Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Oprechte woorden

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

PopUpGedachte vrijdag 29 maart 2019 – Oprechte woorden

Het regent nogal woorden in de menselijke interactie. Ik produceer er sowieso al zo’n 600 á 700 voor ontbijt. En dan gaat het de hele dag door. Soms op schrift, soms rollen ze over tafel, dan worden ze weer binnensmonds gemopperd of eindeloos aan telefoons en skype-lijntjes toevertrouwd. En dat doen al die 7,7 miljard mensen over de hele wereld in alle talen: woorden produceren. Tenzij ze dat nog niet kunnen, dan produceren ze poepluiers.

En vanochtend zegt de profeet Hosea in een van die Bijbelteksten die gelezen gaat worden bij de mis vandaag – mijn dagelijks leesrooster als bron voor een nieuw woordenstroompje – ‘Als offer brengen wij oprechte woorden’. De profeet hoopt dat zijn volksgenoten dat gaan doen. Oprechte woorden brengen. Als offer. Om zich het vege lijf te redden. Mooi zinnetje toch? Als offer brengen wij oprechte woorden? Dit zegt de profeet vanochtend.

Keer terug, Israël, naar de HEER, je God! Over je eigen schuld ben je gestruikeld. Kom met woorden van berouw en keer terug naar de HEER. Zeg tegen hem: ‘Vergeef ons al onze misdaden. Neem wat goed is van ons aan. Als offer brengen wij u oprechte woorden.

Geniaal voorstel. We kunnen dieren offeren, maar daar heb je niets aan. Hoeft ook niets te betekenen. We kunnen allemaal vreselijk ons best gaan doen, maar dan werken we ons zomaar weer verder in de nesten. Soms heeft het doen van je best je juist in de knel gebracht. Je zou het wel even fiksen, niemand iets zeggen, niet laten merken dat je krom loopt van de spanning, als alles goed loopt, ben je er zo vanaf. En dan loopt het natuurlijk allemaal net niet goed. En zeggen mensen: had dan iets gezegd. Iets oprechts. En hulpeloos staar je de ander aan. Ja, maar ik dacht het zelf wel even te fiksen. Of ik had iemand gevonden die zou het allemaal oplossen, maar toch niet  …

De profeet souffleert verder: Zeg dan, best volkje: Onze redding verwachten we niet langer van Assyrië, op paarden en strijdwagens zullen wij niet meer vertrouwen, wat we zelf gemaakt hebben niet meer onze god noemen. Immers, bij u vindt een wees ontferming!’

Hop, niet macht of geweld of slimme maniertjes om jezelf het vege lijf te redden of je koppie boven water te houden. Ontferming hebben we nodig. Iemand die een arm om je heen slaat, een hand in je rug legt en zegt: ik heb je gezien. Iemand die er is. Zomaar. Maar man, niet makkelijk hè? Want dat vinden van ontferming is best wel letterlijk vinden. Er gebeurt geen moer als je niet zoekt. Als je niet besluit om het te wagen en zodanig oprechte woorden spreekt over de kanten van jezelff die je het liefst verbergt, dat de ander met ontferming bewogen kan worden.

Wie nog gokt op zijn baan als imago-builder, of z’n fijne afgetrainde lijf, wie het meent te redden met de strijdwagens van de buren of met dom doordoen, struikelt over zijn schuld, zegt deze tekst. In deze betekenis: je loopt altijd tegen jezelf aan. Er rommelt altijd wat in je ziel of in je geweten. Zo werkt het nu eenmaal. En wie de buitenkant op orde houdt en de binnenkant verwaarloost, of zelfs de buitenkant oppoetst in de hoop dat de binnenkant ook op orde komt, gaat onherroepelijk op zijn bek. We hopen dat we op een gegeven moment zo geaccepteerd zijn, dat ons gevoel van onvermogen aan de binnenkant verdwijnt. Maar het is maar de vraag of dat zo lukt. Want niet de streber vindt waardering, de wees vindt ontferming. Niet de succcesvolle vindt een pluim, maar de onmachtige vindt verbinding. Dat is de weg van de mens. En daar hoef je helemaal geen gelovige voor te zijn om dat te zien, te ervaren, en met name ook uit te voeren.

Volgens de oude teksten is het de Eeuwige steeds weer die de mens op dat pad probeert te brengen. Oprechte woorden. Daar volgen wel daden uit. En daden zijn niet eens meer nodig. Voor ontferming hoeft niemand zich te gaan bewijzen. De ander hoeft slechts oprecht te zijn geworden. Dan is opeens de wereld veranderd, een conflict uit de lucht en is er licht aan de horizon. De profeet citeert nog even de Eeuwige en zijn intentie als aanmoediging om zijn gesouffleerde woorden over te nemen. Dit staat er:

Ik, de Eeuwige, genees hen van hun ontrouw,
mijn hart gaat naar hen uit.
Mijn toorn heb ik laten varen.

Klaar. Geen goedmakers, geen bewijsdrang nodig, geen binnenbochten of imago’s, enkel oprechte woorden, want er gaat een hart naar ons uit. Een hart boven en binnen en buiten ons.

Heb een goed weekend!

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.


Rikko Voorberg

Rikko Voorberg (38) is theoloog, schrijver, ‘activist/kunstenaar’ en initiatiefnemer van o.a. ‘We gaan ze halen’.

Wil je betrokken raken bij het werk van Rikko? Kijk dan hier.  

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--