Presentator Margje Fikse over rust vinden in een druk leven

De camera heeft Margje nooit echt spannend gevonden. Ze heeft al verschillende programma’s gepresenteerd voordat ze als vaste presentator bij Op1 terecht komt. “Ik vind het spannender om voor een zaal mensen te staan, want dan voel je veel meer. Je ziet de gezichtsuitdrukkingen van je publiek en gaat je afvragen wat ze denken. Je krijgt gelijk feedback en dat heb je voor de camera niet.”

Nuchtere houding

Margje neemt vaak een nuchtere houding aan als ze voor de camera zit. “Een collega van mij noemt het woord ‘eigenaarschap’ vaak. Als je geen gevoel hebt van eigenaarschap als je voor zo’n camera zit, dan is het heel vervelend om voor de camera te zitten. Zelf sta ik er vrij nuchter in. Je moet kiezen voor presenteren. Als die camera aanstaat, denk ik: joh, de tijd vliegt zo voorbij en er gaat niemand dood, dus zo erg kan het niet zijn.”

Er zijn mensen met veel belangrijkere banen, zoals artsen en verpleegkundigen

Ze mag dan wel heel nuchter zijn in haar vakgebied, Margje is ook een ‘enorme zwabberaar in gevoel’ in haar dagelijkse leven, vertelt ze. “Presenteren is maar relatief. Er zijn mensen met veel belangrijkere banen, zoals artsen en verpleegkundigen. Dan zou ik pas zenuwachtig zijn, want dan gaat het om leven en dood. Soms denk ik: het is ook maar Nederland.” lacht ze. “Het is toch allemaal polder glamour hier. De meeste mensen weten niet eens waar Nederland ligt.”

Tot rust komen

Tussen alle tv-programma’s door geniet Margje van haar gezinsleven op hun boerderij in Hattem. “Ik reis veel en ben veel bezig met verschillende dingen. Ik heb heel veel respect voor mijn zwager; hij woont op een boerderij en leeft heel dichtbij de natuur. Het liefst gaat hij nauwelijks zijn erf af, ook omdat dat gewoon niet ‘hoeft’ van hem. Mijn zus moet soms echt smeken om op vakantie te gaan. Dat simpele leven, het heeft wel iets.”

Tot rust komen is voor haar heel belangrijk. “Ik heb het geluk dat ik een goeie slaper ben, ik hou van slapen. Een aantal dagen in de week ben ik in de weer voor programma’s die ik presenteer en daarnaast heb ik ook genoeg te doen op mijn boerderij in Hattem. Met een man, drie kinderen en daarnaast ook nog drie paarden, twee honden en een kat is er altijd wat te doen. Maar op de dagen dat ik niet werk, sta ik echt uit. Uiteindelijk ben ik vaak maar een avond in de week écht weg, dat zeg ik ook altijd tegen mijn kinderen.”

Het gaat soms van: ‘Waar is de Lego gebleven?’ Naar ‘Welke minister hebben we vanavond aan tafel zitten?’

Schakelen is voor Margje dan ook geen enkele moeite. “Ik ben er altijd met mijn hoofd bij. Het gaat soms van: ‘Waar is de Lego gebleven?’ Naar ‘Welke minister hebben we vanavond aan tafel zitten?’ Die snelle schakeling heb je als moeder, maar ook als presentator echt wel nodig.”

“Het meest ultieme moment van rust is als ik op zaterdagochtend met een kopje koffie de krant kan lezen. Dan heb ik echt de ochtend van mijn leven. Laatst moest mijn auto laden na een uitzending en zat ik op een stoepje met een koffie te wachten. De zon scheen en ik dacht: wat zit ik hier toch lekker. Het zit hem in de kleine, onverwachtse dingen.”

Jongste dochter

Margje is de jongste dochter van haar ouders en dit is niet altijd makkelijk geweest voor haar. “Ik ben als nakomertje geboren en dat heeft best wel veel invloed gehad op wie ik nu ben. Ik was altijd de jongste en omdat iedereen al snel het huis uitging, was ik veel alleen als kind. Dat heb ik ook best heftig gevonden, al was het achteraf gezien niet zo dramatisch. Het blijft wel iets dat ik met me meedraag, want uiteindelijk moest ik het allemaal zelf rooien.”

Toch ziet Margje ook veel positieve kanten aan haar jeugd. “Omdat mijn broers en zussen allemaal kinderen kregen die qua leeftijd best dicht bij mij liggen, level ik goed met hen. Ik denk dat ik daardoor voor eeuwig jong blijf, haha.” Ook blikt ze positief op haar grote familie. “Het geeft mij een rijk gevoel als ik nadenk over alle mensen die ik om me heen heb staan. Omdat ik zo’n groot gezin heb, heb ik ook veel mensen waarop ik kan terugvallen.”

Back-up plannen

Als Margje nadenkt over wat ze wel zou willen worden als ze geen presentator meer zou zijn, geeft ze lachend een paar suggesties. “Ik heb wel duizend back-up plannen. Ik zou best wel leraar geschiedenis willen zijn. Maar er is wel een probleem: ik kom zelf vrijwel altijd te laat. Dus dat zou echt dramatisch zijn, haha. Ook een kroeg lijkt me wel wat. Dan kan ik alsnog lekker kletsen met allerlei mensen, maar dan zonder camera voor mijn neus. Ik heb denk ik niet zoveel eisen aan mijn werk, als ik maar kan verbinden met mensen. Ik hou van verhalen.”

Als er iemand verhalen kon vertellen, dan was dat Jezus wel

“Iets waar ik me keer op keer weer over verbaas, is hoe Jezus leefde in zijn tijd. De verhalen die hij vertelde, hoe hij mensen benaderde. Het verbaast me altijd dat het zo lang geleden is, omdat de dingen die hij ons leerde nog zo toepasbaar zijn. Als presentator ben ik ook iemand die verhalen vertelt. Maar als er iemand was die verhalen met inhoud kon vertellen, ja dan was Jezus dat wel.”

Dat vindt ze dan ook het mooiste aan haar vak. “Verhalen vertellen is zo mooi. Ik vind het speciaal om echte verhalen te horen. Kijk naar het Midden-Oosten. We denken dat het daar alleen maar gewelddadig eraan toe gaat. Maar daar wonen ook mensen als jij en ik; mensen met een verhaal. Dat zijn verhalen die je nog niet kent. Ik hoef niet per se verhalen te vertellen, maar ik ben graag de persoon waardoor verhalen tot mensen komen.”

Lilian kreeg twee keer een postnatale depressie

Lees ook over:

Lilian kreeg twee keer een postnatale depressie