Mijn rampzalige vakantie met kinderen: zon, zee en zetpillen!

Lichte slaper in krakende boot

Corine: “‘We proberen alles, en bedenken achteraf pas of het handig heeft uitgepakt,’ hadden mijn man en ik ons voorgenomen voordat ons dochtertje geboren werd. Deze aanpak hadden we bij vrienden gezien en sprak ons wel aan. Soms werkt het niet met een kind erbij – zoals die keer dat ze met een drie maanden oude baby in een mini-tentje kampeerden tijdens een koude nacht. Maar vaak gaat het ook verrassend goed.

Daarom besloten we met onze allereerste zomervakantie-met-kind op avontuur te gaan: we wilden met een zeilboot de Friese meren verkennen. Dat ons dochtertje van inmiddels 9 maanden graag wilde rondkruipen en zich overal aan optrok om te staan, daar zouden we vast ter plekke wel een oplossing voor vinden. Maar wat we totaal niet hadden voorzien, is dat boten kraken. Bij elke stap die je zet. En laat ons dochtertje nu een lichte en alerte slaper zijn. Bij elk middagslaapje zaten we daarom op de dijk bij de haven – weer of geen weer (en het regende váák die zomer). Mensen die te luidruchtig pratend over de steiger langs de boot liepen, keken we met rollende ogen na. En varen? Dat hebben we een keertje gedaan. Om na een uur met een huilend kind snel weer aan te leggen in de haven.

Ons dochtertje was inmiddels doodop, en wij met haar

Toch lieten we ons niet zomaar afschepen. We reden heen en weer naar huis om onze volgende troef te halen: een grote tent. Van de havenmeester kregen we bij uitzondering toestemming om die op een nabijgelegen grasveldje op te zetten. Na een claustrofobische week voelde ons uitgebreide onderkomen als ongekende luxe. Eventjes dan. Want uitgerekend die avond was er een feestje op de haven. Je raadt het al: strak naast onze tent. Inclusief drumstel, waarop kinderen hun ‘muziektalent’ konden botvieren. Ons dochtertje was inmiddels doodop, en wij met haar. De volgende ochtend namen we ons verlies: dit had gewoon niet goed uitgepakt. We pakten onze spullen weer in, en reden naar huis. Die laatste week thuisvakantie was precies wat we nodig hadden – we kunnen het iedereen met een baby aanraden.”

Hard toe aan vakantie na de vakantie

Jessie: “Onze jongste zoon van één jaar vond het een goed idee om, tijdens onze eerste vakantie in een stacaravan in het buitenland, elke dag om vijf uur aan zijn dag te beginnen. Nog even sussen of tussen ons in liggen lukte niet. Hij moest uit bed. Bewegen. En laat er in een caravan niet heel veel ruimte te zijn voor beweging. Zijn broer van vier jaar werd daardoor ook vroeg wakker waardoor ze met z’n tweeën al vroeg voor veel kabaal zorgden. Alles leek nog harder te klinken in die kleine ruimte. Het gebonk van speelgoed, het gekras van kleurpotloden en het gehuil. Dus gingen we er al vroeg op uit. Ietwat geagiteerd. Ik verzon vaak de uitjes, en er zaten echt leuke momenten tussen, maar de meeste uitstapjes eindigden in gemopper en tranen. Wat ook niet hielp: het park bevond zich op een berg. Je kwam er na twaalf haarspeldbochten. Het uitzicht was prachtig, maar de geur in de auto nogal zuur met een kind dat wagenziek bleek.

Na hele warme benauwde dagen kwam de regen. En niet zo’n beetje ook. Vooral in de nacht kwam het met bakken uit de lucht. De regen kletterde op het dak. Ons oudste kind werd er bang van. Hij sliep pas als één van ons naast hem ging liggen. Vaak sliep hij dan weer verder, maar lagen wij nog wakker. Uiteindelijk werd slapen zo’n enorm thema. Als ik ’s avonds in bed de eerste spetters hoorde, zette ik me al schrap. Hoorde ik de jongste huilen? Riep onze oudste zoon?

Die vakantie hebben we vooral verzorgingstehuizen bekeken

Halverwege de vakantie viel onze 4-jarige buiten van een bankje en haalde zijn gezicht open. Dat was de druppel. Het plezier verdween uit zijn ogen. Hij kon alleen nog maar aan de rand van het zwembad zitten. Starend naar het water met dikke korsten op zijn wang na zijn val. ‘We kunnen eerder naar huis gaan,’ opperde mijn man. Eerst wilde ik er nog iets leuks van maken. Ik ben graag positief, ook als het tegenzit. Maar voor wie deed ik dit eigenlijk? Mijn gezin maakte ik er niet blij mee. We zijn de volgende dag naar huis gegaan. Later bleek dat mijn man in een burn-out zat en onze oudste zoon heel erg heimwee had. De vakantie daarop vierden we in Nederland en dat ging al een stuk beter.”

