Ariënne geeft na jaren misbruik haar leven aan Jezus: 'Ik was stik- en stik-eenzaam'

“Als kind woonde ik met mijn gezin in Hilversum. Ik had twee verstandelijk gehandicapte broers die allebei niet meer leven. Mijn ouders waren veel met mijn broers bezig en dat is de reden dat ze waarschijnlijk niet zagen wat er met mij gebeurde. Ik werd vanaf 6-jarige leeftijd misbruikt door een oom. Zes jaar later nam een andere oom het stokje over en het misbruik ging door tot ik 16 was. Ik voelde me zo alleen, en zo eenzaam – ik had niemand om me heen.

Mijn strategie: verdwijnen. Ik probeerde zo weinig mogelijk aandacht te vragen van iets of iemand. Dat was niet gemakkelijk, want mijn moeder kon de situatie met mijn broers helemaal niet aan. Ze was vaak boos op me en sloeg me dan. We woonden in een flat en ze sloot me op in de kelder als ze er echt klaar mee was.

Ik had liever de politie dan mijn moeder als strafgever

Je kunt je voorstellen dat een kind dat misbruikt en geslagen wordt thuis niet een veilige omgeving heeft. Ik belandde in een jeugdbende die zich bezighield met brandstichting, diefstal plegen en mensen lastigvallen. De bende had een boodschappenlijstje en ik moest die dingen halen. Dus ik ging op zaterdag op pad en stal alles bij elkaar. Een buurvrouw betrapte me en holde meteen naar mijn moeder. Ik kan je vertellen: ik had liever de politie dan mijn moeder als strafgever. Ik werd geslagen en moest thuisblijven, dat was een zware periode.

• Download de nieuwe Visie-app en lees Visie waar en wanneer je wilt!

  Download de nieuwe Visie-app en lees Visie waar en wanneer je wilt!

Ik groeide op in een christelijk gezin, maar over het geloof hadden we het niet vaak. Toen ik huisarrest kreeg na de diefstal, vroeg mijn vader of ik meeging naar de kerk. Het huis mocht ik niet uit, maar dit was de kans om even buiten te komen. Wat er in die dienst gebeurde, veranderde mijn leven. In de hoek van het gebouw zag ik een heel sterk licht: het was God. Ik hoorde een stem die zei: ‘Ik wil jou, Ik zie jou’.

Ik vroeg me af hoe dit kon gebeuren. Ik geloofde helemaal niet in God. Niet lang daarna gaf ik mijn hart aan Jezus. Ik ben op mijn knieën gegaan en vertelde dat ik stik- en stik-eenzaam was, dat ik zo veel verdriet kende en niemand meer vertrouwde. Maar dat licht, en die stem: die vertrouwde ik wel.

God zuiverde me door mijn tranen heen

Ik hoorde ‘Nooit meer alleen’ voor het eerst op de radio. Ik brak en huilde tranen met tuiten. Het lied omschrijft precies de reis die ik meemaakte in mijn leven. Van de diepe dalen in het begin tot het prijzen van God op de pieken. God zuiverde me door mijn tranen heen. Na al die jaren kon ik eindelijk de mensen vergeven die me pijn deden. Dat kon ik niet alleen, daar had ik Gods kracht voor nodig.”