Lazarus staat op | Welke strijd ga je aan?

Welke strijd ga je aan? PopUpGedachte donderdag 29 oktober 2020

Choose your battles, zeggen ze dan. Welke strijd ga je aan en welke laat je aan je voorbijgaan? Je kunt niet alles winnen, je kunt niet eens elke strijd die je tegenkomt voeren. Soms ben je het er niet mee eens, maar laat je het. Soms weet je dat je een ander niet tot andere gedachten kunt brengen. Kies je strijd.

Het gaat ook dieper dan dat. Nadenkend over de reactie van Macron op de verschrikkelijke moord op de Franse leraar die een Mohammed-cartoon had laten zien, besef ik dat de definitie van je strijd ook uitmaakt. En welke woorden je gebruikt. Natuurlijk moet Macron reageren op deze aanslag, maar is het nou zo dat hij vervolgens de oorlog moet verklaren aan de radicale islam? Kun je überhaupt een oorlog verklaren aan een niet te definiëren groep? En was het eigenlijk niet de uitnodiging van deze moordzuchtige ellendeling om in naam van zijn geloof een heilige oorlog te voeren?

Het is het diepste verlangen van de geradicaliseerden om een heilige oorlog te ontketenen. Met President Marcons oorlogsverklaring – en hij is niet de enige die op deze uitnodiging is ingegaan de afgelopen tien jaar – geeft hij wat deze mensen willen. En zij groeperen de islam achter zich, want zo gaat dat. En Macron het Westen. Niet oké, dat was niet de bedoeling. Want de waarden van het Westen gaan over multireligieus, multicultureel samenleven. De beste wraak op een harde aanval op die poging tot samenleven is nog veel intensiever multireligieus en multicultureel gaan samenleven.

Dat is wel erg veel politiek op de vroege ochtend en laat dit rustig van je afglijden. Ik moet eraan denken omdat ik dit lees in de teksten van vanochtend:

“Onze strijd gaat niet tegen vlees en bloed, maar tegen de heerschappijen, tegen de machten,
tegen de wereldbe­heer­sers van deze duisternis, tegen de boze geesten in de hemelen,
Grijpt daarom naar de wapen­rusting Gods; dan kun je weerstand bieden op de dag der verschrikking en staande blijven,
strijdend tot het einde.”

Niet de strijd zoeken bij personen, bij individuen, maar de strijd aangaan met verdeeldheid, met een geest van angst en wantrouwen, met oorlogszucht als zodanig. Zoals de oud-verzetsheld Stéphane Hessel schreef: wie nog geweld gebruikt, is nog niet boos genoeg. De woede moet het geweld zelf gelden.

De wapenrustig Gods waar het hier over gaat, is niet al te oorlogszuchtig. Het is waarheid en geloof en hoop en liefde. En de oorlogszuchtigen zullen het naïef noemen, maar is hun vertrouwen in oorlog als middel tegen geweld niet naïef? Het is niet alleen de vraag of ik de strijd aanga, maar hoe ik de strijd aanga en waarmee eigenlijk?

Als iemand me onheus bejegent op het werk, dan heb ik een appeltje te schillen met diegene. Liefst heb ik excuses of anders genoegdoening op wat voor manier dan ook. Lukt het niet één op één, dan via een leidinggevende. Zo gaat dat toch?
Je kunt ook de strijd laten varen en het loslaten. Dat zijn de twee opties die we meestal zien in het gewone leven. Maar de Paulus tekst hierboven nodigt uit om te zoeken welke geest er achter een conflict schuil gaat. Wat zit er achter die onheuse bejegening, welke sfeer op de werkvloer, welke manier van denken en werken zit er in het bedrijf dat zorgt dat dit soort dingen gebeuren. Kan ik op een of andere manier met geloof, hoop, liefde en die andere onderdelen van die goddelijke wapenrusting daarmee de strijd aangaan?

Vandaag een nieuwe dag. Door ons thuiswerken zijn de conflicten misschien wat anders deze dagen, maar ze zijn er nog steeds. Paulus nodigt ons uit om naar de geest van het conflict te kijken, naar patronen, naar achterliggende oorzaken. Een belangrijke uitdaging in spannende tijden.

Tot zover de popupgedachte van vandaag, een hele goede donderdag gewenst en vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.