenen. Ik realiseer me dat het makkelijker gezegd is dan gedaan, maar ik zou de situatie wel zoveel mogelijk accepteren. Dat betekent niet dat je opgeeft of stopt met vechten. Maar je gaat er alles aan doen om overeind te blijven voor je gezin. Ik zou ook de emoties toelaten. Omdat het verschrikkelijk is, mag dat ook. Dat is bij mij echt heel anders dan hoe ik jaren geleden in de wedstrijd stond.

De ommekeer kwam omdat ik vader werd, twee jaar geleden. Ik ging toen weg bij de commando’s en dat was heel lastig. Het was mijn leven, mijn identiteit. Ik viel toen in een zwart gat en kreeg een oceaan van allerlei emoties over me heen die ik niet kon plaatsen na dertien jaar militair te zijn geweest waarvan tien jaar bij de Special Forces. Dat is het begin geweest van mijn emotionele evolutie want die is beperkt, ontdek ik nu.”

Leer een kind van jongs af aan de juiste weg, en het zal er niet van afwijken wanneer het oud geworden is (Spreuken 22:6)

“We zijn voor de tweede keer ouders geworden. Deze keer een dochter. De vraag is: hoe gaan we, voor zover dat kan, van haar een mentaal krachtig mens maken? En dat geldt ook voor onze zoon. We hebben afgesproken dat onze dochter een princes warrior wordt. Wat betekent dat? Dat het belangrijk is dat ze weerbaar is. Dat ze coping mechanismen heeft om met stress om te gaan en veerkracht ontwikkelt om terug te veren na heftige levensgebeurtenissen. Dat ze zich zeker voelt in haar eigen lichaam en weet wat de kracht is van haar intuïtie en vrouwelijke energie.”

Glimlachend: “Maar nu zitten we in de fase van liefde. Ze is ruim tien maanden oud. Laten we dit gesprek nog een keer hebben als ze achttien is en kijken of het gelukt is. Haha.”

In de rubriek ‘Wat hij zegt’ gaat Eva in gesprek met een inspirerende man met als praatstuk het boek Spreuken. Hij kiest zelf een aantal spreuken uit, pakt ze uit ‘de hoge hoed’ of reageert erop. Door zijn antwoorden ontdek je gaandeweg wie iemand is, waar hij vandaan komt, wat hem inspireert en hoe hij in het leven staat.