Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Irene raakte ondanks PCOS tóch zwanger

Een koelkast vol ongebruikt IVF-materiaal

Nadat ze tevergeefs op een zwangerschap had gehoopt, werd Irene doorverwezen naar een gynaecoloog. De diagnose: PCOS. Jaren later werd ze tóch zwanger.

Deel:

Irene (27): "Nadat ik een jaar tevergeefs op een zwangerschap had gehoopt, werd ik doorverwezen naar een gynaecoloog. Hevige buikpijn en een uitblijvende menstruatie zorgden ervoor dat ik versneld terecht kon. Dit was, achteraf gezien, het begin van een zware periode, die jaren zou gaan duren. Ik bleek het Polycysteus Ovarium Syndroom te hebben, een aandoening die vijf tot tien procent van alle vrouwen heeft en waardoor zwanger worden moeizaam gaat. Deze aandoening zorgt ervoor dat eicellen niet op de juiste manier rijpen en tot een eisprong komen."

'Cynthia begon vurig te bidden voor genezing van de PCOS'

Irene: “‘Ik zou wel een elftal aan kinderen willen krijgen! Dan stel ik mijn eigen voetbalteam samen!’ Die grap maakte Marcel, mijn man, ooit. We zijn allebei dol op kinderen. Al snel na ons trouwen besloten we ons op te geven voor weekend-pleegzorg en kregen we een tweeling onder onze hoede. Het verlangen naar een kindje werd steeds groter.

En toen kwam de diagnose: PCOS. Bij deze aandoening ontstaat een ophoping van vochtblaasjes op de eierstokken, zogenaamde cystes. Zelf had ik nog nooit van deze diagnose gehoord, maar inmiddels kan ik tot in detail vertellen wat dit inhoudt. Aan den lijve heb ik ondervonden wat het gebruik van zware hormonen bij een vrouw kan doen. En hoe je huwelijksleven onder druk kan komen te staan door de stemmingswisselingen die je door de medicatie kunt krijgen.

‘Je bent er veel te veel mee bezig’

"Soms plaatst God engelen op ons pad. In ons geval was dit Cynthia, een Ghanese vrouw, met wie ik in contact kwam mijn haar werk als pedagogisch medewerkster. Cynthia viel mij op door haar grote geloof in God. Zij vertelde hoe ze tien jaar lang tevergeefs op een kindje moest wachten voordat God haar gebeden verhoorde. Een verhaal dat mij in mijn hart raakte. Geheel tegen mijn gewoonte in, deelde ik mijn eigen zorgen met haar. Eindelijk ontmoette ik iemand die begreep wat ik meemaakte. Weinig mensen kunnen begrijpen, hoe zwaar het is om maand na maand een negatieve zwangerschapstest in handen te hebben.

Deze keer kreeg ik geen reacties zoalsLaat het maar los, ga lekker samen op vakantie, dan zul je zien dat je zó zwanger bent. Je bent er te veel mee bezig!’ Cynthia luisterde met haar hart en begon vurig voor ons te bidden. Zij betrok hier later zelfs haar kerkelijke gemeente bij. Steeds meer mensen droegen ons op in hun gebeden.”

Licht in mijn hart

Gebeden die duidelijk zijn uitwerking niet misten. Irene: “Maandenlang had ik, door de vele medicatie die ik moest slikken, last van sombere gevoelens en stemmingswisselingen. Het werd, dankzij de gebeden die er voor ons werden gedaan, weer licht in mijn hart en de sombere gevoelens maakten plaats voor hoop. Mijn bijbel ging steeds vaker open en het gebedsleven bloeide op. Ik voelde God weer in mijn leven. Vooral Opwekkingslied 789 was een vertaling van wat zich in mijn hart afspeelde.

(tekst gaat door onder de banner)

“We besloten tijdelijk te stoppen met alle behandelingen en te genieten van ons nieuwe huis en een vakantie, voordat we in een ander ziekenhuis zouden beginnen met IVF. Juist in deze periode kwam Cynthia met een opmerkelijke boodschap bij me: ‘Ik heb een droom van God gekregen, waarin Hij mij vertelde dat jullie een baby zullen krijgen!’ Een boodschap waar ik aanvankelijk wat onwennig op reageerde. Maar al gauw bloeide de hoop op in ons hart: ‘Zou het echt?’ Nadat we besloten om te gaan genieten van een periode zonder medicatie en ziekenhuisbezoeken, raakte ik totaal onverwachts zwanger, ondanks een koelkast vol ongebruikte IVF-medicatie. Vol verbijstering en ongeloof staarden we naar de positieve zwangerschapstest. Wat een wonder! Toen ik dit grote nieuws deelde met Cynthia, viel zij op haar knieën en begon God te danken.

Met God

We waren wel bang voor een teleurstelling. Het duurde nog weken voordat we voluit durfden te genieten van dit wonder. Maar op 27 februari mochten Marcel en ik, na een moeizame bevalling, onze prachtige dochter Manoa Ananja in de armen sluiten. Wat ik mee zou willen geven aan alle stellen met een, nog onvervulde, kinderwens: ga deze weg met God. Deel je verhaal met andere mensen. Juist doordat wij ons verhaal zijn gaan delen, bracht God bijzondere mensen op ons pad en zijn er wonderen gebeurd!”

Mocht je meer willen weten over PCOS, klik dan op deze link van stichting PCOS.

Stel dat je via de natuurlijke weg geen kinderen kunt krijgen, stap je dan in de medische mallemolen? Lees hier tips van Jorien Ouweneel van 'Mijn leven is OK'. 

Geschreven door

Rita Maris

--:--