Huilbaby: als troosten niet helpt

Help, mijn baby huilt

Esther Slabbekoorn is babycoach. In haar praktijk ondersteunt ze ouders in het leren afstemmen op de behoeften van hun baby en het leren begrijpen van de signalen die hun baby geeft. Onlangs publiceerde zij een artikel op haar blog Wanneer je baby (veel) huilt: “Als een baby in (ten minste) een periode van drie weken, elke week, drie dagen, drie uur per dag huilt wordt er gesproken van een huilbaby. Maar de ervaring van de ouders zelf is voldoende betrouwbaar; ervaren zij hun kindje als een huilbaby, dan is dat zo. Het is goed om medische oorzaken uit te laten sluiten bij de (huis)arts, al wordt er maar bij vijf procent van alle gevallen een medische oorzaak gevonden. Bij de andere 95 procent ligt de oorzaak mogelijk in het emotioneel welbevinden van baby en/of mama/papa. Een babycoach kan daarbij helpen.”
 

Een paar tips van de babycoach wanneer je baby huilt: 

• Heeft je baby iets nodig? Voeding, slaap, schone luier, hulp bij een boertje of krampjes
• Ervaart je kindje prikkels van buitenaf? Is het te koud of te warm, tocht het? Geluid van tv of radio? Te veel speelgoed in de kamer?
• Vermaakt het zich al een poosje alleen? Misschien wil het liever bij jou zijn.
• Zit je kindje al een tijd in een wippertje? Dan kan het zijn dat het liever plat ligt.
• Nadert het einde van de dag? Was het gisteren een drukke dag? Misschien heeft je kindje het nodig om even te huilen, te ontladen. Laat het weten dat huilen mag en dat je begrijpt dat het druk is geweest.
• Niet onbelangrijk: hoe zit jij zelf in je vel? Een kindje is gevoelig voor hoe het met mama (en papa) gaat en kan emoties overnemen. Zorg dus ook goed voor jezelf! Trek tijdig aan de bel, vraag om hulp als het niet gaat.
• Vermoed je dat er iets anders aan de hand is, volg je intuïtie en bezoek bijvoorbeeld je huisarts en/of laat een babycoach meekijken.
• Hoe kun je je huilbaby troosten? Het kan zijn dat inbakeren helpt of (veilig!) samen slapen. Met de Karp-methode bijvoorbeeld boots je de geluiden en het gevoel na wat je kindje in de buik had en dit kan troost bieden omdat je baby vertrouwd is met dat gevoel/geluid. Wat werkt bij een baby (en gezin) is per situatie verschillend omdat iedere baby en papa en mama uniek zijn en daarmee ook de oorzaken en oplossingen. Kies voor een manier die voor je baby én voor jullie als mama en papa het prettigst is.

Het ervaringsverhaal van Sanne: huilbaby Evi

Sanne: ”Onze dochter Evi (1) heeft een heel weekend in het ziekenhuis gelegen, puur om ons te ontlasten. Het huilen brak ons op. Zo intens, dat ik er een postnatale depressie aan over heb gehouden.”

“Na een zwangerschap van ruim 38 weken werd ik ingeleid in het ziekenhuis. Vanaf de eerste wee tot de geboorte duurde de bevalling twee uur. Om 13:00 was ze er. Ze hield zichzelf de hele dag wakker, maar ook die eerste nacht bleef ze onrustig. Ik liet de verpleging komen, maar ook die kregen haar niet stil. Thuis bekende de kraamverzorgster: ‘Dit heb ik nog niet eerder meegemaakt’.”

Het maakt je knettergek

“We bezochten de osteopaat, fysiotherapeut en huisarts. Huilde ze nu echt zoveel? Op advies van de huisarts hield ik het een tijdje bij. Er waren dagen dat ik uitkwam op achttien uur per dag. Het maakt je knettergek. Je wilt zo graag een oplossing. Ze was een maand oud en toen bekroop mij voor het eerst de meest ondenkbare gedachte: zo hoefde het van mij niet meer. Neerslachtig. Zó erg. Dat past ook helemaal niet bij mij. Maar ik was zo intens moe. Ik was mijzelf niet.”

“Uiteindelijk kwamen we weer bij de huisarts. We waren helemaal uitgeput. Hij belde voor ons naar de speciale huilpoli – Nederland kent er twee. Ze kon er een weekendje terecht. Onze oudste dochter, Noa (4), brachten we naar opa en oma. Dat hele weekend hebben we bijgeslapen. Heerlijk. We hadden stille hoop dat de vicieuze cirkel nu was doorbroken. Maar zodra we haar hadden opgehaald, was het thuis weer raak.”

Ik was niet de moeder die zij nodig had

“We zijn nu op het punt, anderhalf jaar verder, dat we denken: ergens past het ook wel bij haar. Ze wil meer dan dat ze kan. Dat lijkt me ook heel frustrerend. Inmiddels zijn we echt van haar aan het genieten. Na negen maanden in de ziektewet en een traject bij de psycholoog kan ik zeggen dat ik zelf bijna weer de oude ben. Het heeft er wel echt ingehakt. Ik was niet de moeder die zij nodig had. Het is wel mijn kind. Natuurlijk wil ik haar het beste meegeven. Daar ga ik mijn stinkende best voor doen.”

Lees ook: Mirjam kon niet met haar huilbaby omgaan.

Hulp nodig? Een babycoach ondersteunt ouders in het beter leren begrijpen van hun baby. Vind een babycoach bij jou in de buurt via www.debabycoach.com.

Tekst: Wieteke van der Ven