Lazarus staat op | Roep dan wat je wilt

Roep dan wat je wilt – PopUpGedachte maandag 15 november 2021

Je kunt roepen wat je wilt, zeggen ze dan, maar het helpt toch niet. En dat wordt zomaar in onszelf in zo brede zin geïnternaliseerd dat we niet alleen ophouden met roepen maar ook ons afvragen wat we überhaupt nog zouden roepen. Wat is het dat ik zo godsgraag zou willen, dat ik erom durf te roepen? Ben ik daar niet veel te volwassen voor?

Wees nou maar tevreden met wat je hebt, leren we. En dat is nogal een hoge waarde, leren tevreden zijn met wat je hebt. En met een kleine duw uit de oosterse filosofie, leren we los te komen van allerlei verlangens. Superbelangrijk, want dat verlangen naar van alles kan ons zomaar uit het hier en nu houden. En dat is zonde, want hoe je het ook wendt of keert – het leven moet hier en nu worden geleefd. En toch; durf ik nog te verlangen. Is er tegenover: je kunt hoog of laag springen of je kunt roepen wat je wilt, ook een stem te horen die zegt: Roep dan wat je wilt, roep het echt.

Ik lees vandaag dit fragment:

Toen Jezus eens Jericho naderde, zat er langs de weg een blinde te bedelen. Hij hoorde veel volk voorbijtrekken en vroeg wat er te doen was. Men vertelde hem dat Jezus de Nazoreeer voorbijging. Nu begon hij te roepen: 'Jezus, Zoon van David, heb medelij­den met mij!' Die voorop liepen snauwden hem toe te zwijgen; maar hij riep nog veel harder: 'Zoon van David, heb medelijden met mij!'

Zo reageert zomaar de omgeving: hou je mond, stoor ons niet, we zijn bezig. En als het niet de omgeving is, dan wel het eigen geweten. En toch heeft deze blinde het gevoel dat het nu of nooit is en hij verstoort het feestje. Ik stel me toch een soort Sinterklaasoptocht voor: vrolijke mensen, kinderen erbij, gezelligheid onderweg: dan heb je aan de brul van een blinde bedelaar even geen boodschap.

Jezus bleef staan en gebood dat hij bij Hem gebracht zou worden. Toen de blinde naderbij gekomen was, vroeg Jezus hem: 'Wat wilt ge dat Ik voor u doe?' Hij antwoord­de: 'Heer, maak dat ik zien kan!'
Jezus sprak tot hem: 'Word ziende! Uw geloof heeft u genezen.' En terstond kon hij zien en volgde Hem, terwijl hij God verheerlijkte. Toen heel het volk dat zag, bracht het eer aan God.

Misschien is dat wonder niet eens het grote inzicht hier. Superbijzonder dat die man van Nazareth zoiets kan, maar de grote ommekeer vindt subtieler plaats. 'Die voorop liepen snauwden hem toe te zwijgen' tot de beste man genezen is, dan komen ze hem feliciteren en 'brachten ze eer aan God'.

Kijk, mijn geweten weet het natuurlijk ook niet: wanneer ik moet roepen en wanneer ik moet zwijgen. Het doet ook maar wat. Het zegt soms dat ik m’n mond moet houden, terwijl achteraf blijkt dat ik m’n mond had moeten opentrekken en misschien geldt het ook weleens andersom: dat ik weer eens mijn mond heb opengetrokken, terwijl het helemaal niet over mij en mijn sores ging of moest gaan en dat het leek alsof ik het volste recht had om iets te zeggen – maar dat ik achteraf over andermans bijdrage heen walste.

Als ik iets leer van dit fragmentje van vanochtend, dan is het wel van die snauwende mensen voorop die zeggen stil te zijn en het feestje niet te verstoren – die vervolgens dan de Heer prijzen omdat het verstoren van het feestje eigenlijk verhoging van de feestvreugde was. Weet dat geweten veel? Hoe moet je dat inschatten? Nou, misschien weten we het gewoon niet zomaar. En moet je af en toe je excuses aanbieden aan de blinde bedelaar in jezelf – omdat je hem tot zwijgen hebt willen brengen terwijl het zo onwijs nodig is dat hij of zij roept, roept om aandacht.

En de blinde bedelaar in de ander, die een kans op genezing ruikt en ervoor gaat? Moge het geloof dat hij of zij heeft, dan behoud of verlossing brengen; hoe onaangepast het ook moge klinken. Want wat is het geloof waar de man van Nazareth het over heeft? In dit geval is dat verlangen en vertrouwen, ongebreideld verlangen en vertrouwen; verlangen naar heelheid en groei en zien en vertrouwen dat het beschikbaar is bij de Eeuwige op de een of andere manier.

Tot zover deze PopUpGedachte over roepen, snauwende gewetens, ongebreideld verlangen en vertrouwen. Morgen weer een nieuwe maar voor nu: vrede gewenst, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.