Poëzie van Rikkert | Gods vinger op de zere plek
23 januari 2016 · 11:00
Update: 15 november 2024 · 13:38
Ik was het, die in steen gebeiteld stond:
mijn lijf, mijn leven, leesvoer voor de dwazen.
Ik was het al (daar had ik u te grazen),
Gods vinger op de zere plek, die wond
die maar niet sluiten wil, dat onvermogen
om los te komen van uw vreemde pijn,
ontworteld en ontmaagd, ontheemd te zijn.
Weerbarstig hakwerk, zonder mededogen.
Zal ik mijzelf opnieuw voor u beschrijven?
In deze tuin kunt u niet langer blijven:
men staat al klaar met stenen in de hand.
De vingers! Ja, er wordt naar u gewezen.
Kom sluit uw ogen, dat u mij kunt lezen:
ik schrijf u met mijn vingers in het zand.
Meest gelezen
- Ben Verboom in De Verandering: Van afwijzing naar aanvaarding
Ben Verboom in De Verandering
Ben Verboom in De Verandering: Van afwijzing naar aanvaarding
- Yvonne in De Verandering: 'Voor het eerst voelde ik me niet meer eenzaam'
De Verandering in het leven van Yvonne Kaspers
Yvonne in De Verandering: 'Voor het eerst voelde ik me niet meer eenzaam'
- Alba (49) kreeg de diagnose eierstokkanker: ‘Niets kon mij voorbereiden op de oerangst die ik voelde’
Persoonlijk verhaal
Alba (49) kreeg de diagnose eierstokkanker: ‘Niets kon mij voorbereiden op de oerangst die ik voelde’
Lees ook
- Het maakt bar weinig uit wat we hier van de oorlog in Gaza vinden
Column van Tijs van den Brink
Het maakt bar weinig uit wat we hier van de oorlog in Gaza vinden
- Angela Groothuizen: ‘Ik had moeite met Bijbelverhalen, maar niet met het gevoel dat geloven me gaf’
Wil je zien
Angela Groothuizen: ‘Ik had moeite met Bijbelverhalen, maar niet met het gevoel dat geloven me gaf’
- Als elke seconde telt: Geerten ruimt explosieven op
‘Ik kan het me niet permitteren grote fouten te maken’
Als elke seconde telt: Geerten ruimt explosieven op