Beetje vroeg voor een seniorenvakantie

Sanne: “Nadat ik vanwege trombose en een longembolie negen dagen in het ziekenhuis was opgenomen, begon dan ook eindelijk onze zomervakantie. Met mijn man en twee zoontjes van vier en twee jaar gingen we naar Groningen. Vanwege de trombose moest ik wel om de vier dagen mijn bloed laten prikken. Dat ging tijdens de vakantie gewoon door. Alleen moesten we dan telkens naar een verzorgingstehuis voor ouderen omdat daar de trombosedienst langskwam. Waar andere gezinnen mooie kerkjes, speelparken of watertjes bezochten, hebben wij die vakantie vooral verzorgingstehuizen bekeken.”

Lievelingsknuffel vergeten

Mila: “Mijn zusje is een keer haar lievelingsknuffel vergeten op haar vakantie. Ze kwam er pas achter dat ‘ie nog thuis lag toen we al een tijdje in onze tent op de camping lagen. Samen zijn we uit ons tentje gekropen om het tegen onze ouders te zeggen. Mijn zusje met een enorme pruillip. Mijn vader was in staat om terug te rijden om haar knuffel te halen, dat zegt hij nu nog steeds. Gelukkig kwamen mijn opa en oma een paar dagen later bij ons op vakantie. Toen zij beloofden dat ze de knuffel meteen zouden gaan halen en dat hij eerst een paar nachtjes bij hen zou logeren, was het goed.”

Je cherche un zwembroek

Marjan: “Onze zoon vergat iedere vakantie zijn zwembroek in te pakken. Dan grapten we onderweg in de auto: ‘Heb je je zwembroek wel ingepakt?’ en werd het vervolgens stil in de auto. Was hij toch echt weer zijn zwemkleding vergeten. Moesten we na aankomst van bestemming als eerste op zoek naar een winkel waar je zwembroeken kon kopen.”

Eén essentieel ding vergeten…

Christa: “Onze laatste wintersportvakantie was een heisa met een acht maanden oude baby. Op de eerste dag was iedereen al boven op de berg, ik zou later komen na het ochtenddutje van onze dochter. De hele trip was toch vijfenveertig minuten enkele reis, en ik had ongeveer 2,5 uur voor het volgende dutje. De timing was strak.

Ik had een ski-outfit aan en onze dochter in de draagzak op mijn buik, oververhit kwam ik aan

Dus ik had alles voorbereid: thermosfles heet water, flesvoeding, fles koud water, doekjes, luiers, billendoekjes en speeltjes. Dochter uit bed gehaald, in haar skipak mee in de auto richting de skilift. Ik had een rugzak op, ski-outfit aan en onze dochter in de draagzak op mijn buik. Oververhit kwam ik aan. Wil ik haar boven op de berg een fles geven, ben ik de fles vergeten! Met een huilende baby kon ik de hele onderneming naar beneden herhalen.”

Storm, regen, waterpokken

Naast deze verhalen, ontvingen we ook veel reacties over onprettige weersomstandigheden en virussen die geen rekening houden met vakanties:

Irene: “Wij hadden extreme storm tijdens onze vakantie. De vouwwagen hielden we vast aan de stokken en de kinderen waren bang.”

Chrissie: “Regen, regen en nog eens regen. En mama die in een burn-out zat.”

Annemarie: “Tijdens het opstijgen van het vliegtuig bleek de dop van de babyfles er niet goed op te zitten…”

Anne: “Op vakantie naar Bretagne met een dreumes met een enorme luieruitslag. Lekker in een autostoeltje…”

Albertien: “Onze dochter van acht maanden kreeg de waterpokken en bezorgde ons slapeloze nachten en boze buren.”

Feikje: “Ons kind kreeg de waterpokken op de camping in Oostenrijk.”

Marianne: “Van de eenentwintig dagen vakantie hadden we vier dagen geen ziek kind. Ze had vreselijk diarree. Nog nooit zo erg gehad.”

Mathilde: “Zoonlief kreeg koorts op onze eerste vakantiedag in Turkije. De dag voor vertrek was hij pas koortsvrij.”

Kortom: je bent niet de enige ouder die worstelt met vakanties die anders lopen dan gepland. En soms is een thuisvakantie precies wat je nodig hebt om echt tot rust te komen.