Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Roos werd plotseling weduwe op 26-jarige leeftijd

Jonge weduwe worden

Roos Post (41) werd jong weduwe. Ze was 26 toen haar man Gerrit tijdens hun vakantie een hersenbloeding kreeg en enkele uren later, op nog maar 28-jarige leeftijd, overleed.

Deel:

“Vijf weken voordat wij op vakantie gingen, werd onze dochter Sannah geboren. We zaten nog helemaal op een roze wolk toen wij met onze zoon Jariën (2,5) en de pasgeboren Sannah naar Ameland vertrokken voor onze vakantie. We waren zó gelukkig met elkaar en met onze kinderen. We hadden geen idee hoe kostbaar dat geluk was en hoe kort wij hiervan zouden kunnen genieten. Totaal onverwachts stierf Gerrit tijdens onze vakantie.”

Tijdens onze vakantie op Ameland voelde mijn man iets knappen in zijn hoofd

De vakantie begon goed. We genoten van elkaar en van onze kinderen. We kwamen even helemaal tot rust na de drukke kraamperiode die achter ons lag. Samen voerden wij ellenlange gesprekken over van alles en nog wat en fantaseerden wij over onze toekomst. We wandelden heel wat af en genoten van de mooie natuur op ons favoriete eiland.

Niet wetende wat ons boven het hoofd hing, wandelden wij op die bewuste dag, samen met mijn moeder en onze kinderen, een kwartier bij de camping vandaan. Mijn vader was een jaar daarvoor overleden en wij hadden mijn moeder overgehaald om haar vakantie met ons te vieren. Ze was juist die morgen aangekomen. Tijdens onze wandeling begon het te miezeren. Mijn man, zorgzaam als hij was, bood aan om alvast terug te lopen met onze jongste dochter, zodat zij het niet koud zou krijgen in de wandelwagen. Ik bleef samen met onze zoon Jariën en mijn moeder achter.”

Het leek mee te vallen

“Een kwartier later liepen mijn moeder, Jariën en ik terug naar de camping. Halverwege de wandeling zag ik Gerrit tegen een hek aangeleund staan. Het was meteen duidelijk dat er iets met hem aan de hand was. Snel overbrugde ik de afstand. Hij vertelde mij dat hij een vreemd gevoel in zijn hoofd had gehad, alsof er iets was geknapt.

We gingen meteen naar de huisarts, in het dorp waar we op vakantie waren en vertelden wat er was gebeurd. De arts deed allemaal neurologische testen, maar kon niks afwijkends ontdekken. Omdat mijn man zich steeds beter begon te voelen, leek het allemaal mee te vallen. Met wat goede adviezen en de tip om na de vakantie naar onze eigen huisarts te gaan, vertrokken wij.”

Ik zag tot mijn schrik dat hij een soort epileptische aanval had

“We waren blij dat het meeviel en de rest van de middag verliep normaal. Aan het einde van de middag gaf mijn man aan dat hij even op bed wilde gaan liggen. Een kwartier nadat hij was gaan liggen riep hij mij. Tot mijn ontzetting zag ik dat hij een soort epileptische aanval had. Hij was volledig verstijfd en niet meer te bereiken. Ik belde meteen 112.

Helaas heb ik geen contact meer met hem kunnen krijgen. Kort daarna is hij overleden. Er was die middag, toen hij iets voelde knappen, daadwerkelijk een vat gesprongen in zijn hoofd. Het leek alsof er niks meer aan de hand was, maar ondertussen sijpelde er bloed uit dat vat en dat is hem fataal geworden.”

Het was alsof God mijn verscheurde hart op een zijden kussen droeg

“Er zijn dagen dat het lijkt alsof het gisteren is gebeurd, in plaats van 15 jaar geleden. Het duurde lang voordat het besef landde dat ik heel jong weduwe was geworden. Dat mijn soulmate, de liefde van mijn leven, door God was Thuisgehaald. Hij was alles voor mij. We waren zo gelukkig met elkaar en met onze kindjes.

Ik voelde me in deze zware tijd gedragen door God. Het was alsof Hij mijn verscheurde hart op een zijden kussentje droeg, het koesterde en beschermde. Zijn liefde voor mij was zó duidelijk voelbaar. Dat heeft mij echt op de been gehouden. Daarnaast waren mijn lieve familie en schoonfamilie mij enorm tot steun in die tijd.

Gerrit was een hele sociale man en bevriend met iedereen. Hij was altijd in voor een potje voetbal en had een enorm grote kennissenkring. Omdat hij middenin de zomervakantie was gestorven kwamen veel voetbalvrienden na de vakantie op bezoek om hun steun te betuigen. Het was bijzonder en hartverwarmend om te zien hoe Gerrit werd gemist.”

Ik voelde mij voor de helft geamputeerd, maar moest dubbel zo hard werken

“Toch werden al deze bezoeken mij op een gegeven moment te veel. Ik had tijd nodig om zelf te rouwen en dat lukte niet als ik gastvrouw moest zijn en het verdriet van andere mensen op moest vangen. Het voelde alsof ik voor de helft was geamputeerd, maar dubbel zo hard moest werken. Ik wilde steeds minder mensen zien en trok me terug. Ik was blij dat ik de kinderen had, want omdat zij er waren, moest ik in het dagelijks ritme blijven.

Ik heb God zo anders leren kennen in deze tijd. Zijn Vaderlijke liefde mocht ik al kennen, maar nu leerde ik ook Zijn praktische zorg kennen en dat was nieuw voor mij. Een voorbeeld hiervan is het volgende voorval: op een dag waren de luiers op. Ik kon de moed niet meer bij elkaar rapen om de deur uit te gaan en een nieuw pak luiers te kopen. Het leven was op dat moment zó zwaar voor mij, dat het al een overwinning was als ik mezelf en de kinderen had aangekleed. De schoenen aan mijn voeten leken wel tien kilo te wegen. Mijn jas voelde aan als lood. Elke keer als ik de voordeur opendeed was het alsof het geraas en gebulder van de hele wereld mijn huis binnenstroomde. Ik was niet meer in staat om de deur uit te gaan en een boodschap te doen.

Luiers! Wat een gebedsverhoring!

Ik zat die morgen moedeloos, met mijn jas aan en de kinderen ingepakt, op de bank. Ik had geen idee hoe ik aan die luiers moest komen. Opeens werd er op de deur geklopt. Er stond een vrouw uit mijn kerkelijke gemeente aan de deur. Ze wilde, ondanks alles, nog graag even op kraamvisite komen. Ze had geen idee wat ze mee moest nemen, maar had gedacht dat luiers altijd welkom zouden zijn. Luiers! Wat een gebedsverhoring! God wist precies wat ik nodig had! Zonder dat ik erom had gevraagd, heeft Hij gezorgd dat ik, op het juiste moment, kreeg wat ik nodig had.

In mijn leven is een groot gapend gat van gemis geslagen, maar God kwam met Zijn liefde en Zijn hulp toen ik zo jong weduwe werd. Hij vulde het gat met Zichzelf. Dwars door mijn verdriet heen, gaf Hij mij een nieuw begin en leerde mij hoe ik verder kon gaan. Hij heeft mij de afgelopen vijftien jaar, steeds opnieuw vertroost met Zijn aanwezigheid en liefde.

Lees ook: Lizets aanstaande man pleegde zelfmoord

Geschreven door

Rita Maris

--:--