Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Tranen drogen, feestvieren

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Tranen weg, feestvieren. - PopUpGedachte donderdag 30 september 2021

Emoties zijn feiten, daar mag je niet zomaar van zeggen dat ze niet oké zijn. Dat was een bijna heilige les die ik leerde van de behoorlijk briljante therapeut die les gaf op onze opleiding theologie. Tussen alle professoren met hoofdkennis, had deze man kennis van de geest, de psyche en het lijf. En zei: emoties zijn feiten. Constateer ze, ga er vervolgens iets mee doen, maar wegdrukken, negeren, veroordelen – het helpt je niet verder, sterker nog: het is contraproductief.

En toch: je kunt ook vastraken in je emotie, jezelf verliezen. En dat voelt hartstikke authentiek, want het zijn echte emoties en toch sleuren ze je mee en dan heb je eigenlijk iemand nodig die je eruit sleept en een andere weg inslaat. Wanneer welke benadering van toepassing is, weet ik niet. Maar iedereen heeft wel de ervaring dat het ernaast zitten, begrijpen, meevoelen ook een einde heeft. Dat de emotie erkend dient te worden én het soms een kwestie is van: kom, we gaan. En dan naar buiten, vieren dat de zon schijnt, ook al voel je je beroerd. Een ijsje halen of ergens gaan dansen – het kan weer! Emoties zijn feiten, maar net als alle andere feiten kun je er op duizend manieren mee omgaan. Juist ook als het gaat over schuld, over spijt, over schaamte en verdriet. Het zijn de emoties waar religie soms zomaar in kan grossieren – en er kan waarheid in zitten, maar het hoeft niet altijd doorgeworsteld – soms moet je gewoon de tafel dekken en de muziek aanzwengelen met de gasten. Althans, zo lees ik vanochtend. Dit staat er in de lezing van de dag:

De Levieten lazen het boek met de wet van God duidelijk voor en gaven er uitleg bij; zo verschaften ze inzicht in het gelezene. Nehemia – hij was de landvoogd –, Ezra, de priester en schrijver, en de Levieten die het volk uitleg gaven, zeiden tegen iedereen: ‘Deze dag is gewijd aan de Heer, uw God; rouw dus niet, en huil niet!’ Het hele volk was namelijk in tranen uitgebarsten toen het de woorden van de wet hoorde. Ezra zei tegen hen: ‘Maak een feestmaal klaar met lekker eten en drinken, en deel ervan uit aan wie niets heeft, want deze dag is gewijd aan onze Heer.’ Toen ging iedereen eten en drinken. Ze deelden alles met elkaar en maakten er een groot en vrolijk feest van. Ze hadden begrepen wat hun was verteld.

Lang waren de wetboeken en verhalen van de geschiedenis van het volk vergeten geweest. Nu kwam het weer tevoorschijn terwijl het volk een nieuwe start maakte in het land waar hun voorouders geboren zijn en waar ze pas recent naar zijn teruggekeerd. Ze horen wat er van hen verwacht wordt, wat ze vergeten zijn, hoe ze losgezongen zijn geraakt van hun eigen voorgeschiedenis en het volk barst in tranen uit.

Niks geen tranen, roepen Ezra en consorten. Feestvieren! We hebben onze roots gevonden, dit is een gewijde dag. De Eeuwige ziet je graag het nieuwe begin vieren in plaats van treuren of spijt hebben over wat er verloren is gegaan. Dat laatste doe je maar weer in je eigen tijd als je dat graag wil, nu de tafel dekken, gasten uitnodigen en er een vrolijk feest van maken.

De indruk van religieuze stromingen is vaak de veeleisendheid ervan. Dat men binnen die tradities zoveel moet. En och, wat zijn westerse verlichte geesten – of zij die zich soms even zo voelen, zoals ik – blij dat ze dan bevrijd zijn uit dat benauwende harnas. En toch staan diezelfde verlichte geesten dan een beetje beteuterd te kijken – mijzelf incluis – als ze zien hoe goed die gemeenschappen kunnen vieren. Vaste tradities, heldere opdrachten rond eten delen en rust houden, uitnodigend. Natuurlijk kun je er cynisch over doen, maar de religieuze tradities hangen aan elkaar van vieren. Hoe je ook jezelf voelt op zo’n moment. En dat kan onwijs behulpzaam zijn, ook dat zijn de feiten.

Voor vandaag het doorbreken van de vicieuze cirkel van zelfonderzoek, door af en toe de gewijde opdracht van de Eeuwige aan te nemen om het nieuwe begin te vieren – ook al zit je zelf nog te treuren over dat wat er misschien verloren is. Omdat het nou eenmaal de forte is van de Eeuwige: opnieuw beginnen, steeds weer.

Tot zover de PopUpGedachte van vandaag. Een hele goede donderdag gewenst. En vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--