Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Nadia Bolz-Weber: 'Ik weiger om de kerk te verlaten'

Ondanks de vele kritiek die theoloog/schrijfster Nadia Bolz-Weber over zich heen krijgt, blijft ze in de kerk. 'De Bijbel, liturgie en theologie zijn sterk genoeg om mensen te genezen die er juist door beschadigd zijn.'

Deel:

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen

Je krijgt veel over je heen, waarom heb je de kerk nog niet verlaten?

'Als het gaat om mensen die mij bekritiseren of online vreselijke dingen over me zeggen, of verhalen over me schrijven: dat raakt me niet omdat dat vooral over hen gaat. Dat zegt niets over mij. Het gaat over hen en hun behoefte om zich op een bepaalde manier te profileren.

Zodat andere mensen hen bijvoorbeeld een held vinden, omdat ze zich uitspreken tegen mij. Maar ze kennen me helemaal niet, ze hebben me nooit ontmoet. Het gaat niet om mij, ze verzetten zich tegen het beeld dat ze hebben van mij zodat ze in hun eigen context als ‘goed’ worden gezien. Dat is aan hen, het hindert me niet, eerlijk gezegd.'

'Een van de redenen waarom ik worstel met de kerk, waarom ik het moeilijk vind om mijn plek in de kerk te vinden – daarom heb ik zo’n tien jaar van mijn leven besteed aan het creëren van een gemeente waar ik me thuis zou voelen.

Ik ben daar dertien maanden geleden weggegaan, en nu ben ik in de positie waarin veel mensen zitten: ik heb geen kerk meer om naartoe te gaan, waar ik me thuis voel. Ik weet dat dat een vervreemdende ervaring kan zijn, vooral als je van Jezus houdt en christen zijn deel is van je identiteit en de cultuur van de kerk zo … 

Ik moet echt schakelen tussen hoe ik in elkaar zit en hoe de kerk is en ik vind het niet fijn dat dat moet. Veel mensen hebben dat gevoel, en dat voel ik met hen mee.'

'Maar een van de redenen waarom ik weiger om weg te gaan, is dat ik zie hoe het christendom is misbruikt om macht te verkrijgen om anderen te controleren.

Ik zie dat theologie, de Bijbel en liturgie te krachtig zijn om het achter te laten in de handen van mensen die het alleen maar gebruiken om hun dominantie over een anderen te rechtvaardigen.

Zo is het vaak gebruikt in de kerk, maar het is te krachtig om het achter te laten in die handen. Het is krachtig in de zin dat het mensen pijn kan doen, en hen kan proberen te controleren, maar al die dingen zijn ook sterk genoeg om mensen te genezen en te bevrijden.

De Bijbel, liturgie en theologie zijn sterk genoeg om mensen te genezen die er juist door beschadigd zijn en daarom ben ik er nog steeds bij betrokken: ik wil het niet achterlaten in verkeerde handen die er anderen mee domineren.'

Geschreven door

Marieta van Driel

--:--