'Ik durfde niet te gaan slapen omdat ik bang was niet meer wakker te worden'

Wanneer we singer-songwriter Gezina vragen mee te werken aan een interview in Eva, vraagt ze zich af of ze haar levensverhaal wereldkundig wil maken. Maar na enige twijfel besluit ze ferm: “Ik zeg dat ik vrij ben, dan moet ik er ook naar leven.” En dus vertelt ze hoe ze van een bang muisje is veranderd in een ware diva.

Paniekaanval

Gezina herinnert het zich nog als de dag van gisteren: de begrafenis van haar opa toen zij zelf zestien jaar oud was. “Tijdens de afscheidsdienst kreeg ik mijn eerste paniekaanval. Ik begon te hyperventileren en ik dacht dat ik ter plekke dood zou neervallen.” Ze wist niet wat haar overkwam.

“Ik kom uit een standaardgezin: een vader, moeder en zusje,” blikt de singer-songwriter terug. “Met z’n vieren hadden we een fijn leven zonder rare dingen, het was goed en veilig. Ik was wel gevoelig voor sfeerveranderingen. Als mijn ouders een meningsverschil hadden, konden ze bij mij de schijn niet ophouden. Ik voelde het feilloos aan. Ik was altijd bezig met wat anderen verbaal of non-verbaal zeiden, ik merkte het op als een gesprek ineens een andere wending kreeg. Destijds had het geen naam, maar ik denk dat ik hooggevoelig ben. Ik ben sowieso voor honderd procent een gevoelsmens.”

Angstig

Maar hoewel Gezina in een veilig gezin opgroeit, is ze ook vaak angstig. “Als ik nadenk over waar ik precies bang voor was, kan ik er niet de vinger op leggen, maar het had te maken met de dood. Mijn moeder had een stofwisselingsziekte en lag regelmatig in het ziekenhuis. Hoewel ik daar zelf niks meer van af weet, was ik denk ik onbewust bang om haar te verliezen of zelf ziek te worden.

Ook wilde ik mijn ouders niet tot last zijn. Als ik ziek zou worden, zou dat niet helpen, want dan moesten ze voor mij zorgen. Ik ging mij perfect gedragen, cijferde mijzelf weg om mijn ouders te ontlasten. Al heb ik hen denk ik ook weleens tot waanzin gedreven. Regelmatig was ik ’s avonds bang. Dan kwam ik om de haverklap naar beneden met de mededeling: ‘Ik kan niet slapen.’ Om mijn ouders niet telkens lastig te vallen, kroop ik soms maar onder mijn bed. Dat voelde als een veilige cocon.”

Overleven

Na de paniekaanval tijdens de begrafenisdienst zit Gezina bijna wekelijks bij de huisarts met allerlei vage klachten. Zo heeft ze de ene keer een doof gevoel in haar armen, dan in haar gezicht en weer een week later last van hartkloppingen. “Ik was continu mijzelf aan het monitoren: wat voel ik allemaal? Ik was mij er ongelofelijk van bewust wat er allemaal in mijn lichaam gebeurde. En als je erop gaat letten, wordt het alleen maar erger.”

Hypochondrie

Als Gezina voor de zoveelste keer bij de huisarts aanklopt, geeft hij haar de diagnose hypochondrie, oftewel ziektevrees. “In een folder las ik over de symptomen en ik dacht: ja dit is het! Omdat ik nu weet wat ik heb, gaat het vanaf nu vast allemaal goed.”

Maar het gaat helemaal niet goed. De paniekaanvallen blijven en Gezina voelt zich slechts een omhulsel van haar lichaam. “Ik overleefde in plaats van dat ik leefde. Bij alles wat ik deed, vroeg ik me af: is er een ziekenhuis in de buurt? Kan ik ergens naartoe als ik een paniekaanval krijg?”

Schijn

De angsten en zorgen die Gezina heeft, leven vooral binnenin haar. Aan de buitenkant kan ze de schijn ophouden. Ze is verlegen, dat wel, maar mensen vinden haar ook vrolijk. “Ik heb weleens aan vrienden verteld hoe ik me vanbinnen voelde. Dat verbaasde hen, zij hadden geen idee.” De angsten verlammen Gezina niet volledig. Zo begint ze bijvoorbeeld aan een studie, krijgt ze een relatie en trouwt ze.

Ik durfde niet te gaan slapen omdat ik bang was niet meer wakker te worden

“Achteraf gezien heb ik mijn man ook heel erg beperkt, ik durfde niks alleen. We gingen overal samen heen. Soms draaide hij nachtdiensten, dan bleef ik de hele nacht op. Want ik durfde niet te gaan slapen omdat ik bang was niet meer wakker te worden.”

Gezina bereikt een dieptepunt wanneer haar schoonzus op 33-jarige leeftijd een hersenbloeding krijgt. “Op Google zocht ik altijd op wat de kans was op bepaalde ziektes en toen gebeurde dit. Mijn zorgvuldig opgebouwde kaartenhuis stortte in. Zie je wel, dacht ik, ook jonge mensen krijgen een hersenbloeding, terwijl de kans heel klein is.”

Op liefdevol aandringen van haar man gaat Gezina naar genezingsdiensten, laat ze voor zich bidden en meldt ze zich aan voor een cursus om te herstellen van angst. Maar niks lijkt een permanente oplossing.

