Marion Lutke: 'Heerlijk, met allemaal gelovigen werken!'

"Er is de afgelopen tijd nogal wat veranderd in de programmering, waardoor er minder plek overbleef voor de dingen die ik doe," vertelt Marion (54). "In een aantal gesprekken met de EO kwamen we tot de conclusie dat fulltime presenteren voor mij niet langer mogelijk is, en dat onze wegen zouden scheiden."

Na zo'n conclusie staat er waarschijnlijk een cocktail aan emoties voor je neus.
"Dat kun je wel zeggen. Natuurlijk wéét je dat elke presentator een houdbaarheidsdatum heeft. Maar als dat moment komt, is het in eerste instantie niet leuk. Ik zou liegen als ik dat ontkende. Na de eerste schok – 'Het is nu dus zo ver' – wist ik gelukkig al snel wat ik hierna wilde gaan doen. Voordat ik in 1992 bij de EO kwam, heb ik diverse managementfuncties gehad, waarbij ik allerlei mensen heb gecoacht en getraind en ook leiding heb gegeven. Mijn passie ligt bij mensen; dat staat buiten kijf. Daarom heb ik besloten mijn eigen bedrijf te beginnen: Lutke Consulting, Coaching en Training. Daar heb ik enorm veel zin in, omdat ik hiermee al mijn ervaring van de afgelopen twintig jaar en mijn voorgaande banen op een natuurlijke manier kan combineren."

Energie

"Best bijzonder," vervolgt ze, "is dat er nu al zo veel dingen spontaan naar me toekomen; mijn eerste cliënten en trainingen zijn inmiddels een feit. Daar zie ik Gods vaderlijke leiding in. Bij de EO heb ik ontzettend mooie jaren gehad, en ik weet zeker dat ik straks opnieuw gelukkig zal zijn met wat ik doe. Als ik aan mijn nieuwe toekomst denk, krijg ik daar heel veel energie van!"

Je hebt een hele rits programma's gepresenteerd. Welke was jou achteraf het meest op het lijf geschreven?
Na een korte stilte: "Onverwacht Bezoek en Ik Mis Je. Human interest (persoonlijke verhalen, red.) liggen mij het best. Vroeger ontvingen we voor Man/Vrouw gasten in de studio; dat was toch redelijk vluchtig. Later ging ik – net als bij Onverwacht Bezoek – naar mensen toe en dan krijg je wat met elkaar. Ik heb daar ook voor mezelf van geleerd, onder andere om echt te luisteren en op hartsniveau met mensen te praten. Feitelijk ga ik nu in een andere vorm met human interest verder: mensen met vragen en problemen motiveren om meer balans in hun leven te brengen."

Was wat voor jezelf de moeilijkste periode bij de EO?
"Ik denk... het jaar dat ik begon. Ik kwam uit de commerciële hoek; de EO – net A-omroep geworden – was een héél ander bedrijf en daar moest ik erg aan wennen. Tien jaar daarvoor was ik radicaal tot geloof gekomen, en ik dacht: 'Heerlijk, nu ga ik met allemaal gelovigen werken!' Mede door onderlinge verschillen in geloofsbeleving en kerkelijke achtergrond was dat eerlijk gezegd niet altijd even simpel. Toch heb ik daar, samen met God, m'n weg in gevonden."

Dacht je in 1992: 'Ik zou het best eens lang kunnen uithouden bij de EO'?
"Daar had ik géén idee van. Tot dan toe was ik meestal na een jaar of zeven van baan veranderd, omdat ik van uitdagingen en nieuwe dingen houd. Van tevoren had ik zéker niet gedacht dat ik twintig jaar vol zou maken. Misschien vijf, hooguit tien. Ik heb bij de EO ook wel eens op kruispunten gestaan, maar er waren steeds genoeg uitdagingen om het werk heel erg leuk te houden."

Geraakt

"Ik kwam bij de EO als een gedreven, commercieel mens, die misschien ook wel commercieel dacht over hoe ze het geloof 'aan de man wilde brengen'," vervolgt Marion. "In de loop der jaren ben ik het steeds belangrijker gaan vinden om echt het hart van mensen te ontmoeten. Door de verhalen van mijn gasten, hun openheid, de vele gesprekken en gebeden tussen de opnames door, is mijn eigen hart ook geraakt. Ik ben opener, meer mezelf geworden en durf me kwetsbaarder op te stellen. En ik heb beter leren luisteren."

Als presentator ben je een Bekende Nederlander. Die bekendheid ebt straks weg.
"Ik kan oprecht zeggen dat dit me – gelukkig – totaal niet interesseert. Een presentator is een deel van een heel team dat programma's maakt, meer niet. Oké, ik ben in beeld en waardeer het als kijkers me vertellen dat ze iets aan een uitzending hebben gehad. Maar ik duik net zo lief onder in de anonimiteit."

Per 1 december ben je officieel 'weg', maar je gaat daarna toch nog een EO-ledenreis leiden?
"Klopt, een kerstcruise. Ontzettend leuk; ik heb direct ja gezegd toen ze me hiervoor belden. Het onderstreept dat de EO en ik in een goede verstandhouding en met wederzijds vertrouwen uit elkaar gaan."

Tekst: Gert-Jan Schaap
Beeld: Gert-Jan van der Tuuk