Groot Nieuws Radio-directeur Wilfred Hardeman is verliefd op de radio

Stoer, sterk, onafhankelijk en eigen baas zijn. Dat is zo’n beetje het klassieke beeld van mannelijkheivd. Herkent Wilfred zich hierin? Voor een groot deel wel, zegt hij. “Ik wil mijn zaakjes goed voor elkaar hebben. Ik houd van verantwoordelijkheid nemen – zowel privé als in mijn werk – en ik houd ervan om er te stáán, om mezelf te bewijzen. Ik mountainbike ook graag, een stoere sport, waarin ik het liefst het uiterste opzoek. Er zijn natuurlijk genoeg vrouwen die van stoere dingen houden, maar mannen staan erom bekend, denk ik.

Koken met een kind op de arm

“De definitie van de christelijke man anno 2022?” Wilfred – blauwe jeans, witte sneakers – zit met opgevouwen benen op de bank in zijn woonkamer in Veenendaal. “Ik denk dat die definitie de afgelopen jaren wel veranderd is. Mannen van nu zijn niet alleen aan het werk, maar proberen ook thuis hun rol te vervullen, in huwelijk en gezin. Rondom de podcast De man in huis – die ik samen met vriend Gerald van Dijk maak – hebben we een mannenpanel waar we regelmatig vragen aan voorleggen. Aan de reacties die we vaak krijgen, merk ik dat ze het leven op veel terreinen serieus nemen en zich bewust afvragen: wat is mijn rol op deze wereld en wat laat ik achter?” Ook ben ik graag onafhankelijk en zelfstandig, al is dat tegelijk mijn valkuil. Ik zal niet snel om hulp vragen. Dat geldt net zo goed op geloofsgebied; pas als ik er zelf écht niet uitkom, vraag ik God om hulp.”

De man in huis, wie is dat hier?
Glimlachend: “Daar hebben we nog geen antwoord op. Het verschilt per onderwerp. Als het gaat om financiën of het kopen van een nieuwe auto, stippel ik de route uit. Het uitzoeken van vakanties laat ik helemaal bij mijn vrouw Nadia. Zij vindt dat leuk en kan dat goed. Dus tja, wanneer ben je de man in huis? Ik zou zeggen: als je verantwoordelijkheid neemt. In die zin voel ik me heel erg de man in huis. Ik houd een oogje in het zeil: hoe gaat het met de kinderen, zitten ze lekker in hun vel, zijn ze op tijd op school, maken ze hun huiswerk? Om een voorbeeld te noemen: toen ik gisteravond uit m’n werk kwam, zat Nadia nog te werken. Nou, dan ga ik gauw even koken, met een kind op de arm.”

Als beste uit de bus

Hij bedoelt maar: Wilfred is niet te beroerd om huishoudelijke taken op te pakken. Hoewel, “Gerald en ik maakten eens een lijstje met alle klusjes die we in huis doen. Ik begon optimistisch, maar toen het ging om de vraag ‘wie doet dit vaker?’, werd het toch even penibel. De was, de badkamer, stofzuigen… ik dóé het wel, maar Nadia kwam als beste uit de bus. Maar goed,” relativeert hij, “dat heeft ook te maken met de keuzes die wij gemaakt hebben. Nadia werkt nu wat minder. In de tijd dat zij meer werkte, was de rolverdeling anders. En ik vind het leuk als het niet zo vastomlijnd is wie de baas in huis is.”

Vragen mensen weleens aan jou hoe je zorg en werk combineert?
“Ja, zeker! Ik zat een tijdje met een aantal leidinggevenden van diverse bedrijven in een intervisiegroep, waar deelnemers soms gehaast binnenkwamen, met de telefoon nog aan hun oor. Terwijl ik juist probeer de uren daarvoor vrij te plannen, op tijd te vertrekken en – als het even kan – onderweg nog ergens een wandeling te maken. Als ik dan ontspannen en relaxed binnenstapte, leverde dat weleens vragen op: ‘Hoe doe je dat?’ Het lukt niet altijd, hoor. Met name in het eerste deel van dit jaar was ik de balans een beetje kwijt.”

Hoe ziet dat eruit, als Wilfred de balans kwijt is?
“Ik raak gestrest en zorg niet meer zo goed voor mezelf. Ik heb het echt nodig om af en toe lekker alleen te zijn. Als dat niet lukt, raak ik overprikkeld. Wat ik dan het liefst zou willen? Een museum bezoeken. Sporten. Daar kom ik echt van bij. Maar ja, ik ben de hele week al weg, dan ga ik toch niet op zaterdagochtend ook nog eens sporten? Tot Nadia deze zomer zei: ‘Op zaterdagochtend reken ik gewoon niet op je, dan ga je lekker sporten.’ Dat helpt mij. Al denk ik soms voor vertrek: oei, de kinderen zijn druk, redt ze het wel, moet ik niet thuisblijven? Maar dan zegt zij gewoon: ‘Ga nou! Ik red me prima.’”

