Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Herderin Christien: ‘Ik mis mijn schapen'

Na 25 jaar zonder kudde

Stralend vertelt Christien met passie over haar leven als herderin. Met een stel prachtige honden aan haar zij, een stok in haar hand en een hoed op haar hoofd bracht Christien jaren door op de Veluwse heide. Maar na 25 jaar hoeden, wordt opeens besloten dat Christien per direct moet stoppen. “Ik was totaal verbijsterd.”

Deel:

Christien was als baby al één met de natuur. “Als ik moest huilen, zetten mijn ouders mij onder een boom. Lachend keek ik dan uren naar de dansende blaadjes boven mij. Toen ik net kon kruipen, klom ik uit de box en ging ik op avontuur. Mijn ouders gingen in paniek op zoek en vonden mij kruipend onder de buiken van de koeien en paarden in de wei.”

Papoea-Nieuw-Guinea

Toen Christien twee jaar was, verhuisde ze met haar ouders naar Papoea Nieuw-Guinea. “De indrukken die ik daar opdeed, zijn mij mijn leven lang bijgebleven. We leefden daar als een hechte gemeenschap. We jaagden op wilde dieren, struinden over de stranden op zoek naar schelpen en aten met onze handen uit een grote pan. Ik leerde hoe belangrijk het is om samen te leven, in plaats van te leven voor mezelf. En om te genieten van alles wat de natuur mij geeft.” Toen de moeder van Christien een ernstige vorm van marlaria opliep en er bij Christiens vader een amoebe in zijn lever werd ontdekt, moest de familie zo snel mogelijk terug naar Nederland. 

Spijbelen

Christien kwam in Zoutelande terecht. “Ik zwierf iedere dag als klein, blond meisje op het strand bij Zoutelande. Ik spijbelde ongelofelijk veel. Gelukkig, als ik er nu op terugkijk, hadden mijn ouders daar begrip voor. Ik wilde niet stout of ondeugend zijn, ik wilde vrij zijn. Al snel verhuisden we naar de Veluwe, waar ik paardrijles verkoos boven het halen van mijn rijbewijs. Op mijn paard trok ik de bossen in. Ik had geen eten of drinken bij me. Urenlang praatte ik met boswachters, zocht ik naar roofvogels en genoot ik van alles wat de natuur te bieden had.”

‘Alle schapen en hun lammetjes overleefden het: dit was Gods werk door mij heen’

Struinend over de heidevelden, ontmoette Christien Cos: een herder van een enorme kudde schapen. “Hij vroeg, zo nuchter als hij was, of ik hem voortaan kon helpen met het hoeden van zijn kudde. Ik was 19 en had geen idee. Maar met mijn impulsieve aard zei ik meteen volmondig: ja!” Vanaf dat moment was Christien niet meer weg te denken bij haar wollige dieren. Samen met Cos en haar honden zocht ze de schapen regelmatig op en bracht ze uren met hen door.  

Schermafbeelding_2019-04-16_om_14.03.13

Toen Cos ziek werd, en niet veel later overleed, veranderde het leven van Christien op slag. De kudde werd verkocht aan een stichting en al snel kreeg Christien te horen dat ze nog maar één dagdeel per week haar kudde mocht opzoeken. Enigszins teleurgesteld maar vol passie bracht ze die tijd door met haar schapen. “Ik genoot van de zoemende bijtjes om ons heen, de rondrennende honden en de geur van de natuur. Ik bleef soms tot 3 uur ‘s nachts bij de bevallingen van de schapen. Ik bad dan of God mij wilde helpen om de schapen gezond geboren te laten worden. Soms was het een loodzware bevalling. Alle schapen en hun lammetjes overleefden het: dit was Gods werk door mij heen.” 

Verbijsterd

Nog geen halfjaar later krijgt Christien te horen dat ze per direct moet stoppen met het hoeden van de kudde. “Ik was totaal verbijsterd,” vertelt Christien. “Ik geloofde het haast niet, het was zo ontzettend pijnlijk. Maar ondanks dat hield ik hoop. Ik werd enorm bemoedigd door heel veel mensen om mij heen; bekend en onbekend. Iedereen zei: ‘Christien: wees stil en vertrouw op God’. En dat deed ik. 

‘Ik zal altijd proberen alles te geven voor de schapen’

Het is soms alsof ik een stem vanuit de hemel hoor die zegt: ‘Houd vol! Wees sterk.’ Zo heb ik het altijd volgehouden en zal ik het volhouden. Ik zal altijd ondanks moeite, onbegrip of verdriet proberen alles te geven voor de schapen. Zoals Jezus Zijn leven gaf voor Zijn schapen, zo zal ik mij inzetten voor mijn kudde. De dieren en de natuur zijn ongelofelijk belangrijk voor mij geworden. Dat was al zo vanaf het moment dat ik in de wieg lag. En dat zal altijd zo blijven.”

Inspireren

Christien schrijft al haar hele leven verhalen en gedichten over wat ze meemaakt en over wat ze ziet in de natuur. “Het raakt mij enorm als mensen hierdoor geïnspireerd raken. Mijn doel is om andere mensen gelukkig te maken met wat ik schrijf. Ik bid dat ik iets mag betekenen met mijn boeken en gedichten. Ik wil de mensen terugbrengen naar de natuur, en daarmee indirect naar de Schepper.” 

Christien Mouw was te zien in de EO-serie 'Typisch Veluwe'. Aflevering gemist? Klik hier!

--:--