Lazarus staat op | Doe het maar gewoon

Doe het maar gewoon – PopUpGedachte donderdag 18 juni 2020

Doodsbang om fouten te maken. Zo zijn velen van ons groot geworden. Bang om te falen. Angst om de gunst te verliezen van geliefden. Of om je toekomst of geluk te riskeren. Bang voor karma. De vrees dat je achteraf spijt zult hebben, dus dat je er dan vooraf maar niet aan begint. En dit is niet aan religieuzen voorbehouden. Voor hen is het alleen nog wat lastiger. Deze menselijke, ingebakken vrees wordt dan ook nog eens goddelijk bekrachtigd met een streng superego dat inderdaad boos, teleurgesteld of wraakzuchtig wordt van mijn fouten. Waardoor ik maar de brave burger word, waar weinig op is aan te merken, met weinig risico en de hoop dat mijn keurige gedrag ooit eens beloond zal worden, want leuk is het niet.

Het lijkt me eerder een evolutionaire ontwikkeling, deze angst, dan een religieuze. Evolutie leert ons om te overleven. Het helpt ons om bang te zijn voor wat ons leven bedreigt. Zo houden we allemaal angsten over uit onze kindertijd voor dingen waar we echt nu niet meer bang voor hoeven te zijn, terwijl het toen hele reëele angsten waren. Toen was het levensgevaarlijk als je geliefden je in de steek lieten. Dus is de reflex na opgegroeid te zijn om diep te vrezen dat je vrienden je in de steek laten. Punt is: nu ga je er niet meer aan dood. Vroeger als kind zou dat zomaar wel kunnen gebeuren. Evolutie is niet altijd bijster intelligent én is altijd gericht op overleven. Het waarschuwt ons juist tégen kwetsbaarheid, terwijl een spiritualiteit als de christelijke daar voortdurend tegenwicht tegen probeert te bieden, vertrouwen probeert te oefenen en kwetsbaarheid en zelfs durven sterven. Kijk maar naar de man van Nazareth.

Het is een poging om de angst áf te leren. De angst om te falen. De angst om de wet te overtreden, je geluk te riskeren en je toekomst. Maar, werpt iemand dan tegen, je hebt toch allerlei wetten en als je die overtreedt wordt God toch boos? Kijk dan eens wie de leidende figuren zijn in die hele Bijbel. Op Jezus na, zijn met het mensen die ene fout aan de andere dwaasheid rijgen. En met hen kan de Eeuwige werken. Als ze het maar onder ogen zien. In de beroemde gelijkenis van de twee zonen is het niet de brave oudste die de meeste toekomst heeft – die verlaat gefrustreerd, mokkend en met woede gevoelens zijn vader. De jongste, de stommeling die op een gegeven moment het licht ziet, die heeft de toekomst.

Christendom is een poging om vergeving te leren. Zowel als iets om aan anderen door te geven, als iets om te ontvangen. En ik denk zomaar dat als we vergeving werkelijk een beetje gaan begrijpen, dat het een krachtig tegenmiddel tegen de angst om te falen is en de angst om de ander te verliezen. De krachtige ervaring van vergeven worden of vergeven, maakt relaties reëler. Soms is iemand niet blij met je – ik doe er vaak alles aan om te voorkomen dat dit het geval is. Tenminste, als het belangrijke mensen zijn en ik het thema belangrijk vind. Online uitschelden is niet zo’n probleem. Maar wat heeft het een tijd gekost om afstand te nemen van het oordeel van sommige belangrijke anderen. Dat je uiteindelijk besluit dat je zelf de weg moet gaan. En dat áls het een weg is van falen dat je dat nú nog niet kunt weten en dat er altijd vergeving is voor degene die met heel het hart zoekt. Niet als een goedkope wasbeurt achteraf, maar als teken van vertrouwen.

Vandaag licht Jezus een belangrijke frase toe uit het gebedje dat hij z’n leerlingen heeft geleerd. “Want als gij aan de mensen hun fouten vergeeft, zal uw hemelse Vader ook u vergeven, maar als gij niet vergeeft aan de mensen, zal ook uw hemelse Vader uw fouten niet vergeven.”

Ik blijf het een super onbarmhartig klinkend stukje tekst vinden. Daar kan ik niet zoveel aan doen. Wat ik wel kan begrijpen is dat het een oproep is om het gewoon te doen. Vergeven. En als je het doet, het ook zelf weer te aanvaarden van anderen, van de Eeuwige zelf. Iemand zei dat het ook een teken van een te groot ego kan zijn, als je jezelf niet kunt vergeven. Vergeef gewoon. Doe nou gewoon. Dat doet de Eeuwige ook. Moeilijke materie in sommige heel heftige gevallen. Die kosten tijd en ruimte en zoeken. Maar door de bank genomen geldt: doe maar gewoon, als ik JC moet geloven. Vergeef nou maar gewoon en laat je nou gewoon vergeven.

Tot zover de PopUpGedachte van vanochtend. Een hele goede donderdag gewenst. En vrede, vergevend leven en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.