Marieke durft geen coronatest te doen: "Ik ga al bijna out bij de gedachte aan een staaf in mijn neus"

Om gelijk met een disclaimer te beginnen: ik heb geen klachten en heb de afgelopen maanden geen klachten gehad. Van onverantwoordelijk gedrag is geen sprake. Maar ik durf niet te garanderen dat dat zo blijft. De reden: ik ben doodsbang voor de coronatest. Zo erg dat ik me afvraag of ik er ooit vrijwillig een zou ondergaan. Een staafje in mijn keel dat lukt nog wel, maar een voorwerp diep in mijn neus richting hersengebied; no way. Als ik hieraan denk, breekt het angstzweet me letterlijk uit. 

Schaamte voor mijn kinderlijke angst

En ja, ik schaam me voor deze haast kinderlijke angst. Ik weet dat ik mezelf moet vermannen en dat er veel ergere onderzoeken zijn. Dat er mensen sondes hebben en heel wat akeligere dingen meemaken. Maar de gedachte aan een voorwerp diep in mijn neus, maakt me letterlijk draaiierig van angst. En het lukt me niet om dat te relativeren.

Dat ik daarin niet de enige ben, blijkt wel als ik een oproep over dit onderwerp doe op social media. Saskia schrijft: "Het lijkt me super vervelend inderdaad en zal me niet bij de eerste snottebel laten testen. Bij koorts kijken we weer verder. Maar het lijkt me echt vreselijk die stok in je hersenen."

Ook Rosanne ziet de test niet zitten: "Yup, heb niet getest. Ik zag er echt enorm tegenop. Ben sowieso geen held met eigenlijk alle medische dingen. Heb uiteraard wel de verantwoordelijkheid genomen om in quarantaine te gaan tot zeker 2 dagen nadat alle klachten voorbij waren."

Pijnlijke test

Dat mijn angst niet ongegrond is, wordt bevestigd door de vele verhalen van ervaringsdeskundigen. Hoewel sommigen de test hooguit als oncomfortabel omschrijven, noemen anderen hem heel naar of zelfs uiterst pijnlijk. 

"Die Covid-19 test in je neus is echt geen pretje. De kids waren stoerder dan ik. Ik ging kapot. Geen grap. Die stok gaat dwars door je brein.'

Verman je, bangerik!

Wanneer ik een artikel over coronatest-angst ga schrijven en vooronderzoek doe, krijg ik behalve herkenning ook veel kritiek. Veelal in de strekking "Niet zeuren, je moet het gewoon doen" en "Verman je". Deze critici hebben natuurlijk gelijk, maar het helpt alleen niet. Liever krijg ik een gedegen advies hoe hiermee om te gaan. Of nog beter; een alternatief.

Ik vraag me af of ik niet gewoon een bloedtest kan laten afnemen. Daar heb ik dan weer geen moeite mee. Rijksoverheid.nl vermeldt hier het volgende over:

"Er zijn serologische testen (bloedtesten) die kunnen aantonen of iemand antistoffen in het bloed heeft. Hiervoor wordt bloed afgenomen. Antistoffen zijn een teken dat iemand het virus heeft gehad. Maar deze testen worden meestal nog niet ingezet voor individuele gevallen."

Verborgen angstigen

Ik put hoop uit de woorden "meestal" en "nog niet" en besluit de GGDGHOR te bellen; de overkoepelende organisatie van de GGD's. Zij zijn vrij resoluut: er is geen alternatief mogelijk voor de reguliere test. Alleen voor jonge kinderen en voor mensen die mentaal en fysiek beperkt zijn.

Op mijn vraag hoe de GGD's om gaan met mensen die dusdanig angstig zijn dat ze zich niet laten testen, wordt mij verteld dat deze groep niet in het vizier is. Ze maken immers geen melding van hun klachten. 

Er is dus mogelijk een groep mensen die zich uit angst voor de coronatest niet laat onderzoeken. Nu rest de vraag: hoe groot is deze groep? Is het een enkeling of is het toch een verborgen probleem dat tot nu toe onder de radar is gebleven? In dat laatste geval heb je te maken met mogelijk een stille verspreider van het coronavirus.

Uiteraard vraagt dit om nader onderzoek. Daarom het vriendelijke verzoek onderstaande poll in te vullen, zodat we meer inzicht krijgen in hoe groot deze onzichtbare groep eigenlijk is.