Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Arbeiders zijn er altijd te weinig

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

PopUpGedachte Donderdag 3 oktober – arbeiders zijn er altijd te weinig

In de lezing van vandaag gaat het om arbeiders. En als Amsterdammer besef je natuurlijk dat als het daarom gaat je niet bij ons in de stad moet zijn. Rotterdammers daarentegen, dat zijn aanpakkers. Ja toch, niet dan? Die Amsterdammers staan laat op, sippen witte wijn op terrassen (kunnen ze in Utrecht ook iets van, constateerde ik laatst) en zijn van die creatieven, schrijvers, dat soort lui.

En er zijn arbeiders te weinig. Er zijn altijd arbeiders te weinig. Aan de wal staan stuurlui te roepen. Dat zijn er altijd genoeg. Meestal te veel. We hebben ook ettelijke miljoenen bondscoaches, honderdduizenden voetbaltoppers in de dop die het ook niet voor minder dan de top doen. Maar arbeiders? Degenen die het werk verzetten. Die het gewoon maar aanpakken, oppakken, in gang zetten. Die zijn er altijd te weinig. Omdat je er niet gauw teveel van kan hebben, denk ik dan. Zo is het ook wel weer.

Jezus zegt vanochtend:  'De oogst is groot, maar arbeiders zijn er weinig. Vraagt daarom de Heer van de oogst arbeiders te sturen om te oogsten.'

Zo’n opmerking begint met een kennersblik van de boer. De oogst is groot. Hier spreekt iemand met overzicht en inzicht. En daar hoeven we er niet per se meer van te hebben. Dan zit je weer met stuurlui aan wal en kapiteins – en daar dan teveel van – tegelijk op één schip. JC heeft het wel in het snotje en nu is het tijd om te werken.

En wat betekent dat dan? Gaat dan, maar zie, Ik zend u als lammeren tussen wolven. Neemt geen beurs mee, geen reiszak, geen schoeisel; en groet niemand onderweg. Laat in welk huis gij ook binnengaat uw eerste woord zijn: Vrede aan dit huis! Woont daar een vredelievend mens, dan zal uw vrede op hem rusten; zo niet, dan zal hij op u terugkeren. Blijft in dat huis en eet en drinkt wat zij u aanbieden; want de arbeider is zijn loon waard.

Wat ik heel leuk hieraan vind, is dat hij niet begint met het ‘wat’ van het werk maar met het ‘hoe’. Hoe moeten ze werken – welnu, als lammeren onder de wolven. Wat moeten ze doen? Dat wat ze doen moeten ze doen als lammeren. Typisch Jezus, niet zo makkelijk te vangen.

In elk geval is er dus een gezonde dosis naïviteit nodig van de aanpakkers. En vertrouwen. Wie maakt me wat, ik ben hier lam en jij wolf moet even een stapje opzij doen, want ik ben bezig. Kan zomaar dat die wolf dan uit totale verwarring zijn hol op zoekt om bij te komen van zo’n omgekeerde wereld. Kan het lam ondertussen verder oogsten. Een dosis naïviteit, een paar lege handen en zelfvertrouwen dat je werk het waard is om gewaardeerd te worden.

Vandaag is een belangrijke dag voor mij. Net als gisteren overigens. Gisteren was mijn vrouw jarig. Nogal belangrijk. Vandaag vindt het evenement over vluchten en grenzen in Europa plaats waar we al tijden met man en macht naar toe werken. Vanmiddag hebben we 60 experts bij elkaar van verschillende achtergronden, elk brengt een andere expertise mee en we gaan werken aan een nieuwe manier om het asieldebat aan te vliegen. Hopeloos naïef, ik voel me met onze kleine, gekke stichting We Gaan Ze Halen een beetje als lam onder de wolven. En degenen die nu nog vechten voor een rechtvaardiger, ruimhartiger en gastvrijer asielbeleid, die kunnen ook het een en ander aan blikkerende tanden om zich heen ontwaren. En toch.

Vanavond 250 mensen bij elkaar. Mensen waarvan we hopen dat het arbeiderschap gewaardeerd, gestimuleerd en desnoods gecreeerd wordt hopelijk. Mensen die niet van een afstand de migratie-vragen overzien en constateren dat het toch maar complex is allemaal. Mensen die niet proberen de anderen (politiek, bedrijfsleven, NGO’s) te vertellen wat zij moeten doen. Maar mensen die zelf in beweging komen. Met alle naïviteit en vertrouwen dat daarbij hoort. Wetende dat de arbeiders zijn loon waard is – en dat je als je zo aan het werk gaat, je nooit alleen bent. Al kan het eenzaam voelen.

Waar je ook bent vandaag, dit arbeiderschap wordt sowieso gevraagd. Mensen die doen wat nodig is, zelf. Open ogen gewenst en een betrokken hart – en vrede, natuurlijk. En alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--