Gert-Jan Segers volgt Tijs van den Brink op als columnist: ‘Het zijn grote schoenen om te vullen’

Hij omschrijft het zelf als stuivertje wisselen. “Tijs van den Brink gaat naar de plek waar ik tien jaar werkte: Den Haag. En ik mag zijn plekje bij Visie overnemen”, vertelt Gert-Jan Segers. De 56-jarige vader van drie dochters woont met zijn vrouw in Amersfoort en vindt het eervol dat hij Tijs opvolgt. “Hij schreef mooie en scherpe columns. Het zijn grote schoenen om te vullen.”

Zit schrijven in je bloed?

“Ja! Als kind gaf ik een blad uit in ons gezin dat de WC-privé heette. Ik verzamelde allerlei roddels over mijn broers, zussen en mensen uit de kerk. Dat bundelde ik in een magazine en legde dat bij de wc neer. Zo had mijn gezin altijd wat te lezen. Ik deed dat niet zomaar met pen en papier: ik maakte het mooi op met hier en daar een fotootje. Dus ja, van huis uit ben ik bladenmaker – vroeger zat het er al in.”

Onze discussies thuis zijn soms stevig, maar altijd in een goede sfeer

Welke discussies vinden er plaats aan de keukentafel in huize Segers?

“Vandaag de dag gaat het veel over de verkiezingen, maar er komen ook andere onderwerpen langs. Denk aan Israël, polarisatie en de kerk. Er zijn verschillende familieleden die trouw naar De Ongelooflijke Podcast luisteren. Die bespreken we ook weleens na aan tafel. Onze discussies zijn soms stevig, maar altijd in een goede sfeer.”

Je schreef ooit dat je ‘boven alles christen bent midden in de wereld’. Gaan we dat terugzien in je column?

“Ik probeer dicht bij God te leven en vraag me af wat het betekent om Jezus te volgen als burger in Nederland. Om ons heen zien we vraagstukken over polarisatie, klimaatverandering en grote onveiligheid in de wereld. Mijn christen-zijn bepaalt hoe ik naar deze maatschappelijke kwesties kijk. Dus ook in de column zul je dat lezen.”

Welke onderwerpen gaan we tegenkomen in je columns?

“Ik heb de vrijheid om over van alles en nog wat te schrijven. Ik ben niet beperkt tot alleen de politieke onderwerpen. Dat betekent dat ik ook mag schrijven over bijvoorbeeld kerkelijke kwesties of de media. Uiteindelijk zal ik vanuit de actualiteit dingen bespreken die me blij maken of tegen de borst stuiten.”

Zijn er onderwerpen die je tegen de borst stuiten?

“Discussies over kerkelijke kwesties kunnen soms zomaar verbitteren. Ik heb vaak de neiging om die te ontwijken en daar met een boog omheen te lopen.”

Ik wil nog wel een keer met Dick Schoof terugblikken op de afgelopen kabinetsperiode

Wat bedoel je met verbitteren?

“Sommige kerkelijke en theologische kwesties raken ons heel diep. Een discussie daarover haalt niet altijd het beste in ons naar boven. Zo voel ik me door Jezus zeer verbonden met de Joodse gemeenschap. Maar een gesprek over Israël loopt lang niet altijd goed af. We mogen aan beide kanten heel emotioneel zijn, maar ik hoop dat we beginnen en eindigen met de eenheid in Jezus Christus. Geen enkel meningsverschil, geen enkele discussie mag daar afbreuk aan doen. Als je op die grond staat, kun je alles bespreken: van Israël, tot homoseksualiteit tot corona. Als we verbonden blijven in Christus, kunnen we alles aan.”

Durf je kritisch te zijn op de Chris­tenUnie?

“Een eventueel verschil van inzicht met de partij zal niet meteen resulteren in een column. Ik heb alle vrijheid om me overal over uit te spreken, dus ook over de ChristenUnie. Ik ben wel loyaal naar oud-collega’s. Ik zou niet zomaar Mirjam Bikker bekritiseren, dat voelt misplaatst. En daar is ook geen enkele reden voor.”

• Na 30 jaar EO kiest Tijs voor het CDA: 'Durven doet wankelen'

  Na 30 jaar EO kiest Tijs voor het CDA: 'Durven doet wankelen'

Wie zou je weleens aan de tand willen voelen?

“Ik wil nog wel een keer met Dick Schoof terugblikken op de afgelopen kabinetsperiode. Hij is iemand met veel moed en een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ik ben benieuwd wat hem is opgevallen en wat dat zegt over de huidige stand van zaken in de politiek.”

Waar ben je kritisch op in Nederland?

Lachend: “Nou, ga de column maar lezen! Maar als ik toch één ding moet noemen: de manier hoe de gemiddelde Nederlander kiest. De nadruk ligt veel vaker op oneliners in een tv-debat dan op de inhoud. Er spelen vraagstukken die vragen om politiek leiderschap en echte staatslieden. Zou Willem Drees, die de verzorgingsstaat heeft opgebouwd, het als politicus redden in deze tijd, of zou hij overschreeuwd worden door oneliners?”

“Twee jaar geleden was Pieter Omtzigt de verlosser, eerder werd Caroline van der Plas zo neergezet en ook Thierry Baudet werd zo genoemd. Nu vinden we Henri Bontenbal een goeie gast. Maar we hebben al een verlosser: Jezus. Het goede is al gebeurd, we zijn al verlost. We hoeven alleen nog maar een verstandige politicus te kiezen.”