Dat het nogal pijn doet allemaal
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Dat het nogal pijn doet allemaal – PopUpgedachte woendsag 28 maart
Het is waarschijnlijk omdat het veertigdagentijd is, lijdenstijd, maar de teksten van deze dagen staan zo vlak voor Pasen vol met ellende, lijden, pijn verdragen en net niet omvallen. Dat soort dingen. Gezellig is anders. Het is niet lekker naar dat lentefeestje toeleven, alvast paasstolletjes inslaan, eierenverf kopen en de lente in de lucht opsnuiven.
Dit zegt zo’n eerste lezing: ‘Ik mijn rug blootgesteld aan de folteraars, wie mij de baard uittrokken bood ik mijn wangen aan, ik heb mijn gezicht niet verborgen toen ze mij beschimpten en spuwen’ Lekker hoor. Het is geen masochist overigens, er is geen vreugde in de pijn en ook geen totale vernedering trouwens. Juist niet. ‘God de Heer, zal mij helpen, daarom wordt ik niet gekwetst en is mijn gezicht zo onbewogen als een rots, want ik weet dat ik niet beschaamd zal staan’
Geen schaamte, het binnenste van de ziel is niet geraakt of gekrenkt. Het is wel klote, dat wel. Maar niet het einde van het verhaal. Dat is dat christelijke verhaal steeds. Dat het nogal pijn doet allemaal, maar dat het niet het einde van het verhaal is. Sommigen vinden dat deprimerend. Die hebben veel geluk in het leven en vinden het vervelend om stil te staan bij de pijn. Of hebben geen zin om stil te staan bij de pijn die er is, want hé, wat heeft het voor zin. En blijkbaar heeft het zin – of in elk geval – heeft het zin om iets te vinden om te dealen met de pijn als wegkijken niet meer kan. Als het deel van je leven is. En heeft het ook zin om te weten dat er een verhaal is, een voorbeeld, een manier van kijken voor het geval je ooit niet meer kunt wegkijken of het niet meer kunt negeren omdat de pijn zo in your face is.
De Psalm-schrijver vanochtend gaat er nog dieper doorheen: ‘Om u heb ik iedere smaad verdragen’, zegt Hij, ‘al steeg het schaamrood naar het gelaat. Een vreemdeling werd ik voor mijn verwanten. De smaad heeft mijn hart gebroken, ondraaglijk is het geschimp. Ik wachtte vergeefs op deernis.’ En dan toch vindt hij ergens in zichzelf de hoop dat er geluisterd wordt ergens out there, dat hij niet is vergeten, houdt hij moed. En of je dat zelf kunt geloven of niet, hém houdt het overeind en dat zegt iets over dat christelijke idee. Het behoedt je nergens voor, omdat chaos, pijn, wat dan ook écht reëeel onderdeel van het menselijk verhaal is – en het gaat in die bijbel ook niet eens zozeer over hoe dat komt. De enige vraag is: wat nu? En dan? Een tool om in de soms zo pijnlijke realiteit van het leven niet weg te rennen, niet een ander pijn te gaan doen van de weeromstuit, niet cynisch of ongenadig te worden, maar juist om daarin mens te worden, afhankelijk en zelfbewust, in staat om te lijden én om te vieren.
De oude dame die bij haar nog oudere buurvrouw langsgaat om haar wat te helpen en alleen maar stank voor dank krijgt. Ze wordt beticht van stelen, van negeren, ze wordt geclaimd en uitgescholden. En meestal raakt het haar niet, ze snapt het wel, het is ook moeilijk in je eentje, zonder geliefden om je heen. Maar soms gaat het toch onder haar huid zitten en kan ze er niet meer tegen. Dan belt ze Joanne, mijn vrouw, en dat helpt iets. Niet om de pijn weg te nemen, niet om haar gelijk te halen, ze kan het heus wel verdragen en weet wel dat die vrouw niet meer zal veranderen en dat haar eigen pijn zo groot is dat ze om haar heen mept, verbaal, de hele tijd. Ze zoekt even weer steun om het te kunnen hebben en gaat weer door. Die weg. Dat lees ik in de teksten.
In het liedje ‘Yahweh’ zingt Bono van U2 als refrein:
Yahweh, Yahweh
Always pain before a child is born
Yahweh, tell me now
Why the dark before the dawn?
En eindigt met:
Take this city
A city should be shining on a hill
Take this city
If it be your will
What no man can own, no man can take
Take this heart
Take this heart
Take this heart
And make it break
Geschreven door
Rikko Voorberg
