Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | We hebben mazzel dat we nog bestaan, ja toch?

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

We hebben mazzel dat we nog bestaan, ja toch? – PopUpGedachte donderdag 26 maart 2020

Het is stil om me heen. De gordijnen zijn gesloten overal, een duif koert, de zon komt op. Iedereen slaapt zo’n beetje. In deze periode hoef je niet extreem vroeg meer je bed uit, tenminste de meesten. Naar je werk gaan is er voor heel velen niet meer bij. Al betekent dat niet dat er niet veel moet gebeuren. Met thuisonderwijs en allerhande projecten zit er soms – bijvoorbeeld bij ons – opeens veel mínder ruimte in de dag. Maar vroeg in de morgen is het hier rustiger in Amsterdam, op 3 hoog, in West.

Eigenlijk een bijzonder fenomeen, al die slapende mensen. Het is zo’n kwetsbaar moment eigenlijk. Slaap: je hebt niets door, de wereld gaat verder, je bent zelf in dromenland en wat er gebeurt gaat volkomen aan je voorbij. En iedereen doet het maar gewoon. Slapen. Goed, de deur is op slot. En misschien heeft een enkeling een alarm aanstaan, maar verder geeft iedereen zich wel gewoon maar over aan de vergetelheid. Niets zo kwetsbaar als de slaap, toch? Mooi eigenlijk wel, dat vertrouwen.

En na de lezing van vanochtend vraag ik me af waar we dat vertrouwen eigenlijk vandaan halen en hoe terecht dat is. Die tevreden slapende mensen, die vertrouwen dat het heus weer morgen wordt en dat je dan weer verder kunt, hoe zit dat eigenlijk? Waarom bestaat de mens nog als je ziet wat ze soms aanricht? Het is niet zo dat ik een heel donker mensbeeld heb, hè. Ik vind mensen fantastisch. De liefde, de wil tot een goed mens zijn, de onderlinge afhankelijkheid, de kwetsbaarheid, originaliteit, alles. Dat heft natuurlijk niet de extreme ongelijkheid, de uitbuiting, de haat, de soms met precisie uitgevoerde vernietigingsdrang niet op, hè? Zo van: ze zijn óók aardig en lief soms.

Vanochtend een vroeg fragment over het volk van Abraham, Isaak en Jakob. Ze zijn net bevrijd uit Egypte, waar ze mishandeld werden en verdrukt. En nu zijn ze in de woestijn en wachten op instructies van de Eeuwige die hen bevrijd heeft. Mozes is die gaan halen op de berg, maar komt maar niet terug. Wat het einde van Mozes zou kunnen betekenen en het volk zoekt een centrum, dus doet wat ze zagen in Egypte. Gouden beelden maken en daarvoor knielen, in de hoop niet alleen op deze aardkloot te zijn.

Dat was tegen het zere been van de Eeuwige die hoopte dat ze het licht zouden hebben gezien. Waarom dit zo extreem pijnlijk is, dat voert te ver, maar het is een beetje alsof de wereld van klimaatverandering wordt gered door wonderlijke daden en dan de autoindustrie denkt: oh, maar dan hoeven we helemaal niet van de diesel af en we met z’n allen weer stinkende heilige koeien gaan rijden omdat het zo lekker voelt, zo’n walmende V8 onder je kont. Zoiets.

Dan staat er dit: Ook sprak de Heer tot Mozes: “Ik zie nu hoe halsstarrig dit volk is. Laat Mij begaan, dan kan Ik hen in mijn brandende toorn vernietigen. Maar van u zal Ik een groot volk maken.” Mozes trachtte de Heer, zijn God, gunstig te stemmen en vroeg: “Waarom Heer, uw toorn laten woeden tegen uw volk dat Gij met grote kracht en sterke hand uit Egypte hebt geleid? Waarom de Egyptenaren laten honen: Hij heeft ze laten gaan met de boze opzet ze in de bergen te laten omkomen en ze van de aarde weg te vagen? Zie af van het onheil waarmee Gij uw volk bedreigt. Denk aan uw dienaren Abraham, Isaäk en Israël, aan wie Gij onder ede beloofd hebt. Ik zal uw nageslacht talrijk maken als de sterren aan de hemel” Toen zag de Heer af van het onheil waarmee Hij zijn volk had bedreigd.

Goeie advocaat die Mozes, mocht je er ooit nog eentje zoeken, bij hem moet je zijn. En daarom kunnen we dus inderdaad gerust slapen. Niet omdat we het altijd zo lekker doen. Er zit een kracht achter deze wereld zich te verbijten, denk ik zomaar. Maar die weigert om er een eind aan te breien. Er móet een weg zijn waardoor de mens zelf kiest, zelf tot het goede komt, zelf veranderd wordt. Aan ons de keuze om daar deel van te zijn. Elke dag opnieuw.

Tot zover de PopUpGedachte van vandaag. Een aanzet tot denken, misschien brengt het iets. Meer PopUpGedachtes te vinden op lazarusstaatop.nl en voor nu: vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--