Gwyneth Wentink: 'Geloof is afstemmen op frequentie'

1. Wat wilde je als kind worden?

“Mijn ouders zijn zelf musici en we hadden allerlei instrumenten in huis. Maar geen harp, een instrument waarvan het geluid me fascineerde toen ze me meenamen naar een concert. Ik zeurde iedere dag om een harp, totdat ze op mijn 5e overstag gingen. Op de muziekschool zeiden ze dat ik eerst maar twee jaar blokfluitles moest volgen... Geen denken aan! Gelukkig mocht ik toen meteen op privéles.”

2. Wat is je favoriete Bijbelverhaal?

“De kracht van muziek wordt heel duidelijk als we lezen hoe David voor de neerslachtige koning Saul speelt, die daarvan opknapt. Juist zo’n geschiedenis laat zien hoe muziek een mens kan transformeren en in een andere stemming kan brengen. Ik weet nog dat ik als kind optrad en na de laatste noot van een concert dacht: wat doet zo’n noot nu precies met mensen, ook met mij en mijn omgeving?”

3. Ben je gedoopt?

“Ja, al ben ik nu niet dagelijks met geloof – volgens de christelijke traditie – bezig. Voor mij betekent geloof je afstemmen op een bepaalde frequentie, op harmonie en schoonheid. Wat religie met een mens kan doen, komt in mijn ogen heel sterk overeen met de uitwerking die muziek op mensen heeft.”

4. Waar staat de mooiste kerk?

“Heel bijzonder vind ik de Rosslyn Chapel in de buurt van Edinburgh. Ik ben erg gefascineerd door cymatica, de wetenschap die zich bezighoudt met het uitbeelden van geluidsfrequenties. Muziek is uitgebeeld in ingekerfde patronen op blokken in deze kapel, die waanzinnig mooi is gedecoreerd.”

Wat religie met een mens  doet, komt sterk overeen met de uitwerking van muziek 

5. Wie zou jij weleens de oren willen wassen?

“Ik ben geneigd te zeggen: Donald Trump. Maar we moeten allemaal onze les leren in het leven. Muziek geeft mij – nog meer dan taal – mogelijkheden om anderen te verstaan. Zo speel ik in een trio met Indiase musici en heb ik belangstelling voor andere kunstvormen. Laten we op zoek gaan naar zulke unieke ontmoetingen, en mensen niet uiteendrijven.”

6. Is de dood een vriend of een vijand?

“Dat ik harp wilde spelen, wist ik als kind al net zo zeker als dat er een leven na de dood is. Toen mijn moeder me daar later over vertelde, vond ik dat alleen maar logisch. In de westerse maatschappij wordt de dood vaak gezien als een eindpunt, maar er zijn veel tradities die de overgang naar een andere levensvorm juist als iets feestelijks zien. De dood is beslist een vriend, al laat die een van de moeilijkste dingen zien die we kunnen leren in het aardse bestaan: hoe we omgaan met lijden en gehechtheid.”

7. Wat ben je kwijtgeraakt in het leven?

“Behalve heel veel headphones in het vliegtuig, bedoel je...? Wat ik echt ben ‘kwijtgeraakt’ is het idee dat ik weet hoe mijn muzikale leven zich ontvouwt. Ik heb geleerd om in de muziek wegen te bewandelen die nieuw en spannend zijn. Je weet soms niet waar je uitkomt, maar als je geïnspireerd bent een bepaalde richting op te gaan en in het diepe te springen, betaalt het zich uiteindelijk uit.”

Beeld: ioulex