'God dobbelt niet'

Speelt God curling? U weet wat curling is. Iemand gooit een schijf over een lange gladde baan en een aantal mensen staat met een soort bezem de baan nog gladder te maken, zodat de schijf zonder hindernis op het juiste moment in de roos komt.

En u weet misschien van curlingouders. Vaders en moeders die het leven van hun kind zo aangenaam mogelijk willen maken. Ze lossen alle problemen bij voorbaat op. Ze zorgen ervoor dat iedere hindernis vermeden wordt. Ze willen dat het leven van hun kind zo glad en aangenaam mogelijk verloopt. Niets is hun te veel voor hun geliefde kroost. En opdrachten of klusjes? Nee, daar doen we niet aan. Je hebt trouwens ook curling opa’s en oma’s. Misschien zijn mijn vrouw en ik dat af en toe.

Maar God? De laatste tijd krijg ik steeds meer de indruk dat we God vooral zien als degene die onze wegen moet banen. 

Soms hoor ik gebeden, met een hele reeks “wilt U…, wilt U…,” Als je alle gebeden bij elkaar optelt, heb je van God een curling God gemaakt. Ons leven met God moet vooral gladjes, aangenaam en zonder pijn verlopen.

En tja, als de wilt U…’s niet beantwoord worden zoals wij graag zouden zien, dan zeggen we misschien: “Zie je wel, Hij bestaat niet. Hij luistert niet naar mijn ‘wilt U...’”

Het leven van een christen kan door een donker en diep dal gaan. Vaak zonder enig uitzicht. Toen de eerste christenen de naam van de Heer gingen belijden, werden ze vervolgd tot de dood toe. Dat is wat anders dan een gebaande weg. We mogen de Heer aanroepen. Maar laten we van Hem geen curling God maken.