Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Grondwerk is alles

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Grondwerk is alles – PopUpGedachte woendag 29 januari 2020

Het is een van die basisverhalen die onderdeel is van het religieus erfgoed: Het verhaal van de zaaier. Het is een soort collectief geheugen. Krijg je het niet via een kerk, een opa of oma, of een kinderbijbel mee dan mogelijk wel via kunstgeschiedenis of iets anders. Het is een van die verhalen van Jezus die vrij letterlijk een iconische status hebben gekregen.

Elke ochtend om zes uur pak ik dat oude leesrooster erbij en lees wat ooit eens vroeger bedacht is als de lezing van de dag, om me dan af te vragen wat me raakt, opvalt of verrast – en daar dan maar mee te beginnen te schrijven. En het oude verhaal van de zaaier is eigenlijk een gek verhaal. Het deelt mensen in subgroepen in en je hebt geluk of je hebt pech. Het is een soort verklaring voor de manier waarop mensen omgaan met hoopvol nieuws of met evangelie of met Jezus zelf – maar dat is het dan ook. Geen oproep, geen werk, geen ‘ga dit of dat’. Ik vond het altijd een schitterend verhaal, nu vraag ik me af wat er eigenlijk de bedoeling van is.

Luistert. Eens ging een zaaier uit om te zaaien. Toen hij aan het zaaien was, viel een gedeelte op de weg en de vogels kwamen het opeten. Een ander gedeelte viel op de rotsachtige plekken waar het niet veel aarde had; het schoot snel op, omdat het in ondiepe grond lag. Maar toen de zon was opgekomen, kreeg het te lijden van de hitte, zodat het verdorde bij gebrek aan wortel. Weer een ander gedeelte viel onder de distels en deze schoten op zodat het verstikte en geen vrucht opleverde. Een ander gedeelte tenslotte viel op goede grond en doordat het opschoot en zich ontwikkelde, leverde het vrucht op en bracht het dertig ‑, zestig ‑, en honderd­voudige voort.' En hij voegde er aan toe: 'Wie oren heeft om te horen, hij luistere.'

Het is een soort Rotterdamse Vertaling. Of Jezus met een Rotterdamse tongval: hé, luistert! Nou en dan volgt de parabel. Met een oproep om te begrijpen wat er gezegd wordt. Identificatie van de zaaier met de Jezus lijkt me vrij duidelijk. De massa mensen die onder zijn gehoor zitten zijn deels oppervlakkig, deels rotsachtig, deels onkruid, deels goede grond. Ja, en dan werkt het verhaal wel of niet. Wat een leuke verklaring is, maar dan wat?

De discipelen vragen om uitleg. Jezus moppert dat als ze dit niet snappen, hoe je dan überhaupt een parabel moet snappen en legt geduldig uit dat de woorden die hij brengt niet bij iedereen zullen landen – of dat ze landen en rap weer verdorren. Is ook zo, zou je kunnen zeggen. Het is een verklaring, maar wat kan ik er mee?

En dan valt me iets in. Heel vaak houdt het christendom – en andere vormen van geloof – zich bezig met de analyse van het gezaaide. Is het zaaigoed oké, is het interessant, is de zaaier een goede man of vrouw, zit er geen rommel tussen, wat is de verpakking, hoe zit het met de bemesting. We analyseren de zaaier de hele tijd. De dominee, de paus, de imam, de Jehova's getuige, de gebedsgenezer. En als het niet de mensen zijn dan wel de dogma’s: schepping of evolutie, vergeving of oordeel, doop je volwassenen of kinderen en komt het met iedereen goed of gaat er een selectie naar een hemel ver weg, bestaat er een hemel of een hel, enzovoorts. Allemaal analyses van het zaaigoed, lijkt het. Terwijl Jezus hier een analyse doet van de grond.

Gezaaid wordt er wel. De vraag is alleen of het landt. Misschien is het wel mijn taak – Jezus zegt het hier niet hoor, dus een gokje – om de grond te onderzoeken. Mijn eigen grond. Waar zit mijn hart, hoe rotsachtig is het afgeschermd? Hoe ondiep is de aarde, is er ruimte voor voeding en diepgang en worteling, hoe met onkruid gevuld is mijn leven met dat wat me afleidt?

Ik vind het eigenlijk wel een aardige omkering om me niet bezig te houden met de analyse van het zaaigoed maar met de staat van mijn grond. De tuinder weet er alles van. Je kunt supergoed zaaigoed hebben, maar een te zure, te droge of te verziekte grond maakt alles stuk. Werk aan de grondstructuur. Aan de stilte, aan het wieden van zooi, aan het ruimen van rotsen, blokken overwerkte geschiedenis die de toegang tot vruchtbare aarde verstoren en ga zo maar door. Fijne parabel.

Tot zover vanochtend. Een goede dag gewenst, gegrond, geaard en met liefde. Meer popupgedachtes te vinden op lazarusstaatop.nl en voor nu: Vrede. En alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--