Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Als de hemel dichtzit…

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Het miezert buiten. De hemel zit dicht. Het voelt altijd een beetje benauwd als het wolkendek geen gaten vertoond. De wereld wordt er een beetje kleiner van. Ik mis de ruimte in alle betekenissen van het woord. Wat op zichzelf natuurlijk onzin is omdat de ruimte tussen die wolken en mijzelf hier op mijn balkon in Amsterdam-West groter is dan ik ooit zal kunnen vullen, maar toch. Het is anders. Het is grijzer. Het zit even dicht.

Net als de teksten van vanochtend. De een toetert in je oor dat het grote Babylon, hét symbool van decadentie, machtsmisbruik, corruptie en onderdrukking geoordeeld en vernietigd zal worden vanuit de hoge hemel zonder dat er nog een spoortje van haar te vinden zal zijn. En dat degenen die gezucht hebben onder dat bewind en geloof zijn blijven hechten aan de Eeuwige en aan rechtvaardigheid. En dat zij dan een feestmaal zullen hebben. Eindelijk rust.

Mooi plan, denk ik dan. Maar wat en hoe en waar en wanneer vooral. Of is het al voorbij? Ik word altijd een beetje kriegelig van dat soort teksten, juist als de voorpagina’s van onze huidige kranten met chocoladeletters over opwarming en Trumps uitvallen schrijven, over China’s geavanceerde menscontrole en overstromingen en alles. Maar of je het op elkaar mag toepassen? Niemand die het weet, niemand die het mag zeggen. Het is al zo vaak gebeurd door zoveel wannabe profeten dat het ondertussen schril klinkt als je het zou doen. Dus koppel ik de grote donkerrode thermometer op de voorpagina van de Volkskrant maar even los van een oververhit oordeel van God. Geen idee, geen benul, geen grond.

En in de andere tekst krijgt volgens Jezus Jeruzalem ervan langs. Het zal met de grond gelijk gemaakt worden, onder de voet gelopen, vernietigd en verziekt. Vlucht, zegt hij dan. Strafgericht heet het en wraak. Blijkbaar krijgt niet alleen het zogenaamde heidendom op zijn flikker, maar moet ook de eeuwige stad het ontgelden. En zo’n beetje de hele wereld:

Er zullen tekenen zijn aan zon, maan en sterren en op de aarde
zullen volkeren in angst verkeren, radeloos door het gebulder van de onstuimige zee.
De mensen zullen het besterven van schrik, in spanning om wat de wereld gaat overkomen, 

Hoe vaak in de geschiedenis zullen mensen niet gezegd hebben: kijk! Dat is nu. De zwarte dood waart rond. Of de regen is zuur geworden. Of er is een kleine ijstijd aangebroken. Of de benzine is op. Iedereen in paniek. Wereldoorlog. Koude Oorlog. You name it.

Ik weet het allemaal niet hoor. Angst zaaien was niet per se het metier van de Bijbelse teksten. Het idee was juist dat die overwonnen zou worden. Doemprofetie op zich dan weer wel, maar dan juist bedoeld om ofwel de machtigen te waarschuwen dat hun tijd er bijna op zat ofwel de slachtoffers en verdrukten hoop te geven om nog even vol te houden omdat de tijd van de onderdrukkers er bijna op zat. Maar zelfs als dat laatste de bedoeling is, geloof ik het dan nog?

Ik kom net terug uit de kampen in Griekenland. Zit de tijd er bijna op? En lezen over wat H&M betaalt aan de werkers die hun kleren maken, maakt je ook niet vrolijker. Hoe zit dit dan?

Kerkasiel is vandaag even wereldnieuws. De keuze van een kerkje in Den Haag om maar te blijven bidden en vieren. Van Washington Post tot BBC en CNN. Dat is mooi. En misschien wel tekenend. Het is mooi in al zijn pijnlijkheid. Want de familie zit daar maar. En de viering gaat door. Waar iedereen die komt vieren gesterkt vandaan gaat en iets zwaars met zich mee ronddraagt, want waar zij naar buiten gaan blijft Hayarpi achter. Wereldnieuws is goed nieuws, dat dan weer wel. Maar goed nieuws met randen.

Ik geloof niet dat Den Haag zo hard ronkende oordeelsteksten nodig heeft. Maar als er staat tussen allerlei donkere wolken: zalig zij die geroepen zijn tot het bruiloftsmaal van het Lam – en hef uw ogen omhoog want uw verlossing is nabij, dan kijk ik naar Den Haag en de Bethel en hoop en verwacht dat het er zo uitziet. Omhooggeheven ogen, soms met licht soms met zwaar gemoed en een maaltijd met mensen van allerlei pluimage die geloven dat ze een taak hebben in de wereld en dat dan maar stug gaan doen. Wolken of geen wolken, regen of geen regen. Rustig door doen. Met een beetje vertrouwen.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.


afbeelding
afbeelding.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--