Ik bad of God wilde laten zien dat ik dit niet moest doen

Verliefd op het medium

Als het over Wilfreds werk gaat, glimmen zijn ogen. Als jonge jongen was hij al in de ban van radio en dat is hij nooit kwijtgeraakt. “Ik ben verliefd op dit medium. Waarom? Omdat het zo persoonlijk is. Als 10-jarig kind luisterde ik stiekem in bed naar de radio en stelde ik me voor hoe er ergens een meneer in een pak zat en al die teksten voorlas. Hoe dat er precíés uitzag, daar kwam ik pas veel later achter, en ook dat er bij de radio niemand in pak zit, haha! Maar het delen van je leven – van de simpele tot de diepere dingen – zorgt ervoor dat je verbinding hebt met elkaar, ondanks dat radio natuurlijk een massamedium is.”

Wat luisterde je als kind?
“Omroep Gelderland. Vraag me niet waarom. Maar ook Met het oog op morgen, ’s avonds laat, heel zachtjes, onder de dekens.” Hij zet de begintune in: “Gute Nacht, Freunde…” Om dan te vervolgen: “Ik was een jaar of 9, 10. Veel begreep ik niet natuurlijk, maar ik vond het wel heel bijzonder.”

Altijd op sneakers

Toen Wilfred eenmaal wist dat hij bij de radio wilde werken, ging hij daar vol voor. Zó vol, dat hij het schopte tot directeur van Groot Nieuws Radio. Denkt hij weleens: dat heb ik mooi voor elkaar gebokst? Hij zucht, denkt lang na. Dan: “Ik ben heel trots op wat ik bereikt heb. Maar ik denk niet zo snel: kijk mij nou. Ik voel me ook niet zo’n directeur. Dat komt onder andere doordat ik deze functie nooit geambieerd heb. Sterker nog, ik heb zelfs gebeden of God me wilde laten zien dat ik dit niet moest doen.”

Waarom ben je het toch gaan doen?
“Ik doe dit omdat ik… Hoe zeg ik dat niet al te geestelijk? Omdat ik voelde dat ik het moest gaan doen. En zelfs daar zat veel twijfel bij. Toen er signalen waren dat er een nieuwe directeur werd gezocht – ik was eindredacteur in die tijd – vroegen mensen: zou dat niet wat voor jou zijn? Maar ik dacht: ik ben toch helemaal geen directeur? Ik vond mezelf totaal niet passen in het beeld dat ik had van een goede directeur: vijftiger, net pak, beetje autoritair. Ik was jong, liep altijd op sneakers; wat wist ik nou, een jongen van de werkvloer? Na dat gebed kwamen er alleen maar méér mensen op mijn pad die vroegen: ‘Moet jij dat niet gaan doen?’ Toen dacht ik: misschien wordt van mij wel gevraagd om uit de boot te stappen. En dat heb ik gedaan. Maar dit voelt dus helemaal niet als een prestatie van mij. God heeft me een duwtje gegeven.”

Denk je weleens: waar ben ik in vredesnaam aan begonnen?
“Zeker! Soms omdat een eindverantwoordelijke rol niet altijd makkelijk is. Je bent vaak problemen aan het oplossen. Daarbij wordt je inzet niet altijd door iedereen gezien; medewerkers hebben hun eigen plan en agenda. Bovendien ben ik best gevoelig. Ik vind het lastig als iemand commentaar heeft op mijn werk. Ik hoorde laatst van iemand die structureel elke week voor mij bidt. Dan denk ik: waar heb ik dat aan verdiend?”

‘Betrokken en actief’

Wilfred omschrijft het luisterpubliek van Groot Nieuws Radio als “betrokken” en “actief bezig met de eigen geloofsgroei”. “Onze luisteraars proberen in hun eigen omgeving hun geloof uit te dragen, en dat is waar wij enthousiast van worden.”

Wie is Wilfred Hardeman?

Wilfred Hardeman (Veenendaal, 1985) is getrouwd en vader van vijf kinderen in de leeftijd van 2 tot en met 13 jaar. Sinds 2016 is hij directeur van Groot Nieuws Radio. Samen met Gerald van Dijk maakt hij de podcast De man in huis.