Lazarus staat op | Alles is al veranderd

Alles is al veranderd – PopUpGedachte vrijdag 29 november 2019

Ooit komt het goed, zeggen ze. Maar wat als het al goed gekomen is? Dan is dat een troost én een verdriet. En misschien wel vooral een uitdaging om te handelen. Ooit komt het goed, zeggen ze. En dan kun je door met wat je aan het doen was. En wachten tot het goed komt. Of tenminste beter wordt. Maar wat als het al goed gekomen is?

Van christenen wordt vooral gedacht dat ze wachten totdat hun God wint. Net als van moslims trouwens en alle anderen. Eens zal het duidelijk worden, dan komt Jezus met de wolken. Of dan wordt Allah geopenbaard. Of dan komt de joodse messias. Wij leven nu in een soort afwachting maar eens komt het goed, zeggen de verschillende gelovigen met een heel verschillende verwachting over wat dat goed betekent.

En het is niet alleen de gelovige die denkt dat ooit het wel goedkomt. Dat is een levensgevoel dat iedereen bij zich kan dragen. Een voorwaardelijke gedachte die klinkt als: misschien dat bij een volgende regering, of een volgende fase of een volgende bewustwording er een nieuwe wind gaat waaien en dan komt het goed. Dan kom ik aan de beurt. Of datgene waar ik in geloof komt dan eindelijk aan de beurt. Dan breekt het licht door. Dan komt alles – of veel in elk geval -, goed.

Vanochtend krijg ik de indruk dat het christendom óndanks de ideeën van generaties christenen zelf, al lang geleden afrekende met het idee dat alles goed komt. Niet omdat het niet meer goed komt, maar omdat het al goed gekomen is. Wat bizar is gezien de staat van de wereld – of delen ervan – maar christendom is een tikje bizar. Daar is nou eenmaal iks aan te doen.

Dit staat er vanochtend: In mijn nachtelijk visioen zag ik toen met de wolken des hemels iemand aankomen die op een mens geleek. Hij ging naar de hoogbejaarde en werd voor hem geleid. Toen werd hem heerschappij gegeven, luister en koninklijke macht; alle volken, stammen en talen brachten hem hun hulde. Zijn heerschappij is een eeuwige heerschappij die nooit vergaat, zijn koninkrijk gaat nooit te gronde.

Dit is een soort waanvoorstelling, een lucide profetisch moment van een oudtestamentische profeet die een blik in de toekomst lijkt te krijgen, een visioen. Ver voor Christus. Maar met een interessant thema. Namelijk de komst van een mens-iemand met de wolken van de hemel. En het was de eerbiedwaardige theoloog Tom Wright die ermee kwam en zei: de komst van de mensenzoon waar heel dat christendom zo naar uitkijkt – omdat ze dan gelijk krijgen, omdat dan de nieuwe wereld aanbreekt, wat dan ook. Dat is geen komst met de wolken naar de aarde, zoals al die wazige, lieflijke plaatjes doen vermoeden uit kinderbijbels en Middeleeuwse schilderijen. Het is de aankomst van Jezus van Nazareth in de hemel. En wat is dan de hemel: het centrum van de macht áchter de macht. Dat wat invloed uitoefent op de gang der dingen. Onzichtbaar als de liefde zelf, sterk als de dood, ongrijpbaar als de wind, maar wel degelijk aanwezig.

Als alles al goed gekomen is, wat dan? Als er geen andere tijd meer aanbreekt? Dan is het noodzaak om te handelen. Als Nederland al is bevrijd, alleen de haat nog voortduurt, de huizen van joodse verdrevenen nog bezet zijn door anderen, het wantrouwen nog torenhoog is en de angst of de sympathie voor het nazisme nog springlevend, dan is het geen kwestie van wachten maar van handelen en leven.

Jezus leerde zijn volgelingen een gebed. Vóór zijn executie, opoffering, sterven en weer verschijnen en zeker vóór zijn vertrek met – zoals dat heet – de ‘wolken van de hemel’. Dat gebed is door zovelen tijdloos geïnterpreteerd, zinnen als ‘moge uw koninkrijk komen’. Maar je zou je kunnen afvragen of er niet iets veranderd is, sinds de aanwezigheid van JC met zijn kwetsbare opofferende aanpak in het centrum van de macht-achter-de-macht. Of we niet in plaats van leren bidden moeten leren danken. Om de nieuwe wereld te leren zien.

Onze vader, die in de hemel is

Uw naam is eer aangedaan

Uw koninkrijk is gekomen

Uw wil is gebeurd in hemel en op aarde (niet door iedereen, maar wel door die ene)

U heeft ons gegeven wat we aan dagelijkse voedsel nodig hebben

En de mensenschuld vergeven

Zoals wij ook schulden vergeven.

U hebt ons van de verzoeking bevrijdt

En van de almacht van het kwaad

Van u is het koningschap, de kracht en de heerlijkheid, tot in eeuwigheid. Amen.

Het is maar een gedachte, hè? Maar eentje die me niet loslaat.

Dank voor het luisteren deze dag of deze week. Maandag weer verder. Meer PopUpGedachtes te vinden op Lazarusstaatop.nl – abonneren kan daar ook. Voor nu: vrede. En alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.