Zullen we ‘Losing my religion’ weer ons lijflied maken?

Losing my religion van R.E.M. was lange tijd Corjans lijflied. Tot hij erachter kwam dat het helemaal geen lijflied was voor een vermoeide pelgrim. 

Ruim 25 jaar geleden zag het legendarische R.E.M. album Out of Time het levenslicht. Op dit album vind je ook de hitsingle Losing My Religion. Een christelijke singer-songwriter die de song coverde, vertelde dat hij zijn religie – net als zanger Michael Stipe – wilde kwijtraken. In de hoop er een levend geloof voor terug te vinden. Ik herkende me in deze wens. Weg met die institutionele poppenkast. Weg met zinloze regels en bekrompen tradities uit lang vervlogen tijden. Het nummer is dan ook een tijdlang mijn lijflied geweest.

Gewoon een deuntje op de achtergrond

Via de Top2000 verhalen ontdekte ik dat de woorden Losing My Religion helemaal niets te maken hebben met het kwijtraken van het geloof. Het is een Amerikaanse uitdrukking uit het Zuiden, die ‘aan het eind van je Latijn zijn’ betekent. Pff, dat was een teleurstelling. Niks geloofsliedje. De banjosong werd weer gewoon een deuntje op de achtergrond van mijn bestaan.

Nu, jaren later, denk ik er weer anders over. Want laten we eerlijk zijn. Als postmoderne kunstliefhebber mag ik toch zelf betekenis geven aan kunst? Waarom mogen de woorden van R.E.M. niet veel meer betekenen voor een vermoeide pelgrim aan het einde van zijn Latijn?

Verlangen naar vernieuwing

Ik verlang naar vernieuwing van mijn geloof. Voor mij zijn de woorden van Losing My Religion als een Gregoriaans koor, een Latijns gebed in de kathedraal van mijn hart. Veni Creator Spiritus.