Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Survival of the weakest

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Survival of the weakest – PopUpGedachte dinsdag 4 december 2018

Het neigt al richting Kerst. De dagen worden alvast sfeervol donker, het licht rond dit stukje aardbol hier wordt alvast gedimd. Dan komt de sfeerverlichting beter uit. De vlammende poolster deze vroege ochtenden trekt je bijna op weg naar een Kerstkind. Gelukkig ben je wijzer. Een maansikkel voegt een extra dimensie toe. Pas maar op, maan, straks klaagt iemand je nog aan omdat je een signaal zou zijn van islamisering.

De teksten wijzen alvast vooruit naar de komst van de nieuwe Messias. Kerst als feest van bevrijding, als feest van de geboorte van een nieuwe wereldwijde hoop. Een Obama, alleen dan van minder voorbijgaande aard, met minder drones tot zijn beschikking. Een Trump voor sommigen alleen dan zonder alles wat het zo Trump maakt. Een Elon Musk, alleen dan zonder auto, geld, fabrieken en aandeelhouders. Maar de verwachting is iemand die de zaken recht komt zetten, het anders gaat doen en dat het weer klopt.

En het mantra is dan dat de zwakke, de kwetsbare, de ongeziene een plek krijgt. Als je dat maar gedoe vind, dat zorgzame, als je toch een béétje dat survival of the fittest een goed idee vind. Als je eigenlijk het meest houdt van selfmade man and woman, dan snap ik dat je een klein beetje misselijk wordt van Kerst. Of beter gezegd: dan zou je een klein beetje misselijk moeten worden van de aankondigingen van Kerst. Als je Ayn Rand het fijnst vind, of de megalomanie van Nietzsche, als je houdt van sterke mannen en vrouwen die aan andere sterke mannen en vrouwen kansen geven en vinden dat die gelijke verdeling, elkaars lasten dragen en dergelijke een mens ook maar beperken in zijn bewegingsvrijheid, dan is de komst van Jezus van Nazareth een naar ding.

Dit staat er:

Moge Hij heersen van zee tot zee,
van de Grote Rivier tot de einden der aarde.
Hij zal bevrijden wie arm is en om hulp roept,
wie zwak is en geen helper heeft.
Hij ontfermt zich over weerlozen en armen,
wie arm is, redt Hij het leven.

Opvallend. De schuldvraag wordt niet gesteld. Er wordt ook niet gesproken in termen van ‘kansen geven’ en ‘zelfredzaamheid’. Al zou dat een manier kunnen zijn om vorm te geven aan deze bevrijding he? Er is ook een liberale manier om je te ontfermen over weerlozen en armen en zwakken. Die vooral kansen wil bieden, de socialistischer maatschappij lijkt te willen zorgen, de liberale kansen te bieden. Wat dan ook, het gaat erom dat degenen die economisch of sociaal achterop zijn geraakt, hoe dan ook, waarom dan ook, worden geholpen. Dit is geen survival of the fittest in de betekenis: wie zichzelf het snelst aanpast, zal overleven. Dit is hoogstens een uitspraak over welke vorm van samenleving the fittest – het meest passend is – voor de toekomst. De verre, eschatologische toekomst – en dat is een samenleving als die van de kudde, van een familie. Waarin zwak en sterk, rijk en arm, weerloos en beschermend – alles een plek heeft en de één zijn rol vindt in de bescherming van de ander en daar niets badinerends in ziet. Mijn oudste vindt het fantastisch om een rol te mogen spelen als de grote broer van zijn kleine zus. Dat maakt hem trots en het maakt onze jongste ook trots, want dat jochie van zeven is háár grote broer. Zij is groot zegt ze, maar een klein beetje groot. Hij is nog groter. Maar niet zo groot als jij, papa.

Dat idee. Dat ieder zo zijn verantwoordelijkheid heeft. En dat elkaar beschermen vanzelfsprekend is. De profetentekst zegt het zo. Een soort beeldend toekomst visioen:

Dan zal een wolf zich neerleggen naast een lam, een panter vlijt zich bij een bokje neer; kalf en leeuw zullen samen weiden en een kleine jongen zal ze hoeden. Een koe en een beer grazen samen, hun jongen liggen bijeen; een leeuw en een rund eten beide stro. Bij het hol van een adder speelt een zuigeling, een kind graait met zijn hand naar het nest van een slang. Niemand doet kwaad, niemand sticht onheil op heel mijn heilige berg.

Krachtig en kwetsbaar vinden elkaar. Als in een goed functionerend gezin. Waarbij de vraag of de kwetsbaarste het goed maakt, altijd de verantwoordelijkheid is van degene die het meest te bieden heeft. En dat laatste daar zijn geluk in vindt, als een vader of moeder dat vindt in de zorg voor een baby. Dat is niet kleinerend, of badinerend – dat is hoe we zijn gemaakt.

Dat is niet links of rechts per se. Dat is niet eens socialistisch of liberaal. Het is de vraag daaraan vooraf. Zijn we familie. En waar vind ik dan mijn geluk. In het uitvliegen en mezelf ontplooien bevrijd van de zorg voor een ander? Of ín de zorg voor een ander en in het geluk dat een ander voor je zorgt, zodat er samen uitgevlogen wordt.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.


afbeelding
afbeelding.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--