Navigatie overslaan
Sluit je aanNPO Start
Jan Martijn Abrahamse.

Jan Martijn Abrahamse: Jezus reikt ons zijn gebedsleven aan

gisteren · 07:30

Update: gisteren · 07:30

Afbeelding van Jan Martijn Abrahamse
Geschreven doorJan Martijn Abrahamse

De eerste keer dat je je schoonouders ontmoet, is altijd een vreemd moment. Sommigen van u kunnen het zich vast direct voor de geest halen. Het voelt stuntelig en onwennig en is klassiek voer voor comedyseries.

Maar als de relatie vordert en ‘serieus’ wordt, komt daar nog zo’n moment: hoe spreek je ze aan? Meneer of mevrouw klinkt te afstandelijk, maar zomaar pa of ma, of intiemer, papa of mama zeggen, dat is een voorrecht waar je niet zomaar aanspraak op kunt maken.

Lucas 11:1-13

Eens was Jezus aan het bidden, en toen Hij zijn gebed beëindigd had, zei een van zijn leerlingen tegen Hem: 'Heer, leer ons bidden, zoals ook Johannes het zijn leerlingen geleerd heeft.' Hij zei tegen hen: 'Wanneer jullie bidden, zeg dan:
"Vader, laat uw naam geheiligd worden en laat uw koninkrijk komen. Geef ons dagelijks het brood dat wij nodig hebben. Vergeef ons onze zonden, want ook wijzelf vergeven iedereen die ons iets schuldig is. En breng ons niet in beproeving."'
Daarna zei Hij tegen hen: 'Stel dat iemand van jullie een vriend heeft en midden in de nacht naar hem toe gaat en tegen hem zegt: "Wil je mij drie broden lenen, want een vriend van me is na een reis bij mij gekomen en ik heb niets om hem voor te zetten." En veronderstel nu eens dat die vriend dan zegt: "Val me niet lastig! De deur is al gesloten en mijn kinderen en ik zijn al naar bed. Ik kan niet opstaan om je te geven wat je vraagt." Ik zeg jullie, als hij al niet opstaat en het hem geeft omdat ze vrienden zijn, dan zal hij wel opstaan omdat zijn vriend onbeschaamd aandringt, en hem alles geven wat hij nodig heeft. Daarom zeg Ik jullie: vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan. Want ieder die vraagt ontvangt, en wie zoekt vindt, en voor wie klopt zal worden opengedaan. Welke vader onder jullie zou zijn kind, als het om vis vraagt, in plaats van een vis een slang geven? Of een schorpioen, als het om een ei vraagt? Als jullie dus, slecht als jullie zijn, je kinderen al goede gaven kunnen schenken, hoeveel te meer zal de Vader in de hemel dan niet de heilige Geest geven aan wie Hem daarom vragen!'

Het valt op dat Lucas een andere context aan het ‘Onze Vader’ geeft. Sterker nog, voor Lucas is het alleen ‘Vader’. Waar Matteüs het Onze Vader in de Bergrede ziet als onderdeel van Jezus’ onderwijs over het Koninkrijk, daar begint het bij Lucas met een vraag van zijn leerlingen als zij Jezus zien bidden. Nu was gebedsonderwijs een vast bestanddeel van het leven onder een rabbi. Bij Matteüs staat het gebed in het kader van beperking van woorden, bij Lucas vooral in het kader van Gods bereidheid om zijn kinderen te geven wat ze nodig hebben, in het bijzonder de gave van de heilige Geest.

Je hoeft het bidden niet zelf uit te vinden

Dat woordje Vader is opvallend. Nu betoont God zich ook in het Oude Testament als Vader en meermaals wordt Israël aangeduid als zijn kind. Toch was het voor een Jood in de tijd van Jezus geenszins vanzelfsprekend om God als zodanig aan te spreken. Het spreekt van een hoge mate van intimiteit en vertrouwdheid. Het is de manier waarop Jezus spreekt tot God in het Lucasevangelie. Ook als Hij alleen is in de Hof van Getsemane, als Hij bidt voor de vergeving van zijn vervolgers, en als Hij zich in zijn sterven toevertrouwt aan God (Luc. 22:42; 23:34 en 46). Jezus wijdt ons dus in in zijn persoonlijke omgang met God. Een toenadering die voor de leerlingen uiterst onwennig moet zijn geweest. Mag je zomaar van dat voorrecht gebruikmaken?

Hoe bepalend Jezus’ gebedsleven is geworden voor de christelijke theologie, blijkt wel uit de brieven van Paulus. Ook voor hem moet het een radicale verandering zijn geweest. In de Romeinenbrief werkt hij het Vader-motief uit: “U hebt de Geest ontvangen om Gods kinderen te worden – door Hem roepen wij God aan met ‘Abba, Vader’” (Rom. 8:15).

Ik ben niet zo goed in bidden. Ik zoek vaak naar woorden. Maar de verwondering over het Vader zeggen, en dat ik daarmee ‘instap’ in het leven van Jezus, moedigt me aan. Je hoeft het bidden niet zelf uit te vinden. Jezus reikt ons zijn gebedsleven aan. Hij geeft ons bovendien zijn Geest en zegt: “Bid maar met Me mee, Ik doe het je voor, leun maar op mijn woorden.”

    Deel dit artikel:

    hyperlinkenveloppeWhatsAppfacebookTwitter

    Meest gelezen

    Lees ook

    Schrijf je hier in voor de Visie-nieuwsbrief

    Als christelijke gids willen we je helpen om te leven met God. We brengen je persoonlijke verhalen, verdiepende thema’s, christelijk nieuws en mediatips. In onze wekelijkse nieuwsbrief willen we je inspireren om hoopvol te leven en te geloven.

    Lees onze privacyverklaring.