Kerkgang en corona, het verhaal van Lizzie
Lizzie: “Juist in deze moeilijke tijd moeten we elkaar blijven opzoeken”.
Hoe heeft corona onze blik op de kerk veranderd? Die vraag leefde bij de redacties van Eva, Visie, het Nederlands Dagblad en Dit is De Dag. Begin februari lieten zij een uitgebreid onderzoek uitvoeren onder ruim duizend kerkgaande Nederlanders. Wij delen vandaag het persoonlijke verhaal van Lizzie.
Lizzie (44) woont samen met haar gezin in Dordrecht. Ze is aangesloten bij een PKN-gemeente. Deze kerk is op dit moment gesloten. In het dagelijks leven coacht Lizzie christelijke vrouwen vanuit Bijbelse uitgangspunten.
De fysieke kerk
“Aan het begin van de coronamaatregelen gingen mijn haren overeind staan. Omdat volgens mij de maatregelen haaks staan met wat de Bijbel ons leert. Om een voorbeeld te geven: we moeten vanuit liefde leven, maar nu moeten we ineens afstand houden. We hebben de kerk nu heel hard nodig, want dit is echt het moment om iets te kunnen betekenen in de samenleving.” De kerk van Lizzie is op dit moment alweer een tijd dicht, er worden wel online diensten aangeboden. Toch mist Lizzie de fysieke kerk enorm, en daarom bezoekt ze een andere kerk die wel open is in deze tijd.
'We moeten vanuit liefde leven, maar nu moeten we ineens afstand houden’
“Ik vind dat de kerk, in een tijd als deze, open moet zijn. Ik geloof dat Jezus aan het kruis is gegaan voor alles, ook voor een virus. Ik ben van mening dat we niet bang hoeven te zijn voor een virus. Ik heb alle begrip voor mensen die niet naar de kerk willen komen, als ze daarvoor kiezen. Maar ik vind dat je mensen ook de keuze moet geven om wel te gaan.”
Op dit moment leeft Lizzie mee met een andere kerk, die wel elke zondag een fysieke dienst heeft. Ze overweegt om te switchen van kerk. “We blijven nu verbonden aan een scherm, dit kan voor even, maar niet voor zo’n lange tijd.
Kerk zijn
Volgens Lizzie moet de kerk een plek zijn waar je met elkaar kunt bidden en praten. Een plek waar je wat voor anderen kunt betekenen. “Voor onze kinderen is het lastig. De jongeren hadden in onze vorige kerk niks, alles stopte ermee. Ze vielen in een gat. In deze nieuwe gemeente is er wel aandacht en ruimte voor hen. We moeten elkaar nu juist versterken, bemoedigen en dragen.”
Lizzie is zich in deze tijd ook bewuster geworden over de kerk zelf. Zo gaat het niet om het gebouw maar om de mensen; “De kerk zijn wij. Ik hoop dat de kerken zo snel mogelijk weer open kunnen. Er is zoveel nood in de wereld. Juist nu moeten de mensen een plek hebben waar ze naar toe kunnen gaan, waar er Hoop gegeven wordt.”
Foto: Shutterstock
Lees ook: Kerk-zijn tijdens corona: Jan en Lilian Wolsheimer richtten een wijkgemeente op.
