Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Zo ben ik niet. Toch? #witisookeenkleur

Deel:

Samuel keek gisteravond de docu Wit is ook een kleur van Sunny Bergman. Het duurde even voordat hij z’n ongemakkelijke gevoel een plek kon geven.

‘En jij?’. Na deze eenvoudige vraag staar ik minutenlang naar een leeg reactieveld. Ik heb net aan iemand gevraagd wat ze van Wit is ook een kleur vindt. Deze documentaire, gemaakt door Sunny Bergman, verkent de reactie van witte mensen als ze worden aangesproken op hun privilege, en richt zich in het bijzonder op de hoger opgeleide witte Nederlander. Ik ben er zo eentje. Zij niet. In haar antwoord staat het woord ‘confronterend’ en dat woord blijft maar rondzingen. Vind ik het wel confronterend?

@sgerrets interessant, ongemakkelijk, pijnlijk, confronterend, stof tot nadenken, bewustwording…. goed

— Esmaa A. (@EsmaaMeidvHalal) 18 december 2016

@sgerrets dat heb ik ook. Die indrukken zijn zo divers! Dat stukje over Michiel de Ruijter. ? Dat die gast zei: mn negertje…..

— Esmaa A. (@EsmaaMeidvHalal) 18 december 2016

Ik ben zo niet

Ergens niet. Direct na het begin van de documentaire komen er felle reacties online. Daar is de ontkenning dat er sprake is van institutioneel racisme. En kijk, daar heb je de woede, ‘want witte mensen krijgen ook overal de schuld van’. Ook de personen uit de documentaire plaats ik op afstand om hun uitspraken. En toch wringt het. En terecht. Want wat ik deel met hen is nu juist dat idee: Zo ben ik niet.

Witte mensen zijn best goed in de omgekeerde slachtofferrol #witisookeenkleur — Wim de Bruin (@WdeBruin83) 18 december 2016

Want allen hebben gezondigd en missen de heerlijkheid van God, en worden om niet gerechtvaardigd door Zijn genade, door de verlossing in Christus Jezus. (Romeinen 3:23-24, HSV)

Ondanks voorbeelden van ongelijkheid in de kerk, kent de Bijbel die ik lees een fundamenteel gelijkheidsbeginsel: het lukt niemand om goed te leven. Vooroordelen en andere giftige denkbeelden zijn in ieder mens aanwezig. Het is dat oude christelijke principe van zonde. Dit vind ik al lastig zat wanneer er gepreekt wordt voor eigen parochie: ‘Wie is de witte man op de kansel dat hij iets te zeggen heeft over hoe ik mijn leven leid?’

 Uit het hoofd, naar het hart en de handen

Mijn geloofsboek staat vol met radicale oproepen. Betogen die mij aansporen om af te rekenen met schadelijke patronen in mijn leven. En hier schuurt het echt. Want ik schrik niet meer van de denkbeelden over een superieure westerse cultuur, zoals die worden geuit in een groepsgesprek in de documentaire. Ik zie al jaren dat politieke statements over vluchtelingen die eerst alleen door extreemrechtse politieke partijen werden geuit, nu gemeengoed zijn geworden. Na decennia van literatuur over mechanismen van uitsluiting en na alle activisme van antiracisten is het tijd om de weg te bewandelen van hoofd naar hart naar handen. Van droom naar daad. Jezus, die van kleur, niet de witte redder, vraagt me mee te werken aan een wereld van gelijken. De inhoud van Wit is ook een kleur vind ik niet confronterend. Ik vind het verschil tussen hoeveel ik weet over wat er mis is, en hoeveel ik daar actief tegen doe confronterend. 

Wit is ook een kleur. Nou alleen nog bekennen. — Eric Witte (@witte_eric) 18 december 2016

Geschreven door

Samuel Gerrets

--:--