The Secret: Dare to dream | 'Wat je zaait zul je oogsten'

The Secret: Dare to Dream is een venijnige film. Kortgezegd is de hoofdgedachte ‘wat je zaait, dat zul je oogsten’. Dat klinkt zo gek nog niet. Als ik met een chagrijnig hoofd uit bed stap, kan ik erop rekenen dat mijn vrouw en dochters niet poeslief op me zullen reageren aan de ontbijttafel. En houd ik met een joviaal gebaar de deur open voor iemand die met een zware doos onze flat komt binnenstrompelen, dan is een dankbaar dankjewel mijn deel.

Gedrag wordt vaak gespiegeld, of het nu bot of blij is. Toen ik als tiener met mijn ouders op vakantie ging naar een plaatsje op de Veluwe groette iedereen me onderweg vriendelijk. Van de weeromstuit ging ik dat zelf ook doen en ik werd er nog vrolijk van ook. Prima principe dus, zou je zeggen.

In de film gaat het alleen nog een stapje verder. Het gaat niet alleen om het intermenselijke verkeer, maar ook om hoe ik me als mens opstel ten opzichte van het universum. Wat zaai ik daar precies? En wat verwacht ik vervolgens te oogsten?

Een mysterieuze wet

The Secret: Dare to Dream draait om Miranda Wells. Een jonge vrouw, weduwe en moeder van 3 kinderen. Een nogal chaotisch type dat afspraken bij de tandarts vergeet en de hele dag loopt te piekeren. Dat haar gebit flink onder handen genomen moet worden helpt niet echt mee. De kosten vallen hoger uit dan ze eigenlijk kan dragen.

In alle stress rijdt ze dan ook nog eens op haar voorganger in het verkeer. Zijn schade valt mee, maar haar complete bumper ligt eraf. De man in kwestie, Bray genaamd, reageert echter niet boos, maar biedt aan om de schade te verhelpen. Hij is degene die het gezin Wells deelgenoot zal maken van die mysterieuze wet dat wie het goede bedenkt voor zichzelf ook dat goede zal ontvangen.

Dat begint nog klein. Bray blijft eten. De kinderen hadden gehoopt op pizza, maar door de tandartskosten zit dat er niet in. Toch wordt er prompt aangeklopt en - geloof het of niet - daar staat de pizzakoerier met twee dampend warme pizza’s. Zou het dan toch?

Hulp uit onverwachte hoek

Bray had het al uitgelegd met een magneetje dat paperclips aantrekt. Je ziet niet hoe het gaat, maar het werkt wel. Hij is er vast van overtuigd: alle dingen, ook de slechte, kunnen leiden tot iets wat beter is.

Schrijfster Rhonda Byrne – uit haar boek komt het kernprincipe van de film – beschrijft het met overtuiging. Ook haar leven was een zootje, maar toen ze eenmaal ‘The Secret’ ontdekte, begon ze met een haast magnetische kracht het goede aan te trekken. Zelfs omweggetjes in haar zoektocht leidden tot nieuwe ontdekkingen en zelfs een verkeerd aangeklikte link op Internet bracht haar weer verder in haar inzicht dat door de hele wereldgeschiedenis al mensen geleefd hadden volgens het geheim dat zij nu pas ontdekte.

Miranda Wells heeft zowel een flinke portie rampspoed als de even mysterieuze als aantrekkelijke aanwezigheid van Bray in haar leven nodig om het geluk te gaan ontdekken. In de nacht na de pizza-mirakel richt een orkaan ravage aan in haar huis. Een boom gaat dwars door het dak in de keuken. Opnieuw is Bray de reddende engel. Waarom help je me?, wil Miranda weten. Omdat ik het kan, is zijn eenvoudige antwoord.

Het uitschreeuwen naar het universum

Waarom Bray zo plotseling komt opduiken in het leven van Miranda wordt later in de film nog uit de doeken gedaan. Gelukkig maar, want dat geeft het zoetgevooisde verhaal nog iets van weerbarstigheid mee. Achter de brede glimlach van Bray gaat ook pijn schuil en ongemak. Verwacht daar overigens niet teveel van, want meer nog dan in enig andere romantische film (dat kan niet missen toch, wat Miranda Bray gaat krijgen als ze veel aan hem gaat denken?) dwingt het onderliggende principe van de film richting een happy end.

En dan gaat het toch wringen. Die ouders die hun kind met kanker weer naar het ziekenhuis rijden voor een volgende behandeling. Zouden die niet vanuit hun tenen het goede hopen voor hun zoon of dochter? Hebben zij het niet uitgeschreeuwd naar het universum? Heeft het meisje uit Thailand dat vastzit in de prostitutie niet gewenst dat ze terug naar huis zou kunnen? Slapend onder haar eigen warme dekbed, met haar knuffelbeer dicht tegen zich aan? Wil de dakloze die weer een koude winternacht voor de boeg heeft niet met alles wat in hem is een ander bestaan?

Geen magisch principe

Helemaal treurig wordt het als het principe van ‘The Secret’ wordt gekoppeld aan de Bijbeltekst uit Lucas 11:9: ‘Vraag en er zal je gegeven worden’. Is het werkelijk mogelijk het onderwijs van Jezus te koppelen aan dit positieve denken? De Jezus die juist afstand deed van zijn goddelijkheid om te leven als eenvoudig mens, met alle gebreken van dien. De Jezus die eindigde aan een kruis, terwijl hij toch innig gebeden had dat dat lijden aan hem voorbij zou gaan. De Jezus die in niet mis te verstane bewoordingen laat weten dat geld en bezit zomaar een belemmering kunnen vormen voor wie dicht bij God wil leven.

Die Jezus kiest ervoor zich te vereenzelvigen met mensen die zwak, arm en ziek zijn. Hij geeft ze geen magisch principe om het lijden met een vingerknip weg te nemen, maar kiest ervoor dat lijden zelf te leren kennen.

Een beetje positief de wereld in kijken lijkt me niet verkeerd, maar er een algemene wet van maken die je aanspoort het geluk in eigen hand te nemen is heel wat stappen verder. Dat is een belediging van een ieder die lijdt aan het leven en het legt een ondragelijke last op de schouders van elk mens die zich nu gedwongen voelt iets te moeten maken van het bestaan. Dan durf ik liever te dromen van een wereld waarin iedereen welkom is. Voor wie lijdt aan het leven tot wie datzelfde leven toelacht.

The Secret: Dare to Dream | Regie: Andy Tennant| Met: Katie Holmes, Josh Lucas, Celia Weston, Jerry O’Connell, e.a. | vanaf vandaag in de bioscoop

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen