Lezersvraag | Is trouwen ‘beter’ dan samenwonen?

Ik vind het altijd wat lastig om te praten over ‘slechter’ en ‘beter’. Het voelt al snel alsof je iemand veroordeelt die z’n leven anders inricht. Toch heeft iedereen ideeën over wat gezond, handig, mooi, goed is. En ik heb ook zo’n idee over trouwen.

Dat betekent niet dat ik mensen die samenwonen ‘slecht’ vind of veroordeel. Samenwonen is op zich al iets prachtigs. Toch denk ik dat er nog iets nóg mooiers is. Ik heb gemerkt dat veel mensen die samenwonen dat zelf ook vinden, maar alleen het gevoel hebben dat ze ‘er nog niet aan toe’ zijn, dat ze niet genoeg geld voor een feest hebben, dat er toch nog ergens twijfel knaagt.

Waarom trouwen
De belangrijkste reden waarom ik trouwen zoiets moois vindt, is dat een huwelijk het meest intens onvoorwaardelijke liefde uitdrukt. Daarom geloven veel christenen ook dat het huwelijk een ‘sacrament’ is: iets op aarde dat iets vertelt over God. God is onvoorwaardelijke liefde en in een gezond huwelijk vier je dat. Ik zou niet weten wat er nog mooier is om te vieren: echt helemaal voor elkaar gaan, honderd procent, pieken en in dalen. Niet weglopen als het lastig wordt, maar juist dan doorzetten. Zo gaat God met ons om en zoiets kan tussen mensen ook bloeien.

Wie trouwt, belooft zulke onvoorwaardelijke liefde en er is weinig zo mooi als zoiets beloven. Wat is er nog meeslepender dan tegen iemand zeggen: ik blijf altijd bij je? Ik vind het een fantastische buitenkans om zoiets tegen iemand te kunnen zeggen. Zoiets wil je toch meemaken?

In die zin is het huwelijk – dat meen ik serieus – live life to the max. Het onderste uit de kan halen. Je gaat iets ongekend groots beloven. Niet telkens slechts het eerste jaar met iemand meemaken, maar ook dat tweede jaar, het derde, het tiende en hopelijk het vijftigste. Elk nieuw jaar is anders. In die zin is telkens met een ander opnieuw beginnen saai: je blijft telkens in die kennismakingsfase hangen. Juist een huwelijk is een avontuur en het ontdekken van nieuw terrein en nieuwe fases.

In de crisis
Een belangrijke reden waarom mensen niet trouwen, merk ik, is dat je nooit zeker weet of het goed blijft gaan. Dat is begrijpelijk. Een huwelijk is geen garantie dat het goed blijft. De belofte die je doet, is geen voorspelling.

Toch helpt het wel degelijk om zoiets groots aan elkaar te beloven, zo blijkt. Mensen die samenwonen gaan twee keer zo vaak uit elkaar als mensen die getrouwd zijn (eenderde van de huwelijken strandt tegen tweederde van de samenwoners). Op allerlei manieren blijkt juist die stap van het officieel maken, publiekelijk, met een feestje erbij, je relatie te veranderen. Misschien niet fundamenteel, en natuurlijk kan het altijd nog mis gaan, maar je schuift wel degelijk weer iets op naar een nog wat stabieler en gelukkiger situatie.

Daarom geloof ik in het huwelijk: het is een van de engste, spannendste en daarom mooiste en grootste dingen die je kunt meemaken.

Auteur: Reinier Sonneveld