Schamen voor je christen-zijn
Blog van Tijs van den Brink
Hebt u zich de afgelopen weken ook zo geschaamd dat u christen bent? En dat u om die reden een uitzonderingspositie heeft in de grondwet? Dit keer zorgde niet een vermeend white privilege, een voordeel omdat iemand blank is, maar een vermeend christian privilege, een voordeel omdat iemand gelovig is, voor ophef.
Het verlangen naar alomvattende gelijkheid zit zo diep in delen van onze samenleving dat je je op de gekste momenten moet verdedigen. Nu dus omdat in de grondwet staat dat er vrijheid van godsdienst bestaat in ons land. Dat betekent dat de overheid zich niet heeft te bemoeien met wat er in de kerk of de moskee gebeurt.
En dat betekent dus ook dat de overheid niet zomaar kan bepalen dat er bij kerkdiensten in coronatijd niet meer dan dertig bezoekers aanwezig mogen zijn.
Forse ophef op social media uiteraard, maar ook in de Tweede Kamer, toen bleek dat tijdens de ‘gedeeltelijke lockdown’ kerken niet kunnen worden gedwongen het aantal kerkgangers te beperken tot dertig. De overheid kan dat slechts dringend adviseren.
Van het totale onbegrip (bij sommigen) over de vrijheid van godsdienst word ik niet vrolijk. “Geloof is mij evenveel waard als een hobby, zoals naar een voetbalwedstrijd of de kroeg gaan,” tjilpte BNN/VARA-collega Tim Hofman. Theoloog Stefan Paas maakte er korte metten mee: wereldwijd zitten veel gelovigen (of juist belijdende atheïsten) in een strafkamp, maar waar zijn eigenlijk de kampen voor voetballiefhebbers of kroeggangers? Dat die niet bestaan, geeft wel aan dat een geloof iets heel anders is dan een hartstochtelijke wens om lekker uit eten te gaan.
De vrijheid van godsdienst betekent uiteraard niet dat gelovigen hun recht om met z’n allen tegelijk naar de kerk te gaan in coronatijd hardhandig moeten opeisen. Maar eerlijk gezegd heb ik geen kerk gezien die dat deed, ook niet in Staphorst. In het weekend dat er ophef ontstond over ‘de zeshonderd van Staphorst’ lag er geen verzoek aan de kerken om af te schalen, maar golden de algemene regels van afstand houden en ontsmetten en zo. Die bleken goed te werken, er waren nauwelijks besmettingen in religieuze bijeenkomsten.
Ik ben blij dat ik in een land leef waar de overheid zich niet zomaar met de kerkdienst kan bemoeien. Net zoals ik blij ben dat ik in een land leef waarin de overgrote meerderheid van de gelovigen zich onder kerktijd keurig gedraagt.
Geschreven door
Tijs van den Brink
