Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Allemaal Merkels – PopUpGedachte donderdag 22 december

Deel:

Rikko Voorberg geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag.

Allemaal Merkels – PopUpGedachte Donderdag 22 december

Het is grijs buiten, bewolkt, geen ster te zien. We moeten het even zelf doen, onder de wolken. Het neigt nu echt naar Kerst. Nog een paar dagen te gaan. De laatste bezigheden, telefoongesprekken worden opeens afgesloten met ‘fijne dagen’ en boodschappenlijsten worden uitgepend en recepten opgeduikeld.

Het beeld dat Geert Wilders twitterde laat me niet los. Merkel met bebloede handen. Ik kan schuimbekkend hem naar de hel vervloeken, maar vind dat toch ook weer niet helemaal mijn taak, al zou het wel terecht zijn denk ik. Ik overwoog gisteren hoe goed ik zelf was met photoshop en of het een idee was om een eigen portret te maken met bloed aan de handen en dat iedereen daar dan een eigen foto achter kon plakken. Een soort profielfotochallenge maar dan met bloed aan de handen, maar zou dat kloppen? We hebben als Europa met onze hekken en grenzen zeker een hoop doden op ons geweten. Fort Europa heeft de dodelijkste grenzen ter wereld, schrijft Leo Lucassen in Voorbij Fort Europa. De meesten verdrinken overigens. Spijkerharde, verschrikkelijke cijfers waar ik me het liefst van distantieer met een: zo ben ik niet, dat heb ik niet gewild. Toch ben ik naast individu ook deel van een geheel, een Europees geheel, wij Europeanen wilden niet. En ik heb dat niet kunnen veranderen, mensen die het wel wilden hebben het niet kunnen veranderen. Ik hoor bij dat grenzensluitende Europa. Ik heb het toch laten lopen, de bebloede handen profielfoto. Het was te bruut, net niet spot-on genoeg misschien, maar de gedachte laat me niet los. Wij, verantwoordelijk, niet alleen als er mensen sterven, ook middenin de onrust na de Berlijnse aanslag. Ik ben benieuwd hoe de regeringsleiders hiermee verder zullen omgaan en vooral Merkel, maar dat is niet helemaal eerlijk want de vraag is ook hoe ik ermee omga.

Gisteren lazen we nog dat aan Maria werd aangekondigd dat een zoon van David uit haar geboren ging worden, die de troon van David zou krijgen en koning zou zijn tot in eeuwigheid. Vandaag wordt dat een klein beetje uitgebreid. Er staat: ‘Zijn dienaren zullen Hem, dat is God, vereren en zij zullen als koningen heersen tot in eeuwigheid.’ Weer die koning tot in eeuwigheid, maar nu voor alle mensen in zijn dienst.

De maker van de wereld zoekt koningen, dat is misschien wel de kortste klap. Wijze koningen. Hij zoekt ze in achterstandsbuurten, in appartementjes in amsterdam – drie hoog, in muziekstudio’s, in restaurantjes, overal trekt hij mensen vandaan die als koningen moeten gaan heersen. En dat laatste klinkt wat heerszuchtig maar het is de verantwoordelijkheid en eigen-wijsheid waarmee Jezus van Nazareth vanuit een verantwoordelijkheidsgevoel richting de wereld en de Maker totaal zijn eigen spoor trok.

Niet afwachten wat Merkel doet, maar zelf op je eigen terreintje Merkel zijn – na die aanslagen. De moeilijke taak van de pijn begrijpen en de haat omkeren in liefde. De moeilijke wijsheid van de verantwoordelijkheid voor een onverdeelde toekomst. Dat er autochtone Duitsers met vluchtelingen door de straat lopen om de aanslag te herdenken en roepen dat ze zich niet zullen laten verdelen omdat de liefde één maakt, mag dan een hart onder de riem zijn.

Jezus van Nazareth zoekt geen willoze onderkruipers, of keurige mensen die zich bewust van hun beperkingen gedeisd houden tot het licht wordt, maar koninklijke mensen met dito verantwoordelijkheidsgevoel op de plek waar ze zijn. Niet groter dan de plek waar ze zijn, zodat je gebukt en gemangeld vanuit een rijtjeshuis probeert om verantwoordelijkheid te nemen voor wereldleed, maar bewust van de impact van je eigen handelen richting de mensen die je zien. Die behoefte hebben aan hoop. En geloof om hen heen.

Er staat in Jesaja vanochtend: ‘Ieder die verward was, zal inzicht verwerven, wie altijd klaagde is vol begrip’. Klagen kunnen we, de verwarde man is een begrip in onze cultuur. Klagen en verward zijn is tijdelijk, het is onze taak om er overheen te groeien want we krijgen vertrouwen in de schoot geworpen. Er zijn mensen nodig die het bestuur op zich nemen van hun kleine stukje in het leven. In urgente nood wordt er vaak niet meer geklaagd, dan moet er de koe bij de horens gevat. Verward zijn hoort erbij, maar als je realiseert dat mensen naar je kijken omdat er iets gedaan moet worden, kan het wolkendek soms ineens doorbreken en maak je keuzes.

Het is aan ons. Omdat over deze tijd ook gezegd moet kunnen worden dat God hier is geweest. En waarom zouden wij dat niet zijn, een plek voor God om te verblijven, aldus Etty.

Laat met Kerst niet alleen gehoopt worden op die ene geboren koning, maar dat er maar heel veel geboren worden. Wijzen, herders en koningen. Alledrie.

Jesaja 29:13-24

Openbaring 21:2222:5

Lucas 1:39-56

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--