Kinga Bán's brief aan God

Lieve Vader in de hemel. Dank U wel voor vandaag. Dank U wel dat U het begin bent. En het eind. En alles wat ertussen zit.

Bij mijn begin was U er ook en dat heb ik altijd zo ervaren. Dit komt deels door mijn ouders, zij kennen U ook en hebben het ‘houden van U’ mij laten zien. Misschien was mijn eerste liefde wel toen ik geboren werd.
 
Waar deze liefde tussen mijn 15^e en 18^e jaar was gebleven, weet ik niet zo goed. Uhm…. de liefde was denk ik niet weg, maar de aandacht en tijd die bij een ‘eerste liefde’ hoort, was er zeker niet.
 
Wat ik nog wel weet is dat de liefde terug kwam rond mijn 18^e (U weet dat vast nog wel!)
Youth Alpha weekend. Zaterdagmiddag. Ik was even alleen. Ik ging het bos in met een verlangen wat velen misschien wel herkennen. Ik sprak dit verlangen uit: "God, als U er bent, wilt u mij dat dan alstublieft laten merken? U kent mij." Ik begon te huilen. En toen… toen begon het zachtjes te regenen. Het was voor mij zo duidelijk: U huilde met mij mee. Weet U dat nog?
 
Dit vertel ik nog regelmatig aan mensen als mijn ‘eerste liefde’ verhaal. Als ik er nu aan terug denk, vind ik het heel bijzonder dat U toen al met mij bezig was, en met mij contact wilde leggen.
 
Kijk, Uw liefde naar ons, naar mij, is er altijd geweest en zal er altijd zijn. Maar wat doe ik hiermee? Ik besef nu dat het mij zoveel geeft als ik U terug liefheb, U aandacht en tijd geef!
 
Het moment dat U en ik een gesprek hadden in de auto, zal ik ook nooit vergeten. Ik weet niet of ik ernaar terug verlang, maar het is nu in ieder geval genoeg om op te teren. En elke keer als ik dit lied hardop, zacht of in mijn gedachten zing: Hoe adembenemend, ontroerend dichtbij! Uw naam is ‘Ik ben’ en ‘Ik zal er zijn’, voel ik de warmte in mij - als een eerste liefde.