Zwanger

Ondertussen groeit bij Gezina het verlangen om een kindje te krijgen, terwijl ze lange tijd juist niet zwanger wilde worden. “Ik wilde nooit kinderen, dan gaf ik voor mijn gevoel de controle helemaal uit handen. Er kan zoveel misgaan tijdens een zwangerschap en geboorte.” Wanneer Gezina hier op een conferentie met een andere vrouw over in gesprek raakt, benoemt deze vrouw dat er ook veel gezonde kinderen geboren worden en dat het ook goed kan gaan. Ze vraagt letterlijk aan Gezina: “Waarom niet?” Dat helpt Gezina om te relativeren. “Vanaf dat moment wist ik zeker dat we een kindje zouden krijgen. Ik hoorde geen stem uit de hemel, maar het was een overtuiging en een enorme rust in mijn hart.

Als je een kindje wilt, moet er uiteraard ook gevreeën worden zonder voorbehoedsmiddelen,” lacht Gezina. “Daar voelde ik totaal geen spanning bij en ik was meteen zwanger. We hebben een prachtige zoon gekregen, Joah. De zwangerschap verliep voorspoedig en ook de bevalling ging, op een paar haperingen na, heel goed.”

Medicatie

Maar na de geboorte projecteert Gezina haar angsten op hun pasgeboren zoontje. “Continu checkte ik zijn temperatuur en keek ik of hij nog ademde.” Gezina stapt opnieuw naar de dokter. Vanwege een verhuizing komt ze nu bij een andere arts terecht.

Ik was 32 en toen begon mijn leven eigenlijk pas

“Halleluja voor een huisarts die doorzet,” zegt Gezina nu zes jaar later over de ‘leuke én daadkrachtige vrouwelijke arts’. “Zij zei: we moeten de cirkel waarin jij zit, doorbreken. Telkens als er iets ingrijpends gebeurt in je leven, word je weer angstig.”

De huisarts schrijft daarom medicatie voor. In eerste instantie wil Gezina die niet nemen. “Ik had dat toch niet nodig? Ik wilde het zelf kunnen oplossen.” Toch geeft ze toe en na een week is de angst weg. “Honderd procent. Ik wist niet wat mij overkwam! Ik was 32 en toen begon mijn leven eigenlijk pas. Nog nooit had ik me zo ontspannen en vrij gevoeld, en eindelijk mijzelf.”

Geluk

Gezina fleurt op, haar stem verandert van toon, ineens een stuk opgewekter. “De tijd met zorgen en angsten was echt rot, maar ik stroom nu over van blijdschap en geluk. Ik praat veel liever over de goede en mooie dingen,” lacht ze. Enthousiast vertelt ze verder over haar nieuwe leven: “Als ik terugkijk, ben ik altijd een diva geweest, maar die zat verborgen onder de vacht van een bang muisje. In de donkere periode waren er gelukkig wel altijd mensen die mij stimuleerden onder die vacht vandaan te komen.”

Er komt een eind aan alles, deze strijd gaat ook voorbij

Gezina heeft altijd het gevoel gehad dat ze is gemaakt om te zingen. En dat doet ze nu volop, net zoals het schrijven van liedjes. “Ik kom graag dichtbij in liedjes. Dat doe ik door mijzelf kwetsbaar op te stellen, mijn eigen verhaal te delen. Recent schreef ik het liedje Hou nog even vol waarin ik onder meer zing: ‘Het duurt niet lang meer, deze nacht gaat ook voorbij, maar als jij het ochtendlicht niet ziet, leun dan maar op mij.’

Een toepasselijk lied voor deze tijd, maar ik schrijf het ook uit eigen ervaring. Er komt een eind aan alles, deze strijd gaat ook voorbij.”

Van zegen naar zegen

Inmiddels is Gezina, na langzaam afbouwen, gestopt met de medicijnen. “Misschien kan ik door mijn leeftijd beter met angst en paniek omgaan, misschien ben ik eroverheen gegroeid. Ik weet het niet, maar het gaat goed nu.” Het betekent niet dat Gezina nooit meer bang is. “Dat is niet erg, het mag er zijn. Wanneer ik mij ergens te veel zorgen over maak, probeer ik te bedenken waar het vandaan komt. Soms heb ik bijvoorbeeld weinig slaap gehad. Na een goede nacht gaat het vaak ook weer beter.”

Verder probeert ze niet te veel te focussen op de angst. “Er is altijd wel iets waar je je zorgen over kunt maken. Wanneer je dat doet, leef je van angst naar angst. Ik wil graag van zegen naar zegen leven. Ook in deze coronatijd. Er is veel ziekte en verdriet, maar de zegen is dat we veel tijd met elkaar als gezin mogen doorbrengen.”

Lees ook: Ex-judoka Edith Bosch: ‘als topsporter leefde ik vooral vanuit angst’

Gezina van den Bos (38) is singer-songwriter, ze zingt onder andere in de Opwekkingsband en leidt de aanbidding in haar kerkelijke gemeente de VEZ in Zwolle.
Daarnaast treedt ze op in de cabaretgroep Op en top vrouw. Gezina is getrouwd met Jorn en samen hebben zij een zoon Joah (11).

Kijktip

Benieuwd naar meer levensveranderende verhalen? In het EO-programma De Verandering ontmoet presentator Mirjam Bouwman mensen die een bijzondere verandering hebben meegemaakt, waarin het geloof een belangrijke rol speelt.

Tekst: Heleen Dekens
Fotografie: Jeannine Rijsdijk
Visagie: Joselien Hoogendam