Na 25 jaar huwelijk bleek mijn man homo

Irene: “Onlangs ging ik in mijn eentje naar de film Bohemian Rhapsody. Ook Freddy Mercury was met een vrouw voordat hij uit de kast kwam. De tranen stroomden over mijn wangen. Niet zozeer om mijn eigen verdriet, maar om de eenzaamheid die deze mannen hebben moeten doorstaan. 

Ik was 22 toen ik economie studeerde in Amsterdam. Hoewel ik al vrij snel doorhad dat ik een verkeerde studiekeuze had gemaakt, zorgde een foto in het universiteitskrantje ervoor dat ik toch nog even doorzette. Op deze foto stond Frank, mijn docent boekhouden van het volgende studieblok. Ik zorgde voor een plaatsje vooraan in de collegezaal, zag de vijf jaar oudere docent en was op slag verliefd. Dankzij mijn matige studieresultaten kreeg ik extra bijlessen van Frank, een koffiedate volgde en niet veel later waren we samen. Het vak boekhouden heb ik overigens nooit gehaald. 

"Uiteindelijk kwam het hoge woord eruit en vertelde hij dat hij verliefd was op een man"

Karige seks

We woonden al snel samen. Hoewel ik verlangde naar Frank, ging het op seksueel gebied niet van een leien dakje. Hij nam nooit initiatief en verzuchtte zelfs een keer dat hij mij nooit zou kunnen geven wat ik verwachtte. Maar hoe moest ik weten wat ik kón verwachten? Hij was mijn eerste liefde, ik had geen enkele ervaring en geen enkel referentiekader. Eigenlijk heb ik altijd gedacht dat het aan mij lag dat hij niet wilde. Het enige wat ik mocht doen, is hem aftrekken. 

Ondanks de karige seks hield onze liefde stand en kochten we een huis buiten de stad. Op een dag zaten we op de bank. Frank las de NRC en zei uit het niets “Wordt het niet eens tijd?” Ik reageerde met een verbaasd “Waarvoor?”. Het bleek zijn huwelijksaanzoek te zijn. Dus we trouwden, met alles erop en eraan. Een mooie jurk, diner en feest; het kon niet op. Het was een geweldige dag, ik zou het zo weer doen. Omdat Frank katholiek was en ik hervormd kregen we een dubbele zegening. De pastoor omwikkelde onze ineengestrengelde handen als teken van verbinding met een regenboogkleurige lap...” 

In een keer raak

Ik werd zwanger op Sicilië. Ik kan me de plek en het moment nog exact herinneren. Vlak voor de vakantie hadden we uitgesproken graag kinderen te willen. Ik had er zin in, want die seks moest er nu toch echt van komen. Helaas was het binnen een keer raak. Ik baalde enorm, want ik wilde het zo graag vaker doen. 

Nadat onze zoon Jonas geboren was, hield elke vorm van aanraking en genegenheid op. Als gezin hadden we het fijn met elkaar, maar ik miste het lichamelijke. Ik heb meerdere malen huilend voor Frank gestaan en gevraagd of we niet in therapie moesten. Maar volgens hem was er niks aan de hand en lag het aan mij. Op een gegeven moment ging ik me afvragen of er geen andere vrouwen in het spel waren. Ik voelde dat er iets was, maar kon mijn vinger niet op de zere plek leggen. 

"Ik kan het je niet zeggen, het is zo erg"

Jonas was twaalf. We waren op Malta op gezinsvakantie en Frank was niet te genieten. Het leek wel of hij constant bezig was met provoceren en ruzie uitlokken. Zo begon hij ineens met roken en werd vervolgens boos op mij omdat ik er niks van zei. Ook fitnesste hij obsessief en besteedde uren in de badkamer. Jonas wilde graag op de I-pad, maar die bewaakte Frank met z’n leven. Pas later begreep ik waarom. 

We lagen in bed en ik legde mijn hand op zijn sixpack, want die had hij inmiddels door al het sporten gekregen. Hij vloog overeind en hij sloeg me. Hij had me nog nooit geslagen. Door mijn tranen heen riep ik “Ga je me nu eindelijk vertellen wat er aan de hand is?” Frank brak en kromp als een klein kind ineen. “Ik kan het je niet zeggen, het is zo erg, het is zo erg.” Uiteindelijk kwam het hoge woord eruit en vertelde hij dat hij verliefd was op een man. 

Getrouwd met een homo

Hoewel ik ontzettend verdrietig was, vielen er ook een heleboel puzzelstukken op hun plek. Eindelijk begreep ik zijn boosheid en afstandelijkheid. Ergens voelde ik opluchting, maar tegelijkertijd was ik ook bang dat het aan mij had gelegen. Had ik hem niet kunnen geven wat hij nodig had? Was hij daarom homo geworden? 

Nadat het hoge woord eruit was, bleek Frank al een uitgewerkt plan te hebben liggen. We zouden getrouwd blijven en hij zou een appartement in Amsterdam kopen. Door de week was hij bij ons, maar in het weekend kon hij dan losgaan in mannencafés. En zo geschiedde.  
Binnen een paar dagen vertelde ik Jonas wat er met Frank aan de hand was. Ik was als de dood dat hij via anderen zou horen dat Frank homo was. Hij was verdrietig. Zijn grootste angst was dat we zouden gaan scheiden en hij in een nieuw huis een andere slaapkamer zou krijgen. Daarin kon ik hem gelukkig geruststellen. 

Samen oud

Ik heb om meerdere redenen nooit overwogen om bij Frank weg te gaan. Omwille van Jonas en ook vanwege mijn angst om alleen te zijn. Zeker in het begin was ik heel bang dat ik het niet zou redden alleen. Maar de belangrijkste reden om te blijven is de onvoorwaardelijke liefde tussen Frank en mij. Ik hou van hem en ik weet dat hij van mij houdt. Voor hem ben ik zijn stabiele factor. Thuis is er rust. Ik gun hem zijn liefdes en mocht hij ooit willen gaan samenwonen met een man, dan is hij vrij om te gaan.  

Frank gunt mij alles. Toen ik vijftig werd organiseerde hij een geweldig galadiner voor mij. Omringd door al mijn familie en vrienden vierden we het leven. Franks ultieme droom is om aan het kerstdiner te zitten met zijn vriend, Jonas en met mij, samen met een vriendin. Maar dat zit er niet in, ik val echt niet op vrouwen. Vooralsnog val ik alleen op homo’s. 

*Omwille van de privacy zijn de namen in dit artikel gefingeerd