Stephan Sanders: ‘Muziek is de band geweest tussen mij en het geloof, ook toen ik niet meer geloofde’

Stephan Sanders was zo’n zes tot zeven maanden toen hij bij zijn adoptieouders in huis kwam. Bij de babybox had zijn vader muziekboxen geplaatst, want elke keer als kleine Stephan in de box lag, moest er Bach gedraaid worden. Daar zou hij goed van groeien.

Niet Bach maar Händels Messiah

De opzet lukte deels; de opgroeiende Stephan was dol op muziek, maar als tienjarige wist hij al dat zijn lievelingsmuziek niet van Bach, maar van Händel kwam: The Messiah. Hij kreeg de drie elpees rond Kerst als cadeau van zijn vader: ‘Ik draaide de platen eindeloos en vond het meteen schitterende muziek, zonder dat ik alle Bijbelse verwijzingen begreep. Want wij lazen eigenlijk geen Bijbel. Er was wel een Bijbel, maar er werd niet uit voorgelezen. Katholieken doen dat gewoon niet.’

Goddelijke muziek

Het muziekstuk werd een rode draad in zijn leven, nog steeds draait hij het eindeloos. ‘‘For unto us a child is born’ is voor mij altijd goddelijke muziek geweest en gebleven. En de muziek is altijd de band geweest tussen mij en het geloof, ook toen ik niet meer geloofde.’