Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Marscha’s tweeling kreeg kanker – Zoë blijft leven, Dex niet

'Het was toch niet erfelijk? Ik begreep het niet'

Marscha is als kind behandeld voor een tumor in haar oog. Om te voorkomen dat haar toekomstige kinderen deze aandoening ook krijgen, laat ze zich onderzoeken. Gelukkig is in haar geval de ziekte niet-erfelijk. Maar na tien maanden wordt bij hun tweeling toch een tumor in hun oogjes ontdekt. ‘Ik was zo verdrietig. Ineens hadden we twee kindjes met kanker.’

Deel:

Goedzak

‘Dex had prachtige ogen, met van die lange wimpers’, vertelt zijn moeder Marscha (32) trots. ‘Hij was een knuffelbeer. Een goedzak die alles best vond. Hij was altijd vrolijk en huilde bijna nooit. Alleen als er echt iets aan de hand was, of als hij honger had. En dat was best vaak, want hij was gek op eten.’
Dex is de helft van een tweeling, die op 9 juni 2015 wordt geboren, samen met zijn zusje Zoë. Zij is een ‘klein poppetje’, hij een ‘bolle baby’. Ze zijn heel tevreden en liggen het liefste bij hun moeder in de draagdoek.

Erfelijk

De eerste paar maanden gaat het prima met de tweeling. Wel moeten ze om de paar weken naar het ziekenhuis, om te controleren of ze geen retinoblastoom hebben. Een vorm van kanker in het netvlies van het oog. Marscha heeft dat als kind gehad, en bij ongeveer veertig procent van de mensen is die aandoening erfelijk.

Marscha laat zich daarom voor haar eerste zwangerschap onderzoeken. Tot haar grote opluchting blijkt het in haar geval om de niet-erfelijke variant te gaan. Desondanks wordt hun eerste kindje Jayson wel preventief gecontroleerd, net als daarna haar tweeling. Want er is 0,5 procent kans dat haar kinderen deze vorm van kanker toch ontwikkelen.

Het was toch niet erfelijk? Ik begreep het niet

Als de tweeling tien maanden oud is, volgt de zoveelste controle, onder narcose. ‘Dex was als eerste terug. Ik ging met hem naar de dagopname. Na lang wachten zag ik eindelijk ook mijn man, met Zoë op zijn arm, en twee artsen naast hem. Die kwamen nooit mee, dus toen wist ik al voldoende. Ze vertelden dat ze kleine tumoren hadden gevonden in Zoë’s rechteroog. En dat ze die ook meteen hadden behandeld.’ 

Ook zeiden de artsen dat ze iets verdachts hebben gezien in Dex’ oog, maar dat het zo klein is, dat ze even willen afwachten. Marscha: ‘Ik was zo verdrietig toen ik dit hoorde. Het was toch niet erfelijk? Ik begreep het niet. Het voelde heel onwerkelijk.’ Als Dex een paar weken later opnieuw onder narcose gaat, zit er inderdaad in zijn rechteroog een tumor, net buiten het gezichtsveld. De artsen behandelen deze meteen. ‘Ineens had ik twee kindjes met kanker.’

Verder lezen? Lees het hele artikel op de website van Ik Mis Je.

--:--