Als elke seconde telt: Geerten ruimt explosieven op

“Ik kan het me niet permitteren grote fouten te maken. Dat betekent: altijd van het ergste uitgaan, tot het tegendeel is bewezen. Het kan misgaan, maar daar probeer ik niet mee bezig te zijn, anders raak ik in paniek.

Er bestaan twee soorten bommen: de conventionele, bijvoorbeeld uit de Tweede Wereldoorlog, en verdachte pakketjes. Van het conventionele type is bekend hoe je ze moet ontmantelen. Lastiger zijn de verdachte pakketjes. Als ik daarvoor word opgeroepen, weet ik nooit wat ik zal aantreffen. Dat ligt volledig aan de creativiteit van de bommenlegger. Eén ding is altijd zeker: de lading is potentieel dodelijk. Daarom werk ik altijd samen met een collega en zet ik steeds een stap terug om de juiste analyses te maken. Uiteindelijk willen we ’s avonds allemaal weer met ons gezin aan de eettafel zitten.

Deze baan was voor mij geen kinderdroom. Ik was marinier en kreeg dankzij mijn werkzaamheden daar interesse in dit specifieke vakgebied. De opleiding tot explosievenopruimer begint heel theoretisch en wordt gaandeweg praktischer. Je begint met de vraag ‘Wat is springstof?’ en doet uiteindelijk examen door tijdens oefeningen de werkelijkheid na te bootsen. Het is belangrijk om, ook nu ik ervaring heb, regelmatig te blijven oefenen.

Vooral van verdachte pakketjes staat nooit vast hoe je ze goed moet ontmantelen. Risico’s inschatten is daarbij van groot belang. Rustig kunnen blijven onder hoge druk is belangrijk, maar als dat niet in je zit, leer je dat wel tijdens dit werk. Ik weet goed wat ik doe en heb daar vertrouwen in.

Werk is er genoeg: vorig jaar kwamen er 2455 meldingen binnen. Omdat alleen de politie ons kan inschakelen, komen valse meldingen zelden voor. Toch kregen we ’s nachts een keer een melding binnen van een vibrerend voorwerp dat tijdens een achtervolging uit een auto gegooid was. De hele snelweg werd afgezet, maar toen we aankwamen, bleek het een seksspeeltje te zijn. Daar heb ik hard om gelachen.

Ik vind het mooi dat mijn werk er echt toe doet. Als ik ergens wegga, is de situatie veilig, dat kan niet anders. Wij zeggen altijd dat er na ons niemand meer komt; wij zetten levensbedreigende situaties om in veiligheid. En soms moeten we springstof opblazen om het te kunnen vernietigen. Iets flink laten ontploffen, vind ik stiekem heel leuk."

*Om veiligheidsredenen vermelden we alleen zijn voornaam.

Tekst: Willemijn Bakker