‘Het was gebedsverhoring dat ze met een christelijke vriendin thuiskwam’

Lieneke heeft samen met haar man Sjoerd een dochter en twee zoons. “Mijn dochter Anne is nooit een meisje-meisje geweest. Ze hield heel erg van buitenspelen en was niet zo van de rokjes. Toen ze puber werd, schoot het weleens door mijn hoofd dat ze misschien op meisjes zou vallen. Ik duwde die gedachte gelijk weer weg. Je wil het toch eigenlijk niet, omdat je weet dat het leven dan sowieso ingewikkelder wordt. Het begint al met uit de kast komen, wat iemand die hetero is niet hoeft te doen. In de christelijke wereld ligt het nog een stuk gevoeliger, omdat homoseksualiteit in veel kerken een issue is. Toen Anne op voetbal ging en ik zag hoeveel teamgenootjes van haar ook op vrouwen vielen, werden mijn vermoedens weer iets aangewakkerd.”

Uit de kast

Lieneke had nooit eerder echt over homoseksualiteit na hoeven denken. “Toen wij een jaar of twintig waren, hadden mijn man en ik twee vrienden die uit de kast kwamen. Maar omdat ze beiden verhuisden, het geloof loslieten en een heel ander leven gingen leiden, heb ik me toen nauwelijks in het onderwerp homoseksualiteit verdiept.” Totdat Anne op een zondagmiddag na de kerkdienst vertelt dat ze op vrouwen valt. “Bij haar studentenvereniging zou ze de dinsdag erop haar levensloop vertellen en ze had het idee dat ze daarin moest zeggen dat ze op vrouwen valt. Ze dacht niet dat wij er blij van werden als wij nog van niets wisten, dus besloot ze die zondag om het ons gewoon te vertellen.”

Dus toch!

Ze herinnert zich het moment nog heel goed. “Stiekem dacht ik: dus toch! Daarna was het een heleboel knuffelen en huilen, alle emoties liepen door elkaar. Ik had op dat moment veel vragen: had ze er lang meer rondgelopen, hebben wij dingen gemist, heeft het diep gezeten? Gelukkig heeft Anne er niet ontzettend mee geworsteld. Die nacht lag ik wakker, omdat er allerlei scenario’s door mijn hoofd vlogen. Het toekomstperspectief was ineens heel anders. Niet alleen voor haar, ook voor ons als ouders. Maar wat er ook zou gebeuren, we wilden Anne binnenboord houden en haar keuzes respecteren.”

'Je wilt er toch op uitkomen dat er een veilige, liefdevolle plek voor je dochter is'

Omdat Lieneke niet weet op welke manier je moet kijken naar Bijbelteksten over homoseksualiteit, gaat ze op onderzoek uit. “Ik ben zo iemand die dan veel gaat lezen en uitzoeken. In gebed vroeg ik God om wijsheid. De dominee kwam langs om met ons te praten. Hij zei dat hoe je het ook wendt of keert, er niets positiefs over homoseksualiteit an sich in de Bijbel staat. Maar hij vertelde ook dat er heel veel manieren zijn om teksten uit te leggen. Ik las een heleboel verschillende meningen en merkte dat ik de argumenten om homoseksuele relaties goed te keuren veel meer opsloeg dan de argumenten die het afkeurden. Je wilt er toch op uitkomen dat er een veilige, liefdevolle plek voor je dochter is.”

Ongemakkelijk

En toen kwam Anne haar vriendin Louise voorstellen. “Het was voor ons een gebedsverhoring dat Anne met een christelijke vriendin thuiskwam. Maar je zit toch wel wat ongemakkelijk in het begin als ze elkaars hand vastpakken of elkaar knuffelen. Daaraan merk je hoe sterk dat stereotype beeld van man en vrouw in jezelf zit. Ik heb gemerkt dat je er maar het beste eerlijk over kan zijn, door te zeggen: ‘Hier moet ik gewoon aan wennen’.

Gay pride

Vanaf het begin proberen Lieneke en haar man open te praten over het feit dat hun dochter uit de kast is gekomen. “Sommige mensen weten er niet zo goed raad mee, of hebben een gek beeld over homoseksualiteit; ze denken dan gelijk aan de gay pride. Ineens gaat het om dat meisje dat op je kinderen past, dat goede dingen doet in de kerk, dat naast je zit in de bank, en dat toevallig ook op vrouwen valt. Misschien is Anne wel wie ze is, zodat ze het beeld dat mensen ten aanzien van homoseksualiteit hebben ten goede kan veranderen. Het helpt daarin dat Anne heel sociaal is, makkelijk contact maakt en al snel geaccepteerd wordt door mensen.”

'Recht in je gezicht zijn mensen toch voorzichtiger'

“In onze kerk, waar in het beleidsplan staat dat er geen homohuwelijken worden gesloten, werd nooit echt over homoseksualiteit gepraat. Op dit moment – ook naar aanleiding van de Nashville-verklaring – is de discussie aangezwengeld. Anne is voor haar studie verhuisd naar Rotterdam en heeft daar een kerk gevonden, waar ze goed op haar plek is. Gelukkig heb ik nooit negatieve reacties gekregen. Toen Anne haar verhaal vertelde op het jongerenplatform BEAM werd er op Facebook wel heel hard geroepen, maar recht in je gezicht zijn mensen toch een stuk voorzichtiger.”

Dezelfde

“Iedereen mag een eigen mening hebben, als we elkaar maar als mensen blijven zien. Die nacht dat ik wakker lag nadat Anne uit de kast was gekomen, dacht ik: als ik de Anne die vanmorgen is opgestaan vergelijk met de Anne die vanavond naar bed is gegaan, wat is er dan veranderd? Helemaal niks! Anne is dezelfde die ze was en altijd zal blijven.”

Lees hier het verhaal van Anne op BEAM:
(deel 1)
(deel 2)